Resim: Shutterstock.com
Makine mi, insan mı: dijitalleşmenin bizden istediği ve ufkumuzu evrensel düzeyde nasıl genişletebileceğimiz. Kültür bilimci Stefanie Voigt'e sorular
Bilişsel ve kültürel bilimci Stefanie Voigt, “Bilincin kodu. Dijitalleşme çağında yöneticiler için evrensel bilgi” başlıklı bir kitap yayınladı.
Duyuru
Evrensel Bilgi Nedir?
Dan Brown'un “Da Vinci Şifresi”nden bu yana kodlarla ilgili kitaplarda patlama yaşandı. Er ya da geç kapı açma kodlarıyla ya da emniyet kemeri kodlarıyla ilgili kitaplar da çıkacak. Liderlik ve dijitalleşme konuları eşit derecede enflasyonist ve yaygındır: Peki evrensel bilgi nedir?
“Evrensel” kelimesi aksi takdirde yalnızca hırdavatçılarda veya Leonardo da Vinci veya Gottfried Wilhelm Leibniz gibi geçmişin eklektikleriyle ilgili tarih kitaplarında bulunur. 19. yüzyıldan itibaren bilimler giderek uzmanlaştıkça eklektik bilim adamlarının neslinin tükendiği söyleniyor.
Voigt, bir röportajında, Yuval Noah Harari'nin evrensel tarihin bireysel dönemleri arasındaki yüksek engelleri aşıp, antik dönemleri temel alarak geleceğe yönelik tezler ortaya koyması halinde bunun “bilimin geleceğine dönüş” yolunda büyük bir adım olacağını söylüyor. . Bunu bir adım daha ileriye taşımak istiyor.
Dijital bilinç modeli
Voigt, Leibniz Ödülü sahibi Dietrich Dörner'in Teorik Psikoloji Enstitüsü'nde bir dijital bilinç modeli geliştirdi ve ardından bu modeli endüstrideki belirli uygulamalara uyarladı.
İletişim veya yaratıcılık gibi standart sektör konularını, standart iş danışmanlığından önemli ölçüde farklı ele almak istiyor. Bu, örneğin faydacı egoizm sisteminin teorik gerekliliği veya düşünmeyi amaçlayan sanatsal teknikler için geçerlidir.
Voigt, bunu anlatırken klasik liderlik eğitiminin standart konularını parçalara ayırıyor ve ardından bunları beşeri bilimler ve sanatla ilişkilendiriyor. Örneğin “kurumsal raporlarda estetik” ya da “zihniyet tarihindeki değerler” gibi konulardaki iletişimler.
Onlara göre ancak tüm disiplinlerdeki bu bilgi işlem mekanizmalarını iyi bilenler ve fraktallarda olduğu gibi sadece mikro düzeyi yani insanı değil, makro düzeyi de yani farklı bileşenlerden oluşan yapıları anlayabilirler. Şirketler ya da futbol kulüpleri gibi vicdan taşıyıcıları, bazı durumlarda vicdan duygusu çok fazla olmasa da, daha doğrusu tam da bu durumda olsa bile, vicdan sistemine en iyi şekilde hizmet edebilirler.
İnsanları makinelerden ayıran şey nedir
Bu benzersiz, insana özgü bilgi işleme süreci çoğu zaman mantıksız ve işlevsiz görünmektedir. Ancak insanları makinelerden ayıran ve son derece hızlanan dijitalleşmenin sisleri arasında giderek daha fazla yok olma tehdidi oluşturan şey de budur.
Voigt, ekip oluşturma veya farkındalık eğitimi gibi hümanist, sürdürülebilir veya basitçe sevgi dolu optimizasyon girişimlerini, bir dereceye kadar işe yarayan ancak kardiyovasküler sistem konusundaki bilgisizlik nedeniyle zor durumlarda yarardan çok zarar veren sülükler için ortaçağ tedavileriyle karşılaştırıyor.
Aynı durum, bilgisi yalnızca “hafta sonu planlamasının ince yönleri” söz konusu olduğunda değil, aynı zamanda her şeyden önce sürdürülebilirlik ve sözde insan kaynaklarının geleceğe yönelik yaklaşımı açısından bir avantaj olan “vicdan” sistemi için de geçerlidir. (insan kaynakları).
Telepolis ona bu konuda bazı sorular sordu.
Bilgi ve çalışma koşulları
“Dijitalleşme çağında yöneticiler için evrensel bilgi” alt başlığının iddiası şaşırtıcıdır. Yöneticiler güncel olan hangi bilgiden yoksundur?
Stefanie Voigt: Sadece yöneticiler değil, herkes bilinç konusunda önemli bilgilere sahip değil. Ancak bu, çiçekçiler ve arazi toplulaştırma teknisyenlerinden ziyade yöneticiler için daha önemlidir. Çünkü yöneticiler insanlara liderlik eder ve bunu en iyi şekilde yapacak şekilde eğitilmeleri gerekir.
Ancak bunu yalnızca özel bir alanda düşünürseniz ideal şekilde çalışmaz. Goethe'nin iki yüz yıl önce yazdığı boşuna değil: “Yabancı dil bilmeyen, kendine ait hiçbir şey bilmiyor.” Çünkü bu teknik diller için de geçerlidir.
