Junge Alternative, “son derece güvenli sağcı” olarak sınıflandırıldı. En iyi ihtimalle solun bunu kabul etmesi saflık olur. Çünkü Anayasayı Koruma Dairesi hakla mücadeleye ortak olamaz.
Federal Anayasayı Koruma Dairesi’nin gençlik örgütü AfD Junge Alternative’i (JA), sağcı düşünce kuruluşu Devlet Politikası Enstitüsü’nü ve sağcı STK “Yüzde Bir”i kesinlikle doğru olarak sınıflandırması özellikle şaşırtıcı değildi. kanat aşırılık yanlıları. Daha da şaşırtıcı olan bu adım, sol kesimler tarafından da anayasal koruma makamlarının artık sağa karşı mücadelede ortak olduğunun bir göstergesi olarak görülüyor.
Konrad Litschko, “Ancak, Anayasayı Koruma Dairesi şimdi tamamen açık olmayan bir sinyal gönderiyor” diyor. bardak anayasal korumanın basamağı. Ama onun bir bardak– Sağcı sahneyi gözlemleyen, anti-faşist eğitime yıllarca katkıda bulunan ve sağcı sahnede neler olup bittiğini bilmek için Anayasayı Koruma Dairesi mührüne gerek olmadığını gösteren yönetmen .
Bu nedenle, kendisi bunun partiye zarar vermeyeceğini iddia etmesine rağmen, Litschko artık AfD’nin bir bütün olarak kesin bir şekilde aşırı sağcı olarak sınıflandırılması çağrısında bulunduğunda saftır. Tam tersine, kendisini yalnızca kendi uyumunu desteklemesi gereken hayali bir solcu devlet aygıtının kurbanı olarak çok daha etkili bir şekilde sunabilir.
Litschko, belirleyici olanın Anayasayı Koruma Dairesi’nin damgası değil, son yıllarda yazılarıyla da katkıda bulunduğu hak karşıtı toplumsal kararlılık olduğunun altını çizdiği için övgüyü hak ediyor. Ancak daha sonra, bu taahhüdün, şimdi sağa da damgasını vuran aynı anayasayı koruma makamları tarafından defalarca engellendiğini ve kriminalize edildiğini de eklemeli.
Çünkü Junge Alternative and Co.’nun sınıflandırması anti-faşizmle ilgili değil, devlet güvenliğiyle ilgili, Federal Anayasayı Koruma Dairesi’nin (BfV) Junge Alternative ile ilgili basın açıklamasında da açıklığa kavuşturulduğu gibi:
Bu devlet güvenlik örgütleriyle olumlu ilişkiler kuran solcular, solcu teori ve pratiğin önemli kısımlarını unutuyorlar. Bu, Leipzig’deki anti-faşist grupların herhangi bir aşırıcılık fikrine karşı başlattığı girişimi de içeriyor. İnternette neredeyse sadece arşivi ve girişimin Sosyal Demokrat eleştirmenlerini bulmanız tesadüf değil, ancak kampanyanın gerçek ana sayfasını neredeyse hiç bulamayacaksınız.
Yaklaşık 15 yıl önce formüle edilen ve kitap halinde yayınlanan argümanlar, inandırıcılıklarından hiçbir şey kaybetmedi. “Aşırılık”tan bahseden herkes, her zaman sağa ve sola karşı bir baskı içindedir ve demokratik bir merkez tahayyül eder. Ancak bu araç tam da sorundur ve eleştiri konusu olmalıdır.
Bugün, aşırıcılık terimi çok sola doğru normalleştirilmiş görünüyor, öyle ki BfV aşırı solcu damgasını ve ardından aşırı sağcı damgasını dağıttığında artık kimsenin umurunda değil. Uzun bir süre, sosyal solun çoğunda anayasa korumasının kaldırılması çağrısında bulunan bir fikir birliği vardı. Özellikle Anayasayı Koruma Dairesi tarafından dikkatle kuşatılan ancak mücadele edilmeyen yeraltı Nasyonal Sosyalizm’in (NSU) kınanmasından sonra bu talep liberal çevrelerde de popüler oldu.
Heribert Prantl’ın Anayasayı Koruma Dairesi’nin feshedilmesi için yaptığı yoğun çağrı gibi, on yıl sonra bunu herkes unutmamıştı. Süddeutsche Zeitung gösterildi. Ancak şu anda sağcı örgütler listesini öven herhangi biri, anayasanın korunmasını meşrulaştırıyor ve yakın gelecekte anti-faşistlere veya iklim aktivistlerine karşı aşırıcılık kulüpleriyle yeniden harekete geçip geçmeyeceğinden neredeyse hiç şikayet edemiyor. Baskıcı devlet organları, anti-faşizmden değil, devletin korunmasından sorumludur.
