Hayat ne kadar da sıkıntı. hiç bir şeyden keyif almıyorum. Sabahları mutsuz uyanıyorum. Bir şeyler yapıyorum fakat eskisi üzere keyif vermiyor. İş hayatımda aksilikler ve zorluklar peşimi bir türlü bırakmıyor. Ülkenin durumu düzgüne gitmiyor ve daha epeyce endişeleniyorum. Son yaşanan terör olayları beni derinden sarstı, sokaklarda yürümekten korkuyorum, inançsız hissediyorum. Geleceğimiz hakkında kaygılıyım. Arkadaşlarımla tıpkı aktiviteleri yapmak artık beni sıkıyor. Ailemle aramda sıkıntılar var. Sanırım beni anlamıyorlar. Özel ömrüm ortasından çıkılmaz bir hal aldı ve nasıl yola koyacağımı bilmiyorum. Güya her geçen gün, her şey daha da berbata gidiyor. Bir şeyleri değiştirmem gerekiyor ancak yeteri kadar gücüm yok. niçinini bilmediğim bir mutsuzluk var üstümde. Çok uzun vakittir huzursuz hissediyorum.”
Bu paragrafı okuduğunuzda, ortasından birkaçı ya da birçok için ‘evet’ söylemiş olduğinizi duyar üzereyim. Umutsuzsunuz, mutsuzsunuz lakin depresyonda değilsiniz merak etmeyin!
Yukarda verdiğim örnekler şimdi hepimizin gün içerisinde aklımızdan geçen olumsuz fikirleri ve yorumlarından kimileri. Gün içerisinde olduğu kadar devir dönem de bu olumsuz kanıları oldukça düşündüğümüz vakit içinder olabilir. hayatımızı tertibe sokmak kolay bir iş değildir ve hayatın mayasından dolayı; meseleler biz var olduğumuz sürece olacaktır.
Depresif belirtiler diye tanımladığımız ölçütler aslında burada ortaya çıkmaktadır. Ümitsizlik, mutsuzluk ve keyifsizlik üzere hislerimizin vakit zaman artması ‘depresif hal’ olarak isimlendirilir. Üstteki örneklerden de görüleceği üzere, zorlayıcı hayat şartları içinde vakit zaman depresif belirtiler gösterir ve depresif hissederiz. Bu belirtiler iniş çıkış halindedir ve sistemsiz bir grafik olarak karşımız çıkar. Bu yüzden; depresif ruh hali içerisinde olmak depresyona girmekle birebir şey değildir. Depresyon; insan ömrünü derinden etkileyen ve kesin teşhis konulduğu taktirde müdahale edilmesi gereken önemli bir his durum bozukluğudur. Haftalarca, aylarca boşlukta hissetmek, güç kaybının olması, daima yapılan aktivitelere karşı ilgisizlik, erteleme, hudutlu ve gergin olma, yorgunluk, bitkinlik, değersizlik ve suçluluk hissi ötürüsıyla işe yaramaz hissetme, uyku ve yeme sorunları depresyon belirtileri içinde gösterilebilir. Depresif ruh halinden en büyük farkı, yaşanılan his ve niyet süreçlerinin daha derinden hissedilmesi ve günlük hayatta fonksiyonelliğin neredeyse büsbütün kaybolmasıdır. Depresif ruh halinde olan bireyler ise dert, gerginlik, isteksizlik üzere hisleri yaşarken günlük hayatlarına da bir biçimde devam etmektedirler. Fakat, depresyonda değiliz demek işleri çabucak yoluna koymaya yetmez ne yazık ki. Depresif hissederken de depresyon sancıları çekebilir, işleri yoluna koymak zorlaşabilir.Peki ne yapacağız? Etrafımızdaki herkese şikayet eden, mutsuz ve umutsuz bireyler olan ömrümüze devam mı edeceğiz?
Önce kabul etmekle başlayacağız. Kendimizi ve problemlerimizi olduğu üzere kabul etmeye çalışacağız. Olumsuz fikir ve hislerin, her insanın vakit zaman yaşadığını ve bu sıkıntıların üstesinden gelebilecek donanımda olduğumuzu kabul edeceğiz. Kendimizi seveceğiz.
daha sonra değiştirebileceğimiz durumları bir bir ortaya çıkaracağız. Farklı yolları deneyeceğiz. Farklı düşünmeyi deneyeceğiz. ‘Gece gündüz problemlerimi düşünüyorum lakin olmuyor, her şey beni buluyor’ üzere yakınmaların hiç bir işe yaramadığını ve bu yakınmaların tahlilden çok uzakta olduğunu fark edeceğiz. Tahminen de problemlerimize daima tıpkı yerden bakıyoruzdur, tahminen de tahlil diye uğraşırken labirentin için de kaybolmuşuzdur… Değiştiremeyeceğimiz durumlar için ise tahammül düzeyimizi geliştireceğiz. Hayatta her şey istediğimiz üzere olmayabilir. Eminim herkes hayli isterdi; sihirli bir değneği olsun; değdirdiği her olumsuz durumu düzeltiversin şıp diye. Lakin çabucak hemen o denli sihirli bir değneğimiz yok ve yeri geldiğinde tahammül etmeye her şeyden hayli gereksinimimiz var unutmayacağız.
