2007 yılının Kasım ayında Ubisoft tarafınca yayınlanan ve aslında bir Prince of Persia oyunu olması planlanan Assassin’s Creed, o kadar beğenildi ki bugün imalcisi Ubisoft’un en başarılı projelerinden birisi olarak biliniyor. Hatırlarsanız Fransa merkezli oyun şirketi geçtiğimiz AC serisinin yeni oyununu tanıtmıştı.
Toplamda 12 oyundan oluşan serinin (mobil ve yan seri oyunları hariç) neredeyse tüm oyunları az da olsa birbiriyle kontaklı ve sürükleyici öykülere sahip. Fakat doğal ki her oyun serisinde olduğu üzere Assassin’s Creed sersisinde de başarılı ve başarısız oyunlar var. Bizde bu oyunları Assassin’s Creed serisinin kökenlerine bağlı kalarak puanladık.
Uyarı: Birazdan okuyacağınız yazıda 12 Assassin’s Creed oyunu hakkında da spoilerlar bulunmaktadır.
Peki neye göre kime göre en güzeli?
Bildiğiniz üzere Assassin’s Creed oyunları temel olarak suikastler ve zımnilik üzerine şurası.Oyunun öykü kısmında da tarikatımıza dayanak olduğumuz vazifeleri ile biliniyor. Yani bizim de burada bakacağımız 2 temel nokta var. Birincisi oyunda gerçekten de bir suikastçıyı (Asssassin) mı denetim ediyoruz? İkinci soru ise oyundaki ana bakılırsavlerimizin odak noktası tarikatımız (Creed) mı?
Biz de bu iki ana kritere nazaran 12 ana oyunu “Gerçek bir Asssassin’s Creed oyunu” olup olmadığını değerlendireceğiz. Gelin daima bir arada bu 12 oyundan hangileri gerçek bir AC oyunu bunu keşfedelim.
Assassin’s Creed (2007)
2007 yılında yayınlanan birinci Assassin’s Creed oyunu Desmond Miles isimli bir barmenin suikastçı soyundan geldiğini öğrenmesi ile başlıyor ve sonrasındasındasında ana karakterimiz olan Altair Ibn-La’Ahad’ı denetim ediyoruz. Oyunun başından sonuna kadar bir suikastçı olan Altair’ın bütün misyonları tarikatı ve tarikattaki onurunu kurtartmak üzerine.
Her ne kadar grafik ve öykü konusunda vaktine nazaran bile eksikleri olsa da birinci AC oyunu kıymetlendirme kriterlerimize büsbütün uyduğu için bizden 5 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed 2 (2009)
İlk oyundan yaklaşık 300 yıl daha sonra geçen Assassin’s Creed 2, hem tüm AC kozmosunun tıpkı vakitte oyun dünyasının “en karizmatik” karakterlerinden birisine mesken sahipliği yapıyor. Babası bir suikastçı olan Ezio Auditore de Firenze’yi denetim ediyoruz. Babası AC serisinin ana düşmanları olan tapınakçılar tarafınca öldürülen Ezio, intikam yemini ederek babasının kostümünü giyiyor ve bir suikastçı olma yolunda ilerliyordu.
Oyunun yaklaşık %30’u boyunca bir suikastçı olmayan Ezio, tarikate katıldıktan daha sonra intikamını bir kenara bırakarak tarikatı için nazaranvler yapmaya başlıyor. Oyunun birinci kısmındaki bu eksiklik yüzünden ne yazık ki Assassin’s Creed 2 oyunu bizden 4 yıldız alıyor.
Assassin’s Creed: Brotherhood (2010)
Her ne kadar bir yan oyun üzere dursa da 12 ana oyun ve Ezio üçlemesinin bir modülü olan Brotherhood, ikinci oyunun tam olarak bittiği noktadan başlıyor. Ana karakterimiz Ezio, tarikatının Roma’da zayıflamasının akabinde Roma’ya giderek orada “kardeşliği” bir daha alevlendirmek üzere çalışmalara başlar. Bir yandan tarikatını güçlendirmeye çalışan Ezio, bir yandan da insanlıktan evvelki vakit içinderdan kalan mistik bir obje olan Cennet Elmasının (Apple of Eden) peşine düşer.
