Dolarsızlaşma mı yaşıyoruz?
Altından altına dayalı para birimlerine ve dalgalı dolara
Bir sayfada okuyun
Quincy Enstitüsü’nden bir videoya göre, “hoşumuza gitse de gitmese de” dedolarizasyon görünüşe göre burada. sorumlu devletMayıs 2023’ten beri Washington, DC merkezli barış odaklı bir düşünce kuruluşu.
Duyuru
Justin Podur bir yazardır ve Toronto’daki York Üniversitesi’nde çevresel ve kentsel gelişim dersleri vermektedir.
Quincy dolarsızlaştırmayı tartışırken yalnız değil: Politik iktisatçılar Radhika Desai ve Michael Hudson, iki haftada bir YouTube şovları olan Jeopolitik Ekonomi Saati’nde Şubat ve Nisan 2023 arasındaki dört yayında mekanizmayı açıkladılar. Ekonomist Richard Wolff, kanalda konuyla ilgili dokuz dakikalık açıklama yaptı demokrasi iş başında.
Öte yandan medya, İş İçeriği okuyucularına doların hakimiyetinin ortadan kalkmayacağına dair güvence verdi. Gazeteci Ben Norton, ABD Kongresi’nde 7 Haziran’da gerçekleşen iki partiler üstü iki saatlik bir duruşma hakkında bilgi verdi – “Dolar Hakimiyeti: ABD Dolarının Küresel Rezerv Para Birimi Olarak Statüsünü Korumak” – ABD para biriminin dolarsızlaştırılmasının önlenmesi hakkında.
Duruşma sırasında Kongre üyeleri, doların üstünlüğünün geleceği konusunda iyimserliklerini ve endişelerini dile getirdiler. Ama bu tartışmayı ateşleyen neydi?
Yakın zamana kadar küresel ekonomi, ABD dolarını dünyanın rezerv para birimi ve uluslararası işlemler için bir araç olarak kabul ediyordu. Avrupa ve Asya’nın merkez bankalarının dolar cinsinden ABD Hazine tahvillerine karşı doymak bilmez bir iştahı vardı ve bu da Washington’un istediği gibi harcama yapmasına ve borcunu finanse etmesine olanak sağladı.
Bir ülke siyasi veya askeri olarak çıkış yapacak olursa, Washington onu yaptırım uygulayabilir ve dolara dayalı dünya ticaret sisteminden dışlayabilir.
Duyuru
Ama ne kadar süreyle? Mart ayında Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile Çin Devlet Başkanı Xi Jinping arasında yapılan zirvenin ardından Putin şunları söyledi:
Şuradan Fareed Zakaria Cnn Bu ifadeyi aşağıdaki bağlama yerleştirin:
Zakaria, Rusya ve Çin’in şimdiden merkez bankası rezervlerinin eskisinden daha azını dolar cinsinden tuttuklarını ve ticaretlerinin çoğunu yuan üzerinden yürüttüklerini, diğer ABD yaptırımlı ülkelerin ise dolara bağımlılıktan kaçınmak için “takasa” yöneldiğini söyledi.
Yeni bir küresel para sistemi veya en azından neredeyse evrensel bir rezerv para birimi olmayan bir sistem, siyasi, ekonomik ve askeri güçlerin yeniden düzenlenmesi anlamına gelir – Soğuk Savaş’ın ve hatta II. Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana görülmemiş bir jeopolitik yeniden düzenleme.
Bununla birlikte, sistemin kökenlerine ve gelişimine bir bakış, tek bir küresel döviz kuru sistemi fikrinin nispeten yeni olduğunu ve böyle bir sistemin nasıl organize edilmesi gerektiğini dikte eden katı ve hızlı kuralların olmadığını açıkça ortaya koymaktadır.
Dünya ticaretinin çalkantılı döviz tarihine kısaca bir göz atalım, ardından gelişiminde yeni bir aşamayı tetikleyebilecek faktörleri ele alalım.
Mülkiyete dayanan imparatorluk parası
Dünya ekonomisinin dolarizasyonundan önce, uluslararası sistemin Britanya İmparatorluğu’nun deniz üstünlüğüne demirlemiş bir altın standardı vardı. Ancak bir meta olan altının desteklediği bir parasal sistemin doğasında var olan bir kusuru vardı: deflasyon.