İşler her vakit yolunda gitmeyecek, kabul ediyorum kimi vakit kolay olmacayak. Sıkıntılar daha fazla sırtımıza binerken, çözmek için gereken motivasyonumuz daha az olacak. Fakat geldik bir sefer bu dünyaya. Eğrisiyle doğrusuyla, günahıyla sevabıyla kabul edip tahlil odaklı yaşayacağız.
Enerji depolarımıza yükleneceğiz örneğin. Benim güç depom sevdiğim beşerler. Onların yanında yalın olmak, onlarla vakit geçirmek, yeri geldiğinde eğlenmek, yeri geldiğinde hüzünlenmek lakin her şeyi paylaşmak, benim hayattaki vazgeçemeyeceğim güç depom. Durun bir dakika ve liste yapın. Güç depolarınızı keşfedin. Aile üyelerinizden biriyse bu, koşun sarılın. Tabiata karışmaksa, en yakın parka atın çabucak kendinizi. Meskende yayılan bir kek kokusu huzur verecekse size, yumurtaları hazırlayın mutfakta. Kıymetli olan olayların ve niyetlerin değişebileceğine inanmak ve bunun için küçük adımlarla da olsa yürümeye başlamak. Pekala ne demek bu küçük adımlar? Meselemiz her ne ise kocaman bir dağ olmuş ve dağın öteki tarafına geçmemiz bekleniyor. Nasıl ve nerden başlayacağımızı bilemiyoruz. Hani derler ya; ‘bir başlasam devamı gelecek…’, işte tam da bu noktada devreye giriyor küçük ancak azımsanmayacak adımlarımız. Evvel sizi yormayacak o birinci adımı atmalısınız. Sorunun tümüne değil, birinci adımınıza odaklanın. Her gün bir yenisini ekleyerek yolun yarısına geldiğinizi goreceksiniz bir gün. Yatakta uzanmış sorunu düşünmektense, kabuslar görüp sabaha yorgun ve bitkin uyanmaktansa o birinci adımın ne olduğunu bulmalı ve yürümeye başlamalıyız.
Sizin için durumun fazlaca daha olumsuz olduğunu düşünüyorsanız, küçük adımlarla yürümeye başlayacak kadar bile gücünüzün olmadığını hissediyorsanız, gün ortasında gelip süreksiz değil de daima tıpkı olumsuz niyetler arasındayseniz şayet, bir uzmana danışmaktan çekinmeyin lütfen. Depresyon tedavisi mümkün bir rahatsızlıktır unutmayın. Sorgusuz sualsiz ve yorumsuz bir biçimde dinleniyor olmak, yükünüzü paylaşmak, anlaşılmak ve yeni bakış açıları kazanmaktır tahminen de gereksiniminiz olan. Nefes alıyoruz ve önümüzde yeni bir gün var. bu biçimde yarın değil tam da artık, kendimize dokunma zamanı…
Bu paragrafı okuduğunuzda, ortasından birkaçı ya da birçok için ‘evet’ söylemiş olduğinizi duyar üzereyim. Umutsuzsunuz, mutsuzsunuz lakin depresyonda değilsiniz merak etmeyin!
Yukarda verdiğim örnekler şimdi hepimizin gün içerisinde aklımızdan geçen olumsuz fikirleri ve yorumlarından kimileri. Gün içerisinde olduğu kadar devir dönem de bu olumsuz kanıları oldukça düşündüğümüz vakit içinder olabilir. hayatımızı tertibe sokmak kolay bir iş değildir ve hayatın mayasından dolayı; meseleler biz var olduğumuz sürece olacaktır.
Depresif belirtiler diye tanımladığımız ölçütler aslında burada ortaya çıkmaktadır. Ümitsizlik, mutsuzluk ve keyifsizlik üzere hislerimizin vakit zaman artması ‘depresif hal’ olarak isimlendirilir. Üstteki örneklerden de görüleceği üzere, zorlayıcı hayat şartları içinde vakit zaman depresif belirtiler gösterir ve depresif hissederiz. Bu belirtiler iniş çıkış halindedir ve sistemsiz bir grafik olarak karşımız çıkar. Bu yüzden; depresif ruh hali içerisinde olmak depresyona girmekle birebir şey değildir. Depresyon; insan ömrünü derinden etkileyen ve kesin teşhis konulduğu taktirde müdahale edilmesi gereken önemli bir his durum bozukluğudur. Haftalarca, aylarca boşlukta hissetmek, güç kaybının olması, daima yapılan aktivitelere karşı ilgisizlik, erteleme, hudutlu ve gergin olma, yorgunluk, bitkinlik, değersizlik ve suçluluk hissi ötürüsıyla işe yaramaz hissetme, uyku ve yeme sorunları depresyon belirtileri içinde gösterilebilir. Depresif ruh halinden en büyük farkı, yaşanılan his ve niyet süreçlerinin daha derinden hissedilmesi ve günlük hayatta fonksiyonelliğin neredeyse büsbütün kaybolmasıdır. Depresif ruh halinde olan bireyler ise dert, gerginlik, isteksizlik üzere hisleri yaşarken günlük hayatlarına da bir biçimde devam etmektedirler. Fakat, depresyonda değiliz demek işleri çabucak yoluna koymaya yetmez ne yazık ki. Depresif hissederken de depresyon sancıları çekebilir, işleri yoluna koymak zorlaşabilir.Peki ne yapacağız? Etrafımızdaki herkese şikayet eden, mutsuz ve umutsuz bireyler olan ömrümüze devam mı edeceğiz?