“Kültür tanıtımında sansür Anayasa’yı ihlal ediyor”
Ancak bazı solcular ve liberaller daha fazla devlet koruması için haykırıyorlar. Bu, yalnızca birkaç gün önce, Deutschlandfunk’tan bir araştırma grubunun son yıllarda bazı sağcı tez kitaplarının da Corona yardımından yararlandığı gerçeğinde bir skandal görebileceğini söylediğinde netleşti. Neyse ki, Alman Kültür Konseyi başkanı Olaf Zimmermann bazı mantıklı cümleler kurdu:
Solcu yayıncıların da anti-faşist, feminist ve ırkçılık karşıtı içerikli kitapları ve muhtemelen anti-militarist teori ve pratik ile kapitalizme alternatifleri ele alan literatürü tanıtma fırsatını değerlendirdikleri umulmaktadır.
Bu daha sonra tartışılmalıdır; ve araştırma ekibinin gerçekten popüler hale getirdiği bazı sağcı kitaplarda değil. Sağcı kitaplar özellikle Corona yardımı ile desteklenirken sol eğilimli yayıncılar ve konular hariç tutulursa bu ancak bir skandal olur. Ancak bu bile araştırma yoluyla gün ışığına çıkmadı.
GDR’nin meşruiyetini ortadan kaldırmak için harcanan para: araştırma ekibi yok mu?
Deutschlandfunk ve Co.’nun hangi konular için araştırma grupları oluşturduğu ve hangilerini görmezden geldiği dikkat çekicidir. Federal Sayıştay’ın birkaç gün önce, “Wendewochen” sırasında imha edilen Stasi belgelerini geri getirme girişiminde başarısız olan 17 milyon vergi mükellefinin parasının harcandığından şikayet ettiği hâlâ biliniyor mu?
Yalnızca 30 yıldan uzun bir süre önce feshedilen Doğu Almanya’nın meşruiyetini ortadan kaldırmaya hizmet eden bir projeye milyonları israf etme fikrine kimin sahip olduğunu ve sorumlulardan bazılarının hala görevde olup olmadığını araştırmaya değer.
GDR devlet güvenlik uygulamasının bir sonucu olarak, Federal Anayasayı Koruma Dairesi de dahil olmak üzere tüm gizli servisleri tasfiye etmek için bu tür bir gayrimeşrulaştırma gerekli değildir.
Yazar, yayınladığı kitaplar için herhangi bir Corona yardımı başvurusunda bulunmamış ve almamıştır.
(Peter Nowak)
Önerilen editoryal içerik
İzninizle, harici bir kitaptan (Amazon İştirakleri) bir öneri buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi yükleyin
Federal Anayasayı Koruma Dairesi’nin gençlik örgütü AfD Junge Alternative’i (JA), sağcı düşünce kuruluşu Devlet Politikası Enstitüsü’nü ve sağcı STK “Yüzde Bir”i kesinlikle doğru olarak sınıflandırması özellikle şaşırtıcı değildi. kanat aşırılık yanlıları. Daha da şaşırtıcı olan bu adım, sol kesimler tarafından da anayasal koruma makamlarının artık sağa karşı mücadelede ortak olduğunun bir göstergesi olarak görülüyor.
Konrad Litschko, “Ancak, Anayasayı Koruma Dairesi şimdi tamamen açık olmayan bir sinyal gönderiyor” diyor. bardak anayasal korumanın basamağı. Ama onun bir bardak– Sağcı sahneyi gözlemleyen, anti-faşist eğitime yıllarca katkıda bulunan ve sağcı sahnede neler olup bittiğini bilmek için Anayasayı Koruma Dairesi mührüne gerek olmadığını gösteren yönetmen .
Bu nedenle, kendisi bunun partiye zarar vermeyeceğini iddia etmesine rağmen, Litschko artık AfD’nin bir bütün olarak kesin bir şekilde aşırı sağcı olarak sınıflandırılması çağrısında bulunduğunda saftır. Tam tersine, kendisini yalnızca kendi uyumunu desteklemesi gereken hayali bir solcu devlet aygıtının kurbanı olarak çok daha etkili bir şekilde sunabilir.
Litschko, belirleyici olanın Anayasayı Koruma Dairesi’nin damgası değil, son yıllarda yazılarıyla da katkıda bulunduğu hak karşıtı toplumsal kararlılık olduğunun altını çizdiği için övgüyü hak ediyor. Ancak daha sonra, bu taahhüdün, şimdi sağa da damgasını vuran aynı anayasayı koruma makamları tarafından defalarca engellendiğini ve kriminalize edildiğini de eklemeli.
Çünkü Junge Alternative and Co.’nun sınıflandırması anti-faşizmle ilgili değil, devlet güvenliğiyle ilgili, Federal Anayasayı Koruma Dairesi’nin (BfV) Junge Alternative ile ilgili basın açıklamasında da açıklığa kavuşturulduğu gibi:
Herhangi bir aşırılık kavramına karşı
Bu devlet güvenlik örgütleriyle olumlu ilişkiler kuran solcular, solcu teori ve pratiğin önemli kısımlarını unutuyorlar. Bu, Leipzig’deki anti-faşist grupların herhangi bir aşırıcılık fikrine karşı başlattığı girişimi de içeriyor. İnternette neredeyse sadece arşivi ve girişimin Sosyal Demokrat eleştirmenlerini bulmanız tesadüf değil, ancak kampanyanın gerçek ana sayfasını neredeyse hiç bulamayacaksınız.