Metal üretimi ekonomik büyümeye ayak uydurabildiği sürece altın standardı işe yaradı. Ancak, Karl Polanyi’nin 1944 tarihli The Great Transformation adlı kitabında belirttiği gibi, “mevcut altın miktarı [nur] bir yılda birkaç puan arttı…işlemlerin ani genişlemesi için gerekli olacağı gibi, birkaç hafta içinde düzinelerce değil. Madeni paraların yokluğunda, işlerin kısıtlanması veya çok daha düşük fiyatlarla yürütülmesi gerekir, bu da çöküşe ve işsizliğe yol açar.”
Ekonomik olarak herkese yük olan bu deflasyonist sarmal, eski ABD başkan adayı William Jennings Bryan tarafından 1896 Demokratik Konvansiyonu’ndaki ünlü konuşmasında şöyle anlatılmıştı: “İnsanlığı altın bir çarmıha çivileyemezsiniz.” Elbette, gerçekten zengin olanlar için altın standardı iyi bir şeydi çünkü servetlerini enflasyondan koruyordu.
Hükümetler için “altın haç”ın alternatifi, dolaşımda ekonomiyi devam ettirecek kadar yeterli para olmasını sağlamaktı. Bu nedenle, altın veya gümüşten yapılmış emtia parayı kullanmak yerine, jeton para veya “fiat” üretecekti: devlet bankası tarafından istenildiği zaman çıkarılan kağıt para.
Ancak kağıt parayla ilgili sorun, yabancı topraklarda dolaşamamasıydı. Peki küresel bir ekonomide dış ticaret işlemlerini emtia parayla (altın, gümüş) ve iç ticareti jeton parayla (kağıt) yapmak nasıl mümkün olabilir?
İspanyol ve Portekiz imparatorluklarının metal akışını sürdürmek için bir çözümü vardı: Altın ve gümüşlerini çalarak ve yerli halkları madenlerde çalışmaya zorlayarak Amerikan uygarlıklarını soykırımdan geçirdiler.
Hollanda ve daha sonra İngiliz imparatorlukları, sözde 1713 Assiento Antlaşması aracılığıyla köle ticaretinin tekeli ve Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada’daki yerli topraklarının çalınması dahil olmak üzere çeşitli mekanizmalar yoluyla bu altına erişim sağladı.
Çalınan gümüş, Çin’de değerli ticari malları satın almak için kullanıldı. İngiltere, bu gümüşü, yenilen Çin’in çok büyük (gümüş olarak) bir ceza ödemek zorunda kaldığı Afyon Savaşlarından sonra oradan çaldı.
Kendisini küresel bir emperyal yönetici olarak kurduktan sonra, Britanya İmparatorluğu altın standardında kalırken Hindistan’ı gümüş standardına yerleştirdi. Siyaset bilimci Jayanth Jose Tharappel, 2022 tezinde bu sistemi “bimetalik apartheid” olarak adlandırdı: İngiltere, gümüş standardını Hint malları elde etmek için ve altın standardını Avrupa ülkeleriyle ticaret yapmak için kullandı.
Hindistan daha sonra İngilizlerin dünya ekonomisi üzerindeki kontrolü için bir para pompası olarak kullanıldı, gerektiği kadar sıkıştırıldı: Hindistan dünyanın geri kalanıyla ticaret fazlası verdi, ancak bu arada İngiltere ile ticaret açığı verdi ve bunun karşılığında kolonisi “hane halkı” aldı. aidat” yağmalanma ayrıcalığı.
İngiltere ayrıca, genellikle kıtlığa ve milyonlarca can kaybına yol açan, kâr amacıyla yeniden sattığı para ve mallara el koyarak kolonilerinde ve yarı-sömürgelerinde vergi ve harçlar topladı.
Sözde Konsey Senetleri (İngiltere tarafından basılan kağıt para) sistemi, bir başka ustaca plandı: İngiliz tacı, altın ve gümüş karşılığında tüccarlara kağıt para sattı. Tüccarlar, yeniden satış için Hint malları satın almak için Konsey Bonolarını kullandılar.
Konsey Yasa Tasarılarının eline geçen Kızılderililer, onları itfa ettiler ve rupi (kendi vergi gelirleri) aldılar. Ekonomist Utsa Patnaik’in öğrendiğine göre, tüm bu faaliyetlerin sonucu, İngiltere’nin 1765 ile 1938 arasında Hindistan’dan 45 trilyon dolar çekmesiydi.