Resim: © KXKH Films
Orta Krallık'tan Kaçakçılık: Wei Shujun'un muğlak filmi yasak gerçekleri ve sıra dışı görüntüleri gösteriyor: bir aydınlanma ve tespit hizmeti yeri olarak sinema.
Yağmur. Bu filmde gri gökyüzünden sürekli ve sürekli yağmur yağıyor. Toprağı çamura, kıyafetleri nemli, kokulu bezlere dönüştürür, insanların yüzlerinde ıslak izler bırakır ve önemli izleri siler.
Duyuru
Yavaş yavaş dayanılmaz hale geliyor ve film genellikle sis bulutlarıyla kaplı bir nehrin kıyısında geçtiğinden, havadaki, insanların ve nesnelerin üzerindeki sürekli nemi neredeyse fiziksel olarak hissedebiliyorsunuz.
Şimdiki zamanın çarpıklıkları
Özellikle Çin gibi otoriter ülkelerde, tür sineması genellikle yasaklı malları ve mesajları masum eğlence kisvesi altında ülke dışına kaçırmak için mükemmel bir pakettir; Yasaklananları ve hariç tutulanları kamuoyunun önüne çıkarmak.
Dahası, Çin'den gelen tür hikayeleri hâlâ geç kalıyor: Özellikle Çin için ekonomik patlama, siyasi özgürlük ve kültürel açılımdan oluşan aşırı değişim dönemi olan 1990'lar, aynı zamanda hem bir folyo hem de anlatılması gereken bir görünmezlik pelerini. şimdiki zamanın çalkantıları.
Bu durumda da aynı.
Sekiz ipucu çözüm arıyor
1995 yılında Çin'in güneyindeki küçük bir nehir kıyısındaki kasabada geçen olay örgüsü, yaşlı bir kadının cesedinin bulunmasıyla başlayan bir dizi gizemli cinayetin etrafında dönüyor. Ortadaki asıl figür soruşturmayı yürüten polis memurudur. Dedektif Ma Zhe'nin (mükemmel bir Zhu Yilong) katili bulması gerekiyor.
Resim: © KXKH Films
İlk başta annemin elinde birkaç ipucu var. Sadece göstergeler var. Baş şüpheli, başlangıçta kurbanın dul kaldığında evlat edindiği ve tüm komşuların bir tür zararsız “köy aptalı” olarak gördüğü zihinsel engelli bir genç adamdır. Grup nefretinin kolay kurbanı. Basit bir durum gibi görünüyor.
Ancak daha sonra daha fazla cinayet işlenir ve Ma Zhe'nin dikkatinin bir kez bile değişmesine gerek kalmaz.
Ezilen bir toplum
Zaman geçtikçe soruşturmadan nehir kıyısına yakın ilk olay yerinde bulunan ancak yetkililere bilgi vermeyen yeni tanıklar ortaya çıkıyor. Birçoğunun yasanın temsilcilerinden uzak durmak için iyi nedenleri var: gizli bir ilişkisi olan bir çift, kuaför daha önce “uygunsuz davranış” nedeniyle tutuklanmıştı.
Araştırmalar, polis müdahalesiyle kendini özgür hissetmeyen, tam tersine sınırlı hisseden ezilen bir toplumu ortaya koyuyor. Herkesin saklayacak bir şeyi vardır.
Gerçekçilik ve abartı
Yönetmen Wei Shujun, filmlerin şu anda çoğunlukla Cannes Film Festivali'nde gösterildiği Çin'den son yıllarda Avrupa'ya gelen gerçek anlamda yeni bir sanat eseri gerilim filmi dalgasının bir parçası. Jia Zhang-ke gibi “Altıncı Nesil” yönetmenlerin belgesel gerçekçiliğinden güçlü bir şekilde etkilenen uzun metrajlı filmler
Wei ve ortak yazar Chunlei Kang, senaryolarını Yu Hua'nın bir romanından uyarladılar. Korkunç cinayetlere rağmen ilk üslup orijinaline uygun olarak oldukça hafiftir.
Ma Zhe'nin polis meslektaşları, ilk sahneler zaten sosyal dramlarla dolu olmasına rağmen, gerçek profesyoneller gibi çalışmak yerine flört etmeyi veya masa tenisi oynamayı tercih ediyor. Wei her ikisiyle de ilgileniyor: gündelik yaşam ve abartı, komedi ve ciddiyet.