Bu oyuna baktığımızda birinci 2 oyuna bakılırsa fazlaca daha ağır bir tarikat ve suikastçı motiflerini görmekteyiz. Bilhassa ana konusu “tarikatı güçlendirmek” olan Assassin’s Creed: Brotherhood, sahip oldukları yenilikçi mekanikleri yardımıyla bizden 5 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed: Revelations (2011)
Bir kısmı İstanbul’da geçtiği için Türk AC oyuncuları tarafınca özel bir yere sahip olan bu oyun, Desmond’ın Animus’tan kurtulmasını ve Ezio’nun tarikatın kökenlerini araştırmasını bahis alıyor. Ezio, bir vakit içinder Altair’in Masyaf’ta inşa ettiği bir kütüphanenin 5 anahtarını bulmak için dünyayı dolaşıyor. Bu süreç boyunca Desmond, hayatta kalmaya çalışırken Ezio ise anahtarları bularak atası Altair’in anılarını keşfediyor.
Oyun artık gerçek bir suikastçı olan Ezio’nun hayatının son devirlerinde tarikatın gizemlerini araştırdığı bir temele sahip. vazifelerin kimileri kardeşliğe yardım etme ve takviye olmayı hedeflese de oyunun büyük çoğunluğu Ezio’nun başındaki sorulara yanıt aramasıyla alakalı. Bu niçinle bu oyuna da 3 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed 3 (2012)
Efsanevi Ezio üçlemesinin akabinde seriye yeni bir soluk getiren AC 3, babası bir tapınakçı, annesi ise bir Amerikan yerlisi olan Connor Kenway’in annesini öldüren bireylerden intikam alması ile başlıyor. çabucak sonrasında eski bir suikastçı ile karşılaşan Connor, hem fizikî eğitim alıyor tıpkı vakitte kardeşliğin kökenlerini anlıyor. Tarikata girdikten daha sonra intikamına babası ve başka tapınakçıları öldürme planını da ekleyen Connor, tüm öykü boyunca gerçek bir suikastçı üzere davranmaya çalışıyor.
Oyunda Connor her ne kadar gerçek bir suikastçı olsa da oyunun birinci başlarında kardeşliğe katılmak için epey çabalıyor ve çabucak sonrasındasında kardeşliğin öğretilerine uygun yaşamaya başlıyor. Bu noktada AC 2’ye çok benzeyen bu oyuna da 4 puan veriyoruz.
Assassin’s Creed 4: Black Flag (2013)
Assassin’s Creed 3’ten 40 yıl evvel geçen bu oyunda. AC 3’ün ana karakteri olan Connor Kenway’in dedesi olan ve soyunun birinci suikastçısı olan Edward Kenway’i denetim ediyoruz. Aslen bir korsan olan Edward, talih yapıtı ölmekte olan bir suikastçı ile karşılaşıyor ve para kazanma umuduyla bir suikastçı üzere davranmaya başlıyor. Öykünün ilerleyen kısımlarında Edward’ın yolu her ne kadar kardeşlikle kesişse de kendisi bu yola girmeye pek de sıcak bakmıyor. Lakin oyunun son kısımlarında bu bahisteki fikrini değiştiren Edward, en nihayetinde kardeşliğin bir kesimi oluyor.
Her ne kadar yenilikçi ve eğlenceli bir oyun olsa da AC 4: Black Flag, suikastçı olmayan ve olmayı reddeden bir ana karaktere ve tarikattan uzak bir oynanışa sahip. Karakter her ne kadar tarikata yardım etse de burada ana motivasyon “kardeşlik” değil, sadece para. Bu niçinle bir fazlaca AC oyuncusunun sevdiği bu oyun kriterlerimize bakılırsa bizde 2 puan alıyor.
Assassin’s Creed: Rogue (2014)
Assassin’s Creed 4: Black Flag’de Connor’ı eğiten Achilles’in öğrencisi olan Shay Cormac’i denetim ettiğimiz bu oyun, öteki AC oyunlarından pek farklı bir yapıya sahip. Bir suikastçı olarak başladığımız oyunda kısa müddette kardeşliğe düşman oluyor ve tapınakçılara katılıyoruz. ondan sonrasındaysa teker teker “kardeşlerimizi” avlıyoruz.
