Bir tabak graham kraker için hamur açtığımda, iki haftalık bir fotoğraf çekiminin 8. gününde gece yarısına yaklaşıyordu. Uzun bir cetveli kılavuz olarak kullanarak mükemmel dikdörtgenler kestim, sonra bir çatalla düz noktalara bastırdım. Fırına girince kusursuz görünüyordu. Dışarı çıkarken parşömen kağıdının üzerinden bükülmüş ve çekmeceye tıkıştırılmış bir gömlek gibi kırışmıştı.
Hayal kırıklığına uğradım, ertesi sabah yeni bir parti yapacağımı düşündüm. Fotoğrafçı Romulo Yanes geldiğinde ona harap krakerleri gösterdim ve bir tepsi daha hazırlayacağımı söyledim.
Beni durdurdu ve bana – beni gerçekten azarladı – bu kırışıklıkların pişmiş hamuru güzelleştirdiğini söyledi. Çekimler ilk solo yemek kitabım olduğu için bunu iyi olmak için söylediğini sandım ama tavayı alıp kamerasının altına koydu. Monitörleri kurulmadan önce bile bir fotoğraf çekti. Beni işaret etti ve vizördeki görüntüyü bana gösterirken kıkırdadı.
“Gördün mü? Çok güzel,” dedi. “Hadi yemek yiyelim. ”
İdeal olmayan her şeyin kabul edilemez göründüğü bir dünyada, Romulo kusurlardaki güzelliği bulmama, hataların nasıl şaşırtıcı ve muhtemelen daha iyi bir şeye yol açabileceğini görmeme yardımcı oldu. Çevresindekilerle bir yemek paylaşmak için zaman ayırma pratiği olduğu gibi, zarafet konusunda usta bir sınıftı. Kederle gölgelenen bu yıllarda ve bu kayıp duygusunun daha keskin olduğu bu mevsimde, sık sık Haziran’da kanserden ölen Romulo’yu düşünüyorum. Onu ve özellikle o gün bana öğrettiği iki dersi ve her çekimde yeniden hatırlıyorum.
Fotoğrafçı Romulo Yanes, bu hafifçe kırışmış graham krakerlerindeki güzelliği gördü. Kredi. . . Romulo Yanes. HarperCollins Publishers’ın bir baskısı olan Mariner Books’un izniyle çoğaltılmıştır.
Romulo’nun yemek fotoğrafçılığı, genellikle merceğin diğer tarafında olanlara olan açık sevgisiyle tanınır. Ama onunla sette olanlar, görüntülerinin aynı zamanda yemeğin etrafındaki insanlara nasıl değer verdiğini – bizimle nasıl çalıştığını, kusurları ve diğer şeyleri, yemeklerimizi güzel şeylere dönüştürdüğünü ve sonra paylaşmak için bizi masanın etrafında topladığını da biliyor. onların içinde.
Çoğu fotoğraf çekiminde kahvaltı, hazırlanırken alınan kahve yudumları ve çörek ısırıklarıdır. Ama Romulo, sadece işe gitmek istesek bile, bizi her güne birlikte sıcak bir yemekle başlamaya ikna ederdi. Bir sabah bize kahvaltı hazırlamak için mutfağa girdi. Tereyağlı bir İngiliz çöreğinde haşlanmış yumurta istedi ve her birimize birer tane yapmak istedi. Stilistler, asistanlar ve ben, Romulo’nun alevin üzerine bir tava su koyduğu sobanın etrafında toplandık.
Yarım düzine yumurtayı dikkatlice kaynar suya indirdi ve onları 20 saniye kadar ileri geri yuvarladı, sonra teker teker dışarı çıkardı. Yumurtaları neden daha kabuklarındayken tavaya ilk koyduğu sorulduğunda, Romulo, köpüren suda kısa süreli kaymanın beyazların daha sonra dantelli bir saçak haline gelmesini engellediğini açıkladı. Bunun bilimsel bir değeri olup olmadığı hakkında hiçbir fikri olmadığını itiraf etti, sonra tavaya bir miktar sirke döktü, bu da beyazların donmasına kesinlikle yardımcı oldu. Yumurtaları bir güneş saatindeymiş gibi aralayarak kırdı ve yayılmadıklarında tezahürat yaptı.
Yumurtaları haşlamadan önce kabuklarında hızlı bir şekilde ısıtmak, pişirme sırasında beyazların donmasına yardımcı olur. Kredi. . . The New York Times için Sang An. Yemek Stilisti: Simon Andrews. Pervane Stilisti: Paige Hicks.
Yumurtalar hemen kabardı, güzel ve sıkı kaldı ve berraktan beyaza gitti, sonra sertleştikçe sallanmaya başladılar. Birkaç dakika sonra Romulo, biraz sallanıp sallanmadıklarından emin olmak için sarıları dürttü ve yumurtaları kağıt havluların üzerine kaşıkla döktü.
Kaynar su girdabında döndükten veya bir kepçede şımartıldıktan sonra küre gibi yuvarlak olan beş yıldızlı otel Benedict yumurtaları değildiler. Arkadaş canlısı hayaletler şeklindeydiler – fırfırlı kenarlı değil, kavisli kenarlı ve lokantada haşlanmış yumurtaların eğimi. Altısı da aynı anda hazır olduğu için, birlikte oturup onları sıcak yememiz gerekti, yumurta sarıları İngiliz keklerimizin kızarmış kayalıklarına döküldü.
