Şansölye Scholz NATO toplantısında, 29 Haziran 2022. Ön planda: NATO Genel Sekreteri Stoltenberg. Resim: Beyaz Saray
Siyasi gözlemciler ve sorumlu mevkilerdekiler şaşırıyorlar: popülist sağcı AfD neden başarıları birbiri ardına kutluyor? Özellikle de neoliberal ve hatta aşırı sağcı bir gündemden en ufak bir fayda sağlamayan insanlar arasında? Buna çok basit bir cevap verilebilir.
Duyuru
“Endişeli vatandaş”ın müstehcen bir kelime olarak tartışmalı bir şekilde kullanıldığı bir zamanda, AfD, egemen vatandaş statüsünün tehdit altında olduğunu düşünen seçmenlere siyasi sığınak sunan tek parti olarak görünmek istiyor. Ve ne yazık ki epeyce var.
Siyasi ana akımın bizi inandırmaya çalıştığı gibi, bu sadece bir kimlik ya da irrasyonel korku meselesi değil, aynı zamanda medeni hukukun kendisi ya da daha doğrusu: demokratik ve düzeltici bir kolektif olarak geçici devlet temsilcileriyle yüzleşme görevi meselesidir. Ama görevini yapmak isteyenlerin vay haline?
Çünkü politikacıların “seçmenlerinin ne düşündüğü” ile ilgilenmediği zamanlar da vardır. Özgürlüğün bir “klişe” hatta “sapıklık” olduğu zamanlar. Yöneticilerin yanlışlıkla kendilerini özdeşleştirmekten çok mutlu oldukları “devlet”in, yurttaşlarını devletin saldırılarından korumak yerine görünüşte kendisini yurttaşlarından korumak zorunda kaldığı zamanlar. “İç terörizm” ve “meşrulaştırma” zamanları.
Zaman nasıl değişebilir.
Bir güvenlik riski olarak demokrasi
On yıldan biraz daha uzun bir süre önce, önde gelen Demokrat politikacı Hillary Clinton hâlâ “İnternet özgürlüğü” ve “serbest bilgi akışı” müjdesini vaaz ediyordu. O zamanlar Twitter ve Facebook, Tahran, Tunus ve başka yerlerdeki “otoriter rejimleri” devirebilecekleri umuduyla hâlâ ilişkilendiriliyordu. Özgürlük sadece boş bir söz değildi. Yoksa öyle mi? Ama bu uzun zaman önceydi.
Duyuru
Beyaz Rusya’daki protestolar 2020’de başladı. Stratejik olarak yeniden adlandırılan “Beyaz Rusya”da, Rus sohbet hizmeti Telegram, tercih edilen devrim niteliğinde bir araç olarak selamlandı. Aynı habercinin daha sonra Almanya’ya – cümlesiyle gelmesi komik mi? – “Demokrasi için tehlike” gözden düşürüldü. Ama yazar az önce burada oturum açtı ve ardından kamu hizmetine geçti.
Batı Yarımküre’de de bir süredir yıkıcı veya sinir bozucu içeriği sansürleme çalışmaları yapılıyor. Avrupa Komisyonu’nun Dijital ve Ekonomik İşlerden Sorumlu Üyesi Thierry Breton, kısa bir süre önce uluslararası toplumu, operatörleri toplumsal huzursuzluk sırasında yasa dışı içerik üzerinde hareket etmezse bireysel sosyal medya ağlarını engelleme tehdidiyle karşı karşıya getirdi.
Amerika Birleşik Devletleri’nde, bir Missouri eyalet yargıcı yetkililerin ve istihbarat teşkilatlarının kamuya açık söylemlere (Twitter dosyaları gibi) müdahalesinin anayasaya aykırı olduğuna karar verdiğinde, dezenformasyon bekçileri büyük bir gerileme yaşadı.