Oyunda bir suikastçı değiliz ve tüm hareketlerimiz tarikata aksi. Bu noktada oyunu pahalandırmak her ne kadar hakikat olmasa da ana serinin bir kesimi olan oyuna kriterlerimiz doğrultusunda 1 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Unity (2014)
Hatalar ve grafik sıkıntıları niçiniyle serinin en epey eleştirilen oyunu olan AC: Unity, 1800’lerde Fransız ihtilalinde üvey babasının vefatını araştıran suikastçı Arno Dorian’ı bahis alıyor. Arno, bir yandan tapınakçılarla savaşarak kardeşliğini kurtarmaya çalışırken bir yandan da Fransız ihtilalinin fitilini yakıyor.
Oyun her ne kadar “oyun ortasında oyun” konseptine sahip olsa da Assassin’s Creed 1 ve 2’den daha sonra çıkan tüm oyunlardan daha başarılı bir kıssaya ve “suiakstçi” oynanışına sahip. Bu niçinle oyuna 5 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Syndicate (2015)
1868 yılında geçen Assassin’s Creed: Syndicate oyununda Jacob ve Evie Frye isminde iki kardeşi canlandırıyoruz. Oyuna başladığımız andan itibaren suikastçı olarak gördüğümüz bu iki karakter, Viktorya periyodu Londra’sında tapınakçılara karşı savaş vermektedirler.
Oyunda her ne kadar kabahat dünyasının bir kesimi olup bu dünyayı kardeşlik ismine kullanmaya çalışsak da oyunun yarısı tarikat bakılırsavleri ile geçerken diğer yarısı ise bir cürüm imparatorluğu kurmakla geçiyor. Bu niye Assassin’s Creed: Syndicate, kriterlerimize bakılırsa bizden yalnızca 3 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed: Origins (2017)
Ubisoft’un seride ufak tefek değişiklikler yaparak “soft reboot” attığı oyun olan Origins, bizi tüm oyunların öncesine, Mısır periyoduna gdolayıyor. Bayek isimli bir medjayı canlandırdığımız bu oyunda ana karakterimiz, tapınakçıların kökenini oluşturan “Antik Olanların Düzeni” isimli bir tarikata karşı savaşıyor. çabucak sonrasındaları karakterimiz, bildiğimiz suikastçilerin temelinin atılmasında büyük rol oynuyor.
Oyunda her ne kadar suikastçilik yok denecek kadar az olsa da periyodun tapınakçılarına karşı savaşmamız ve suikastçi tarikatının kurucularından olmamız niçiniyle bu oyuna 3 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Odyssey (2018)
Seçiminize göre Alexios ve Kassandra isimli iki karakterden birini yönettiğiniz bu oyunu özetlemek gerekirse kısaca siz bir paralı askersiniz ve hayatta kalmak için nazaranvden nazaranve koşuyorsunuz. Bir noktada yolunuz suikastçılarla kesişse de oyunun ek paketleri haricinde ne yazık ki “Assassin’s Creed” isminin hakkını veren bir oyun değil.
Bu noktada her ne kadar başarılı bir RPG oyunu olsa da ne yazık ki Assassin’s Creed: Odyssey kriterlerimize uymadığı için bizden sadece 1 yıldız alıyor.
Assassin’s Creed: Valhalla (2020)
Bir Viking olan Eivor’un yeni kıtalara yelken açmasının akabinde yolları suikastçılarla kesişiyor. Suikastçılarla yolları kesiştikten daha sonra bu sistem hakkında bilgiler edinse de kendi bildiği yoldan ilerleyen Eivor, hiç bir vakit gerçek bir suikastçı olamıyor.
Oyun en temelde eski Assassin’s Creed oyunlarına benziyor üzere görünse de aslında büsbütün farklı bir yoldan ilerliyor. RPG ögeleriyle süslenmiş bir dövüş oyunu olmaktan ileri gitmeyen Valhalla, ne yazık ki kriterlerim doğrultusunda bizden sadece 1 yıldız alabiliyor.