Yaklaşık 15 yıl önce formüle edilen ve kitap halinde yayınlanan argümanlar, inandırıcılıklarından hiçbir şey kaybetmedi. “Aşırılık”tan bahseden herkes, her zaman sağa ve sola karşı bir baskı içindedir ve demokratik bir merkez tahayyül eder. Ancak bu araç tam da sorundur ve eleştiri konusu olmalıdır.
Bugün, aşırıcılık terimi çok sola doğru normalleştirilmiş görünüyor, öyle ki BfV aşırı solcu damgasını ve ardından aşırı sağcı damgasını dağıttığında artık kimsenin umurunda değil. Uzun bir süre, sosyal solun çoğunda anayasa korumasının kaldırılması çağrısında bulunan bir fikir birliği vardı. Özellikle Anayasayı Koruma Dairesi tarafından dikkatle kuşatılan ancak mücadele edilmeyen yeraltı Nasyonal Sosyalizm’in (NSU) kınanmasından sonra bu talep liberal çevrelerde de popüler oldu.
Heribert Prantl’ın Anayasayı Koruma Dairesi’nin feshedilmesi için yaptığı yoğun çağrı gibi, on yıl sonra bunu herkes unutmamıştı. Süddeutsche Zeitung gösterildi. Ancak şu anda sağcı örgütler listesini öven herhangi biri, anayasanın korunmasını meşrulaştırıyor ve yakın gelecekte anti-faşistlere veya iklim aktivistlerine karşı aşırıcılık kulüpleriyle yeniden harekete geçip geçmeyeceğinden neredeyse hiç şikayet edemiyor. Baskıcı devlet organları, anti-faşizmden değil, devletin korunmasından sorumludur.
“Kültür tanıtımında sansür Anayasa’yı ihlal ediyor”
Ancak bazı solcular ve liberaller daha fazla devlet koruması için haykırıyorlar. Bu, yalnızca birkaç gün önce, Deutschlandfunk’tan bir araştırma grubunun son yıllarda bazı sağcı tez kitaplarının da Corona yardımından yararlandığı gerçeğinde bir skandal görebileceğini söylediğinde netleşti. Neyse ki, Alman Kültür Konseyi başkanı Olaf Zimmermann bazı mantıklı cümleler kurdu:
Sırf finanse edilen kitaplar yığınında çok az sağcı olduğu için her yerde skandal kokusu alan solun giderek daha fazla güvenilirliğini kaybetmesi şaşırtıcı mı?
Solcu yayıncıların da anti-faşist, feminist ve ırkçılık karşıtı içerikli kitapları ve muhtemelen anti-militarist teori ve pratik ile kapitalizme alternatifleri ele alan literatürü tanıtma fırsatını değerlendirdikleri umulmaktadır.
Bu daha sonra tartışılmalıdır; ve araştırma ekibinin gerçekten popüler hale getirdiği bazı sağcı kitaplarda değil. Sağcı kitaplar özellikle Corona yardımı ile desteklenirken sol eğilimli yayıncılar ve konular hariç tutulursa bu ancak bir skandal olur. Ancak bu bile araştırma yoluyla gün ışığına çıkmadı.
GDR’nin meşruiyetini ortadan kaldırmak için harcanan para: araştırma ekibi yok mu?
Deutschlandfunk ve Co.’nun hangi konular için araştırma grupları oluşturduğu ve hangilerini görmezden geldiği dikkat çekicidir. Federal Sayıştay’ın birkaç gün önce, “Wendewochen” sırasında imha edilen Stasi belgelerini geri getirme girişiminde başarısız olan 17 milyon vergi mükellefinin parasının harcandığından şikayet ettiği hâlâ biliniyor mu?
Yalnızca 30 yıldan uzun bir süre önce feshedilen Doğu Almanya’nın meşruiyetini ortadan kaldırmaya hizmet eden bir projeye milyonları israf etme fikrine kimin sahip olduğunu ve sorumlulardan bazılarının hala görevde olup olmadığını araştırmaya değer.
GDR devlet güvenlik uygulamasının bir sonucu olarak, Federal Anayasayı Koruma Dairesi de dahil olmak üzere tüm gizli servisleri tasfiye etmek için bu tür bir gayrimeşrulaştırma gerekli değildir.
Yazar, yayınladığı kitaplar için herhangi bir Corona yardımı başvurusunda bulunmamış ve almamıştır.
(Peter Nowak)
Önerilen editoryal içerik
İzninizle, harici bir kitaptan (Amazon İştirakleri) bir öneri buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi yükleyin