Hillary Clinton, güvenlik riski ile demokratik güçlendirme arasındaki belirsizliği 2010 gibi erken bir tarihte haklı olarak dile getirdi:
NATO ve AB arasında yakın koordinasyon
Bu strateji şunları belirtir:
Bu durumda NATO tarafında da olsa, Ukrayna ihtilafındaki hibrit savaş hakkında Haberler zaten bildirildi. Ancak bu analize, Helsinki’deki Hibrit Tehditlere Karşı Avrupa Mükemmeliyet Merkezi (Hibrit CoE) tarafından sağlanan “hibrit tehditler” tanımıyla başlamak istiyoruz:
Araç kutusuyla ilgili daha spesifik bir şeyi kaçırıyorsanız, onu Hollandalı düşünce kuruluşu Clingendael’de bulacaksınız. Kendi açıklamalarına göre:
Tartışmalı İskoç insan hakları aktivisti Craig Murray’e göre, bu girişim Avrupa nüfusu arasında “Rusya ve barış hareketine karşı dezenformasyonun” yayılmasına hizmet etti. Liste ayrıca Greens’in modern liberal transatlantik merkezi Ralf Fücks ve Marieluise Beck’i de içeriyordu.
Clingendael, NATO’nun hedeflerini alenen taahhüt etti, ancak AB’nin dezenformasyonla nasıl başa çıkması gerektiğine dair birçok tartışmada, kötü şöhretli Chatham House Kuralı’na sık sık başvuruluyor.
Enstitü, “yanlış bilgilerin yayılmasıyla bağlantılı sosyal sorun tehdidine” karşı mücadelede AB ile NATO arasındaki ortak çıkarı kabul ediyor.
Bu, “stratejik iletişim” terimi altında özetlenebilecek olanın tamamı olmasa da bir parçasıdır – örneğin, sözde Kuzey akışı uzmanı Oliver Alexander eğitildi.
Dezenformasyona ve vatandaşlara karşı NATO ve AB ile mi?
Propaganda için daha iyi bir kelime
gerçek, merkezi olarak yönetilen?
Bir sayfada okuyun
Siyasi gözlemciler ve sorumlu mevkilerdekiler şaşırıyorlar: popülist sağcı AfD neden başarıları birbiri ardına kutluyor? Özellikle de neoliberal ve hatta aşırı sağcı bir gündemden en ufak bir fayda sağlamayan insanlar arasında? Buna çok basit bir cevap verilebilir.
Duyuru
“Endişeli vatandaş”ın müstehcen bir kelime olarak tartışmalı bir şekilde kullanıldığı bir zamanda, AfD, egemen vatandaş statüsünün tehdit altında olduğunu düşünen seçmenlere siyasi sığınak sunan tek parti olarak görünmek istiyor. Ve ne yazık ki epeyce var.
Siyasi ana akımın bizi inandırmaya çalıştığı gibi, bu sadece bir kimlik ya da irrasyonel korku meselesi değil, aynı zamanda medeni hukukun kendisi ya da daha doğrusu: demokratik ve düzeltici bir kolektif olarak geçici devlet temsilcileriyle yüzleşme görevi meselesidir. Ama görevini yapmak isteyenlerin vay haline?
Çünkü politikacıların “seçmenlerinin ne düşündüğü” ile ilgilenmediği zamanlar da vardır. Özgürlüğün bir “klişe” hatta “sapıklık” olduğu zamanlar. Yöneticilerin yanlışlıkla kendilerini özdeşleştirmekten çok mutlu oldukları “devlet”in, yurttaşlarını devletin saldırılarından korumak yerine görünüşte kendisini yurttaşlarından korumak zorunda kaldığı zamanlar. “İç terörizm” ve “meşrulaştırma” zamanları.
Zaman nasıl değişebilir.
Bir güvenlik riski olarak demokrasi
On yıldan biraz daha uzun bir süre önce, önde gelen Demokrat politikacı Hillary Clinton hâlâ “İnternet özgürlüğü” ve “serbest bilgi akışı” müjdesini vaaz ediyordu. O zamanlar Twitter ve Facebook, Tahran, Tunus ve başka yerlerdeki “otoriter rejimleri” devirebilecekleri umuduyla hâlâ ilişkilendiriliyordu. Özgürlük sadece boş bir söz değildi. Yoksa öyle mi? Ama bu uzun zaman önceydi.
Duyuru
Beyaz Rusya’daki protestolar 2020’de başladı. Stratejik olarak yeniden adlandırılan “Beyaz Rusya”da, Rus sohbet hizmeti Telegram, tercih edilen devrim niteliğinde bir araç olarak selamlandı. Aynı habercinin daha sonra Almanya’ya – cümlesiyle gelmesi komik mi? – “Demokrasi için tehlike” gözden düşürüldü. Ama yazar az önce burada oturum açtı ve ardından kamu hizmetine geçti.