Önce kabul etmekle başlayacağız. Kendimizi ve problemlerimizi olduğu üzere kabul etmeye çalışacağız. Olumsuz fikir ve hislerin, her insanın vakit zaman yaşadığını ve bu sıkıntıların üstesinden gelebilecek donanımda olduğumuzu kabul edeceğiz. Kendimizi seveceğiz.
daha sonra değiştirebileceğimiz durumları bir bir ortaya çıkaracağız. Farklı yolları deneyeceğiz. Farklı düşünmeyi deneyeceğiz. ‘Gece gündüz problemlerimi düşünüyorum lakin olmuyor, her şey beni buluyor’ üzere yakınmaların hiç bir işe yaramadığını ve bu yakınmaların tahlilden çok uzakta olduğunu fark edeceğiz. Tahminen de problemlerimize daima tıpkı yerden bakıyoruzdur, tahminen de tahlil diye uğraşırken labirentin için de kaybolmuşuzdur… Değiştiremeyeceğimiz durumlar için ise tahammül düzeyimizi geliştireceğiz. Hayatta her şey istediğimiz üzere olmayabilir. Eminim herkes hayli isterdi; sihirli bir değneği olsun; değdirdiği her olumsuz durumu düzeltiversin şıp diye. Lakin çabucak hemen o denli sihirli bir değneğimiz yok ve yeri geldiğinde tahammül etmeye her şeyden hayli gereksinimimiz var unutmayacağız.
İşler her vakit yolunda gitmeyecek, kabul ediyorum kimi vakit kolay olmacayak. Sıkıntılar daha fazla sırtımıza binerken, çözmek için gereken motivasyonumuz daha az olacak. Fakat geldik bir sefer bu dünyaya. Eğrisiyle doğrusuyla, günahıyla sevabıyla kabul edip tahlil odaklı yaşayacağız.
Enerji depolarımıza yükleneceğiz örneğin. Benim güç depom sevdiğim beşerler. Onların yanında yalın olmak, onlarla vakit geçirmek, yeri geldiğinde eğlenmek, yeri geldiğinde hüzünlenmek lakin her şeyi paylaşmak, benim hayattaki vazgeçemeyeceğim güç depom. Durun bir dakika ve liste yapın. Güç depolarınızı keşfedin. Aile üyelerinizden biriyse bu, koşun sarılın. Tabiata karışmaksa, en yakın parka atın çabucak kendinizi. Meskende yayılan bir kek kokusu huzur verecekse size, yumurtaları hazırlayın mutfakta. Kıymetli olan olayların ve niyetlerin değişebileceğine inanmak ve bunun için küçük adımlarla da olsa yürümeye başlamak. Pekala ne demek bu küçük adımlar? Meselemiz her ne ise kocaman bir dağ olmuş ve dağın öteki tarafına geçmemiz bekleniyor. Nasıl ve nerden başlayacağımızı bilemiyoruz. Hani derler ya; ‘bir başlasam devamı gelecek…’, işte tam da bu noktada devreye giriyor küçük ancak azımsanmayacak adımlarımız. Evvel sizi yormayacak o birinci adımı atmalısınız. Sorunun tümüne değil, birinci adımınıza odaklanın. Her gün bir yenisini ekleyerek yolun yarısına geldiğinizi goreceksiniz bir gün. Yatakta uzanmış sorunu düşünmektense, kabuslar görüp sabaha yorgun ve bitkin uyanmaktansa o birinci adımın ne olduğunu bulmalı ve yürümeye başlamalıyız.
Sizin için durumun fazlaca daha olumsuz olduğunu düşünüyorsanız, küçük adımlarla yürümeye başlayacak kadar bile gücünüzün olmadığını hissediyorsanız, gün ortasında gelip süreksiz değil de daima tıpkı olumsuz niyetler arasındayseniz şayet, bir uzmana danışmaktan çekinmeyin lütfen. Depresyon tedavisi mümkün bir rahatsızlıktır unutmayın. Sorgusuz sualsiz ve yorumsuz bir biçimde dinleniyor olmak, yükünüzü paylaşmak, anlaşılmak ve yeni bakış açıları kazanmaktır tahminen de gereksiniminiz olan. Nefes alıyoruz ve önümüzde yeni bir gün var. bu biçimde yarın değil tam da artık, kendimize dokunma zamanı…