Peki sizce bugüne kadarki en başarılı Assassin’s Creed oyunu hangisi? Fikirlerinizi yorumlarda belirtmeyi unutmayın.
Toplamda 12 oyundan oluşan serinin (mobil ve yan seri oyunları hariç) neredeyse tüm oyunları az da olsa birbiriyle kontaklı ve sürükleyici öykülere sahip. Fakat doğal ki her oyun serisinde olduğu üzere Assassin’s Creed sersisinde de başarılı ve başarısız oyunlar var. Bizde bu oyunları Assassin’s Creed serisinin kökenlerine bağlı kalarak puanladık.
Uyarı: Birazdan okuyacağınız yazıda 12 Assassin’s Creed oyunu hakkında da spoilerlar bulunmaktadır.
Peki neye göre kime göre en güzeli?
Bildiğiniz üzere Assassin’s Creed oyunları temel olarak suikastler ve zımnilik üzerine şurası.Oyunun öykü kısmında da tarikatımıza dayanak olduğumuz vazifeleri ile biliniyor. Yani bizim de burada bakacağımız 2 temel nokta var. Birincisi oyunda gerçekten de bir suikastçıyı (Asssassin) mı denetim ediyoruz? İkinci soru ise oyundaki ana bakılırsavlerimizin odak noktası tarikatımız (Creed) mı?
Biz de bu iki ana kritere nazaran 12 ana oyunu “Gerçek bir Asssassin’s Creed oyunu” olup olmadığını değerlendireceğiz. Gelin daima bir arada bu 12 oyundan hangileri gerçek bir AC oyunu bunu keşfedelim.
Assassin’s Creed (2007)
2007 yılında yayınlanan birinci Assassin’s Creed oyunu Desmond Miles isimli bir barmenin suikastçı soyundan geldiğini öğrenmesi ile başlıyor ve sonrasındasındasında ana karakterimiz olan Altair Ibn-La’Ahad’ı denetim ediyoruz. Oyunun başından sonuna kadar bir suikastçı olan Altair’ın bütün misyonları tarikatı ve tarikattaki onurunu kurtartmak üzerine.
Her ne kadar grafik ve öykü konusunda vaktine nazaran bile eksikleri olsa da birinci AC oyunu kıymetlendirme kriterlerimize büsbütün uyduğu için bizden 5 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed 2 (2009)
İlk oyundan yaklaşık 300 yıl daha sonra geçen Assassin’s Creed 2, hem tüm AC kozmosunun tıpkı vakitte oyun dünyasının “en karizmatik” karakterlerinden birisine mesken sahipliği yapıyor. Babası bir suikastçı olan Ezio Auditore de Firenze’yi denetim ediyoruz. Babası AC serisinin ana düşmanları olan tapınakçılar tarafınca öldürülen Ezio, intikam yemini ederek babasının kostümünü giyiyor ve bir suikastçı olma yolunda ilerliyordu.
Oyunun yaklaşık %30’u boyunca bir suikastçı olmayan Ezio, tarikate katıldıktan daha sonra intikamını bir kenara bırakarak tarikatı için nazaranvler yapmaya başlıyor. Oyunun birinci kısmındaki bu eksiklik yüzünden ne yazık ki Assassin’s Creed 2 oyunu bizden 4 yıldız alıyor.
Assassin’s Creed: Brotherhood (2010)
Her ne kadar bir yan oyun üzere dursa da 12 ana oyun ve Ezio üçlemesinin bir modülü olan Brotherhood, ikinci oyunun tam olarak bittiği noktadan başlıyor. Ana karakterimiz Ezio, tarikatının Roma’da zayıflamasının akabinde Roma’ya giderek orada “kardeşliği” bir daha alevlendirmek üzere çalışmalara başlar. Bir yandan tarikatını güçlendirmeye çalışan Ezio, bir yandan da insanlıktan evvelki vakit içinderdan kalan mistik bir obje olan Cennet Elmasının (Apple of Eden) peşine düşer.