Resim: © KXKH Films
Soruşturma ilerledikçe Ma Zhe'nin davaya olan takıntısı yoğunlaşır. Aynı zamanda özel hayatı da gündeme geliyor. Doğmamış çocuğunun büyük olasılıkla zihinsel engelli olacağı netleştiğinde, ebeveynler kürtaj olasılığını düşünürken, şüpheli engelli ve olası katilin arka planında bu, yaşamın değeri hakkında bir tartışmaya dönüşür.
Metafor olarak sinema
Wei Shujun her şeyden önce kesin olarak seçilmiş mekanlara odaklanıyor: Filmin başında, odaları şu anda yenilenmekte olan polis, ofislerini “insanlar artık film izlemek istemediği için” yakın zamanda kapanmış olan eski bir sinemaya taşımaya karar veriyor. ” .
Bu senaryo ikili bir metafora izin veriyor: Bir eğitim ve kimlik mekânı olarak sinema, aynı zamanda güvenlik ve polis güçlerini genişletme arzusunun bir örneği. Her şeyden önce alışılmadık görüntüler için fırsatlar sunuyor.
Soruşturma sırasında ajanlar, eski bir tuvalin önünde olayı birkaç kez tartışıyor; başka bir zaman kahramanımız eski 35mm projektörler arasında ipuçları arıyor.
Yönetmen atmosferik bir filmi Çin'in, özellikle de sinemaları gibi yok olma sürecinde olan kırsal, klasik modern Çin'in özenli bir portresiyle birleştirmeye çalışıyor: birçok karakterin çalıştığı bir devlet fabrikası; onlarca yılını gösteren eski restoranlar; Polis memurları için eğlence amaçlı masa tenisi; nehir kıyısını dolduran yarı yıkık evler…
Film, siyasi manşetlerin ötesinde “Orta Krallık”ın durumuna dair ilginç bilgiler sunuyor: Cinayet soruşturması filmi ileriye taşıyor. Ancak tüm olayın özü, başlangıçta araştırmacının bakış açısından açık görünen gerçeklerin giderek parmaklarının arasından kayıp gitmesidir.
Ama savaşmaya çalıştığı kötülük onu tüketiyor. Her şey mümkün görünüyor; ama gerçek soyut görünüyor. Bu tür belirsizlikler günümüz Çin'inde zaten oldukça politiktir.
Orta Krallık'tan Kaçakçılık: Wei Shujun'un muğlak filmi yasak gerçekleri ve sıra dışı görüntüleri gösteriyor: bir aydınlanma ve tespit hizmeti yeri olarak sinema.
Yağmur. Bu filmde gri gökyüzünden sürekli ve sürekli yağmur yağıyor. Toprağı çamura, kıyafetleri nemli, kokulu bezlere dönüştürür, insanların yüzlerinde ıslak izler bırakır ve önemli izleri siler.
Duyuru
Yavaş yavaş dayanılmaz hale geliyor ve film genellikle sis bulutlarıyla kaplı bir nehrin kıyısında geçtiğinden, havadaki, insanların ve nesnelerin üzerindeki sürekli nemi neredeyse fiziksel olarak hissedebiliyorsunuz.
Şimdiki zamanın çarpıklıkları
Özellikle Çin gibi otoriter ülkelerde, tür sineması genellikle yasaklı malları ve mesajları masum eğlence kisvesi altında ülke dışına kaçırmak için mükemmel bir pakettir; Yasaklananları ve hariç tutulanları kamuoyunun önüne çıkarmak.
Dahası, Çin'den gelen tür hikayeleri hâlâ geç kalıyor: Özellikle Çin için ekonomik patlama, siyasi özgürlük ve kültürel açılımdan oluşan aşırı değişim dönemi olan 1990'lar, aynı zamanda hem bir folyo hem de anlatılması gereken bir görünmezlik pelerini. şimdiki zamanın çalkantıları.
Bu durumda da aynı.
Sekiz ipucu çözüm arıyor
1995 yılında Çin'in güneyindeki küçük bir nehir kıyısındaki kasabada geçen olay örgüsü, yaşlı bir kadının cesedinin bulunmasıyla başlayan bir dizi gizemli cinayetin etrafında dönüyor. Ortadaki asıl figür soruşturmayı yürüten polis memurudur. Dedektif Ma Zhe'nin (mükemmel bir Zhu Yilong) katili bulması gerekiyor.