Batı Yarımküre’de de bir süredir yıkıcı veya sinir bozucu içeriği sansürleme çalışmaları yapılıyor. Avrupa Komisyonu’nun Dijital ve Ekonomik İşlerden Sorumlu Üyesi Thierry Breton, kısa bir süre önce uluslararası toplumu, operatörleri toplumsal huzursuzluk sırasında yasa dışı içerik üzerinde hareket etmezse bireysel sosyal medya ağlarını engelleme tehdidiyle karşı karşıya getirdi.
Amerika Birleşik Devletleri’nde, bir Missouri eyalet yargıcı yetkililerin ve istihbarat teşkilatlarının kamuya açık söylemlere (Twitter dosyaları gibi) müdahalesinin anayasaya aykırı olduğuna karar verdiğinde, dezenformasyon bekçileri büyük bir gerileme yaşadı.
Hillary Clinton, güvenlik riski ile demokratik güçlendirme arasındaki belirsizliği 2010 gibi erken bir tarihte haklı olarak dile getirdi:
Ve bir güvenlik riski olarak bu demokrasi hayaliyle, şu konuya geldik: ilk olarak 14 Haziran 2023’te yayınlanan federal hükümetin yeni güvenlik stratejisi.
NATO ve AB arasında yakın koordinasyon
Bu strateji şunları belirtir:
Güvenlik stratejisinin transatlantik taahhütleri ve ABD’nin jeopolitik hedeflerine tabi olmayı sızdırdığı gözden kaçmalıydı. Ve bu nedenle, NATO ile yakın bir silah kardeşliği tarafından bu saldırılara karşı verilen mücadelede şu sözün konuşulması belki de şaşırtıcı değil:
Terimlerin tanımı: Burada “hibrit” ne anlama geliyor?
Bu durumda NATO tarafında da olsa, Ukrayna ihtilafındaki hibrit savaş hakkında Haberler zaten bildirildi. Ancak bu analize, Helsinki’deki Hibrit Tehditlere Karşı Avrupa Mükemmeliyet Merkezi (Hibrit CoE) tarafından sağlanan “hibrit tehditler” tanımıyla başlamak istiyoruz:
AB’nin “stratejik pusulasına” da atıfta bulunuldu. Haberler zaten biraz dikkat edildi. Korona krizi sırasında zaten yaygın olarak kullanılan bir mecaz (veya: deyim?) içeren hibrit araç kutusundaki bölüm şu şekildedir:
stratejik iletişim
Araç kutusuyla ilgili daha spesifik bir şeyi kaçırıyorsanız, onu Hollandalı düşünce kuruluşu Clingendael’de bulacaksınız. Kendi açıklamalarına göre:
Garip açıklamalara göre: askeri ve istihbarat çevreleriyle yakın bağları olan, Birleşik Krallık’ın şaibeli Statecraft Enstitüsü ile çalışan bir grup ve böylece kendisini 2018’de Integrity Initiative’in sahip olduğu hiç şüphesiz katılan STK’ların listesindeki bir sızıntının ardından buldu.
Tartışmalı İskoç insan hakları aktivisti Craig Murray’e göre, bu girişim Avrupa nüfusu arasında “Rusya ve barış hareketine karşı dezenformasyonun” yayılmasına hizmet etti. Liste ayrıca Greens’in modern liberal transatlantik merkezi Ralf Fücks ve Marieluise Beck’i de içeriyordu.
Clingendael, NATO’nun hedeflerini alenen taahhüt etti, ancak AB’nin dezenformasyonla nasıl başa çıkması gerektiğine dair birçok tartışmada, kötü şöhretli Chatham House Kuralı’na sık sık başvuruluyor.
Enstitü, “yanlış bilgilerin yayılmasıyla bağlantılı sosyal sorun tehdidine” karşı mücadelede AB ile NATO arasındaki ortak çıkarı kabul ediyor.
Bu, “stratejik iletişim” terimi altında özetlenebilecek olanın tamamı olmasa da bir parçasıdır – örneğin, sözde Kuzey akışı uzmanı Oliver Alexander eğitildi.