Bu oyuna baktığımızda birinci 2 oyuna bakılırsa fazlaca daha ağır bir tarikat ve suikastçı motiflerini görmekteyiz. Bilhassa ana konusu “tarikatı güçlendirmek” olan Assassin’s Creed: Brotherhood, sahip oldukları yenilikçi mekanikleri yardımıyla bizden 5 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed: Revelations (2011)
Bir kısmı İstanbul’da geçtiği için Türk AC oyuncuları tarafınca özel bir yere sahip olan bu oyun, Desmond’ın Animus’tan kurtulmasını ve Ezio’nun tarikatın kökenlerini araştırmasını bahis alıyor. Ezio, bir vakit içinder Altair’in Masyaf’ta inşa ettiği bir kütüphanenin 5 anahtarını bulmak için dünyayı dolaşıyor. Bu süreç boyunca Desmond, hayatta kalmaya çalışırken Ezio ise anahtarları bularak atası Altair’in anılarını keşfediyor.
Oyun artık gerçek bir suikastçı olan Ezio’nun hayatının son devirlerinde tarikatın gizemlerini araştırdığı bir temele sahip. vazifelerin kimileri kardeşliğe yardım etme ve takviye olmayı hedeflese de oyunun büyük çoğunluğu Ezio’nun başındaki sorulara yanıt aramasıyla alakalı. Bu niçinle bu oyuna da 3 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed 3 (2012)
Efsanevi Ezio üçlemesinin akabinde seriye yeni bir soluk getiren AC 3, babası bir tapınakçı, annesi ise bir Amerikan yerlisi olan Connor Kenway’in annesini öldüren bireylerden intikam alması ile başlıyor. çabucak sonrasında eski bir suikastçı ile karşılaşan Connor, hem fizikî eğitim alıyor tıpkı vakitte kardeşliğin kökenlerini anlıyor. Tarikata girdikten daha sonra intikamına babası ve başka tapınakçıları öldürme planını da ekleyen Connor, tüm öykü boyunca gerçek bir suikastçı üzere davranmaya çalışıyor.
Oyunda Connor her ne kadar gerçek bir suikastçı olsa da oyunun birinci başlarında kardeşliğe katılmak için epey çabalıyor ve çabucak sonrasındasında kardeşliğin öğretilerine uygun yaşamaya başlıyor. Bu noktada AC 2’ye çok benzeyen bu oyuna da 4 puan veriyoruz.
Assassin’s Creed 4: Black Flag (2013)
Assassin’s Creed 3’ten 40 yıl evvel geçen bu oyunda. AC 3’ün ana karakteri olan Connor Kenway’in dedesi olan ve soyunun birinci suikastçısı olan Edward Kenway’i denetim ediyoruz. Aslen bir korsan olan Edward, talih yapıtı ölmekte olan bir suikastçı ile karşılaşıyor ve para kazanma umuduyla bir suikastçı üzere davranmaya başlıyor. Öykünün ilerleyen kısımlarında Edward’ın yolu her ne kadar kardeşlikle kesişse de kendisi bu yola girmeye pek de sıcak bakmıyor. Lakin oyunun son kısımlarında bu bahisteki fikrini değiştiren Edward, en nihayetinde kardeşliğin bir kesimi oluyor.
Her ne kadar yenilikçi ve eğlenceli bir oyun olsa da AC 4: Black Flag, suikastçı olmayan ve olmayı reddeden bir ana karaktere ve tarikattan uzak bir oynanışa sahip. Karakter her ne kadar tarikata yardım etse de burada ana motivasyon “kardeşlik” değil, sadece para. Bu niçinle bir fazlaca AC oyuncusunun sevdiği bu oyun kriterlerimize bakılırsa bizde 2 puan alıyor.
Assassin’s Creed: Rogue (2014)
Assassin’s Creed 4: Black Flag’de Connor’ı eğiten Achilles’in öğrencisi olan Shay Cormac’i denetim ettiğimiz bu oyun, öteki AC oyunlarından pek farklı bir yapıya sahip. Bir suikastçı olarak başladığımız oyunda kısa müddette kardeşliğe düşman oluyor ve tapınakçılara katılıyoruz. ondan sonrasındaysa teker teker “kardeşlerimizi” avlıyoruz.