Yumurtaların mükemmel olmaması önemli değildi. Önemli olan, koşuşturmayı bırakıp birbirimizle bağlantı kurmak için ayırdığımız zamandı.
Yemek tarifi: Tavada Haşlanmış Yumurta
Takip et NYT Gıda Twitter’da ve NYT Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...
Hayal kırıklığına uğradım, ertesi sabah yeni bir parti yapacağımı düşündüm. Fotoğrafçı Romulo Yanes geldiğinde ona harap krakerleri gösterdim ve bir tepsi daha hazırlayacağımı söyledim.
Beni durdurdu ve bana – beni gerçekten azarladı – bu kırışıklıkların pişmiş hamuru güzelleştirdiğini söyledi. Çekimler ilk solo yemek kitabım olduğu için bunu iyi olmak için söylediğini sandım ama tavayı alıp kamerasının altına koydu. Monitörleri kurulmadan önce bile bir fotoğraf çekti. Beni işaret etti ve vizördeki görüntüyü bana gösterirken kıkırdadı.
“Gördün mü? Çok güzel,” dedi. “Hadi yemek yiyelim. ”
İdeal olmayan her şeyin kabul edilemez göründüğü bir dünyada, Romulo kusurlardaki güzelliği bulmama, hataların nasıl şaşırtıcı ve muhtemelen daha iyi bir şeye yol açabileceğini görmeme yardımcı oldu. Çevresindekilerle bir yemek paylaşmak için zaman ayırma pratiği olduğu gibi, zarafet konusunda usta bir sınıftı. Kederle gölgelenen bu yıllarda ve bu kayıp duygusunun daha keskin olduğu bu mevsimde, sık sık Haziran’da kanserden ölen Romulo’yu düşünüyorum. Onu ve özellikle o gün bana öğrettiği iki dersi ve her çekimde yeniden hatırlıyorum.
Fotoğrafçı Romulo Yanes, bu hafifçe kırışmış graham krakerlerindeki güzelliği gördü. Kredi. . . Romulo Yanes. HarperCollins Publishers’ın bir baskısı olan Mariner Books’un izniyle çoğaltılmıştır.
Romulo’nun yemek fotoğrafçılığı, genellikle merceğin diğer tarafında olanlara olan açık sevgisiyle tanınır. Ama onunla sette olanlar, görüntülerinin aynı zamanda yemeğin etrafındaki insanlara nasıl değer verdiğini – bizimle nasıl çalıştığını, kusurları ve diğer şeyleri, yemeklerimizi güzel şeylere dönüştürdüğünü ve sonra paylaşmak için bizi masanın etrafında topladığını da biliyor. onların içinde.
Çoğu fotoğraf çekiminde kahvaltı, hazırlanırken alınan kahve yudumları ve çörek ısırıklarıdır. Ama Romulo, sadece işe gitmek istesek bile, bizi her güne birlikte sıcak bir yemekle başlamaya ikna ederdi. Bir sabah bize kahvaltı hazırlamak için mutfağa girdi. Tereyağlı bir İngiliz çöreğinde haşlanmış yumurta istedi ve her birimize birer tane yapmak istedi. Stilistler, asistanlar ve ben, Romulo’nun alevin üzerine bir tava su koyduğu sobanın etrafında toplandık.
Yarım düzine yumurtayı dikkatlice kaynar suya indirdi ve onları 20 saniye kadar ileri geri yuvarladı, sonra teker teker dışarı çıkardı. Yumurtaları neden daha kabuklarındayken tavaya ilk koyduğu sorulduğunda, Romulo, köpüren suda kısa süreli kaymanın beyazların daha sonra dantelli bir saçak haline gelmesini engellediğini açıkladı. Bunun bilimsel bir değeri olup olmadığı hakkında hiçbir fikri olmadığını itiraf etti, sonra tavaya bir miktar sirke döktü, bu da beyazların donmasına kesinlikle yardımcı oldu. Yumurtaları bir güneş saatindeymiş gibi aralayarak kırdı ve yayılmadıklarında tezahürat yaptı.
Yumurtaları haşlamadan önce kabuklarında hızlı bir şekilde ısıtmak, pişirme sırasında beyazların donmasına yardımcı olur. Kredi. . . The New York Times için Sang An. Yemek Stilisti: Simon Andrews. Pervane Stilisti: Paige Hicks.
Yumurtalar hemen kabardı, güzel ve sıkı kaldı ve berraktan beyaza gitti, sonra sertleştikçe sallanmaya başladılar. Birkaç dakika sonra Romulo, biraz sallanıp sallanmadıklarından emin olmak için sarıları dürttü ve yumurtaları kağıt havluların üzerine kaşıkla döktü.
Kaynar su girdabında döndükten veya bir kepçede şımartıldıktan sonra küre gibi yuvarlak olan beş yıldızlı otel Benedict yumurtaları değildiler. Arkadaş canlısı hayaletler şeklindeydiler – fırfırlı kenarlı değil, kavisli kenarlı ve lokantada haşlanmış yumurtaların eğimi. Altısı da aynı anda hazır olduğu için, birlikte oturup onları sıcak yememiz gerekti, yumurta sarıları İngiliz keklerimizin kızarmış kayalıklarına döküldü.
Yumurtaların mükemmel olmaması önemli değildi. Önemli olan, koşuşturmayı bırakıp birbirimizle bağlantı kurmak için ayırdığımız zamandı.
Yemek tarifi: Tavada Haşlanmış Yumurta
Takip et NYT Gıda Twitter’da ve NYT Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...