Resim: © KXKH Films
İlk başta annemin elinde birkaç ipucu var. Sadece göstergeler var. Baş şüpheli, başlangıçta kurbanın dul kaldığında evlat edindiği ve tüm komşuların bir tür zararsız “köy aptalı” olarak gördüğü zihinsel engelli bir genç adamdır. Grup nefretinin kolay kurbanı. Basit bir durum gibi görünüyor.
Ancak daha sonra daha fazla cinayet işlenir ve Ma Zhe'nin dikkatinin bir kez bile değişmesine gerek kalmaz.
Ezilen bir toplum
Zaman geçtikçe soruşturmadan nehir kıyısına yakın ilk olay yerinde bulunan ancak yetkililere bilgi vermeyen yeni tanıklar ortaya çıkıyor. Birçoğunun yasanın temsilcilerinden uzak durmak için iyi nedenleri var: gizli bir ilişkisi olan bir çift, kuaför daha önce “uygunsuz davranış” nedeniyle tutuklanmıştı.
Araştırmalar, polis müdahalesiyle kendini özgür hissetmeyen, tam tersine sınırlı hisseden ezilen bir toplumu ortaya koyuyor. Herkesin saklayacak bir şeyi vardır.
Gerçekçilik ve abartı
Yönetmen Wei Shujun, filmlerin şu anda çoğunlukla Cannes Film Festivali'nde gösterildiği Çin'den son yıllarda Avrupa'ya gelen gerçek anlamda yeni bir sanat eseri gerilim filmi dalgasının bir parçası. Jia Zhang-ke gibi “Altıncı Nesil” yönetmenlerin belgesel gerçekçiliğinden güçlü bir şekilde etkilenen uzun metrajlı filmler
Wei ve ortak yazar Chunlei Kang, senaryolarını Yu Hua'nın bir romanından uyarladılar. Korkunç cinayetlere rağmen ilk üslup orijinaline uygun olarak oldukça hafiftir.
Ma Zhe'nin polis meslektaşları, ilk sahneler zaten sosyal dramlarla dolu olmasına rağmen, gerçek profesyoneller gibi çalışmak yerine flört etmeyi veya masa tenisi oynamayı tercih ediyor. Wei her ikisiyle de ilgileniyor: gündelik yaşam ve abartı, komedi ve ciddiyet.
Resim: © KXKH Films
Soruşturma ilerledikçe Ma Zhe'nin davaya olan takıntısı yoğunlaşır. Aynı zamanda özel hayatı da gündeme geliyor. Doğmamış çocuğunun büyük olasılıkla zihinsel engelli olacağı netleştiğinde, ebeveynler kürtaj olasılığını düşünürken, şüpheli engelli ve olası katilin arka planında bu, yaşamın değeri hakkında bir tartışmaya dönüşür.
Metafor olarak sinema
Wei Shujun her şeyden önce kesin olarak seçilmiş mekanlara odaklanıyor: Filmin başında, odaları şu anda yenilenmekte olan polis, ofislerini “insanlar artık film izlemek istemediği için” yakın zamanda kapanmış olan eski bir sinemaya taşımaya karar veriyor. ” .
Bu senaryo ikili bir metafora izin veriyor: Bir eğitim ve kimlik mekânı olarak sinema, aynı zamanda güvenlik ve polis güçlerini genişletme arzusunun bir örneği. Her şeyden önce alışılmadık görüntüler için fırsatlar sunuyor.
Soruşturma sırasında ajanlar, eski bir tuvalin önünde olayı birkaç kez tartışıyor; başka bir zaman kahramanımız eski 35mm projektörler arasında ipuçları arıyor.
Yönetmen atmosferik bir filmi Çin'in, özellikle de sinemaları gibi yok olma sürecinde olan kırsal, klasik modern Çin'in özenli bir portresiyle birleştirmeye çalışıyor: birçok karakterin çalıştığı bir devlet fabrikası; onlarca yılını gösteren eski restoranlar; Polis memurları için eğlence amaçlı masa tenisi; nehir kıyısını dolduran yarı yıkık evler…
Film, siyasi manşetlerin ötesinde “Orta Krallık”ın durumuna dair ilginç bilgiler sunuyor: Cinayet soruşturması filmi ileriye taşıyor. Ancak tüm olayın özü, başlangıçta araştırmacının bakış açısından açık görünen gerçeklerin giderek parmaklarının arasından kayıp gitmesidir.
Ama savaşmaya çalıştığı kötülük onu tüketiyor. Her şey mümkün görünüyor; ama gerçek soyut görünüyor. Bu tür belirsizlikler günümüz Çin'inde zaten oldukça politiktir.