Oyunda bir suikastçı değiliz ve tüm hareketlerimiz tarikata aksi. Bu noktada oyunu pahalandırmak her ne kadar hakikat olmasa da ana serinin bir kesimi olan oyuna kriterlerimiz doğrultusunda 1 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Unity (2014)
Hatalar ve grafik sıkıntıları niçiniyle serinin en epey eleştirilen oyunu olan AC: Unity, 1800’lerde Fransız ihtilalinde üvey babasının vefatını araştıran suikastçı Arno Dorian’ı bahis alıyor. Arno, bir yandan tapınakçılarla savaşarak kardeşliğini kurtarmaya çalışırken bir yandan da Fransız ihtilalinin fitilini yakıyor.
Oyun her ne kadar “oyun ortasında oyun” konseptine sahip olsa da Assassin’s Creed 1 ve 2’den daha sonra çıkan tüm oyunlardan daha başarılı bir kıssaya ve “suiakstçi” oynanışına sahip. Bu niçinle oyuna 5 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Syndicate (2015)
1868 yılında geçen Assassin’s Creed: Syndicate oyununda Jacob ve Evie Frye isminde iki kardeşi canlandırıyoruz. Oyuna başladığımız andan itibaren suikastçı olarak gördüğümüz bu iki karakter, Viktorya periyodu Londra’sında tapınakçılara karşı savaş vermektedirler.
Oyunda her ne kadar kabahat dünyasının bir kesimi olup bu dünyayı kardeşlik ismine kullanmaya çalışsak da oyunun yarısı tarikat bakılırsavleri ile geçerken diğer yarısı ise bir cürüm imparatorluğu kurmakla geçiyor. Bu niye Assassin’s Creed: Syndicate, kriterlerimize bakılırsa bizden yalnızca 3 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed: Origins (2017)
Ubisoft’un seride ufak tefek değişiklikler yaparak “soft reboot” attığı oyun olan Origins, bizi tüm oyunların öncesine, Mısır periyoduna gdolayıyor. Bayek isimli bir medjayı canlandırdığımız bu oyunda ana karakterimiz, tapınakçıların kökenini oluşturan “Antik Olanların Düzeni” isimli bir tarikata karşı savaşıyor. çabucak sonrasındaları karakterimiz, bildiğimiz suikastçilerin temelinin atılmasında büyük rol oynuyor.
Oyunda her ne kadar suikastçilik yok denecek kadar az olsa da periyodun tapınakçılarına karşı savaşmamız ve suikastçi tarikatının kurucularından olmamız niçiniyle bu oyuna 3 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Odyssey (2018)
Seçiminize göre Alexios ve Kassandra isimli iki karakterden birini yönettiğiniz bu oyunu özetlemek gerekirse kısaca siz bir paralı askersiniz ve hayatta kalmak için nazaranvden nazaranve koşuyorsunuz. Bir noktada yolunuz suikastçılarla kesişse de oyunun ek paketleri haricinde ne yazık ki “Assassin’s Creed” isminin hakkını veren bir oyun değil.
Bu noktada her ne kadar başarılı bir RPG oyunu olsa da ne yazık ki Assassin’s Creed: Odyssey kriterlerimize uymadığı için bizden sadece 1 yıldız alıyor.
Assassin’s Creed: Valhalla (2020)
Bir Viking olan Eivor’un yeni kıtalara yelken açmasının akabinde yolları suikastçılarla kesişiyor. Suikastçılarla yolları kesiştikten daha sonra bu sistem hakkında bilgiler edinse de kendi bildiği yoldan ilerleyen Eivor, hiç bir vakit gerçek bir suikastçı olamıyor.
Oyun en temelde eski Assassin’s Creed oyunlarına benziyor üzere görünse de aslında büsbütün farklı bir yoldan ilerliyor. RPG ögeleriyle süslenmiş bir dövüş oyunu olmaktan ileri gitmeyen Valhalla, ne yazık ki kriterlerim doğrultusunda bizden sadece 1 yıldız alabiliyor.
Peki sizce bugüne kadarki en başarılı Assassin’s Creed oyunu hangisi? Fikirlerinizi yorumlarda belirtmeyi unutmayın.