Ancak tüm teknik dillerin gramerini biliyorsanız, yalnızca güçlü bir yapay zeka oluşturmakla kalmaz, daha da önemlisi, çalışan insanlar için türlere uygun barınma koşulları gibi bir şeyi mümkün kılarsınız. Vasıflı işçi sıkıntısı, vasıflı işçi eksikliğinden değil, çoğunlukla kötü çalışma koşullarından kaynaklanmaktadır.
Bu sadece bu koşulların kurbanları için değil, aynı zamanda ekonomi için de en uygunudur. Evrensel bilimsel bir perspektiften bakıldığında, buna karşılık gelen bir paradigma değişikliğinin idealist veya finansal nedenlere yönelik olup olmadığı önemli değildir. Çünkü sistem teorisi aynı anlama gelir.
Ve bu, insan bilinci söz konusu olduğunda ne kadar çok hipotezin yetersiz bilgiye dayandığını gösteren birçok örnekten sadece biri. Bu, şu anda insanlık tarihinin herhangi bir döneminde olduğundan daha büyük bir sorundur.
Çünkü dijitalleşme ve yapay zeka bu yetersiz bilgiyle yapılıyor. Bu nedenle, diğer her şey için makineler varken, geleceğin liderleri için insan bilincine ilişkin evrensel bilgi zorunludur.
İşletme ekonomisi ile psikoloji, felsefe, edebiyat veya sanat gibi “yumuşak konular” arasında altın bir köprü hâlâ eksik.
Bu aynı zamanda daha geniş bir kitleyi de ilgilendiriyor mu?
Stefanie Voigt: EVET. Ayrıca, özellikle yönetim eğitiminin ötesinde, bu tür bilgiye inanılmaz derecede yüksek bir ihtiyaç olduğunu görüyorum. Birçok üniversite rektörü bana bunu söyledi ve aynı zamanda ekonomiyle ilgili bu evrensel bilgiyi dünyaya taşımamı tavsiye etti.
Tüm bilimlerin uzmanlaşması nedeniyle, evrensel bilginin salt organizasyonel terimlerle aktarılması zordur ve eğitimde bile insanlar ekonomiyi kendi sistemlerinden daha çevik olarak değerlendirmektedir. İşe bu şekilde girdim, ama açıkçası evrensel bir bilinç modeli her yerde işe yarıyor, yalnızca bir yönetim kılavuzu olarak değil, tamamen aşağıdan yukarıya demokratik bir şekilde.
Bu gereklidir, çünkü her yerde vicdanla mücadelede yanlış anlaşılmalar zamana, enerjiye ve hatta bazen insan hayatına mal olur: örneğin tükenmişlik veya diğer akıl hastalıkları, kadın düşmanlığı veya amok durumunda: örneğin 11 Eylül'e kadar Breivik'e saldıranların saldırgan olduğunu biliyor muydunuz? Sorumluluk mektuplarında kendilerini tanımlamaları her zaman klasik yücelik felsefesinin topoi'sine gönderme yapmaktadır ve gerçekten bu tercihle fark edilebilir mi? Milton ve Kant mezarlarında ters döneceklerdi.
Ama aynı şey yelpazenin diğer ucunda da geçerli: Hayatı yaşanmaya değer kılan insan düşüncesinin derinlikleri var ve bunlar yalnızca Dostoyevski okuyucuları ve bu düşünceyi doğrulayan TV filmleri için çok zamanı olan işsizler için erişilebilir olmamalı. hayat. Bu derinlikler skolastik bilgimizin bittiği yerde başlıyor ve bu açıkçası utanç verici. Bu yüzden kamuya açık bir bilinç kodu formatı üzerinde özel öğrencilerle çalışıyorum.
“Ruhun Mekaniği”
Hangi evrensel bilgiyle ilgileniyorsunuz?
Stefanie Voigt: Farkındalık yaratmak belli bir koda göre çalışır. Bunu daha bilimsel ve psikolojik olarak mı, dini olarak mı yoksa başka şekilde mi yorumladığınız hiç önemli değil. Her zaman olduğu gibi bu kod farklı renk kazakları olan aynı çocuktur.
Bilgi teorisinin bu “ruh mekaniği” bilgisi, birçok günlük durumda çok faydalıdır ve onu bir makineyle karşılaştırırken beklenebileceklerin tam tersini üretir. 18. yüzyılda “L'homme machine” (Makine adam) adlı kitabıyla birçok insanı şok eden bir filozof LaMettrie vardı ve belki de bu yüzden sözde pasta ölümü nedeniyle öldü: insanlar arasında yaygın bir gıda zehirlenmesi türü o sırada diğerleri daha önce rahatsız olmuştu.
Gerçekte LaMettrie tamamen farklı bir şeyi kastediyordu: normal bir araba değil, içeriden parlayan bir araba. Bu ışıltının belli bir mantığı var ve dijitalleşme çağında bu mantığın farkına varmazsak onu sonsuza kadar kaybedebiliriz.
Bu parıltı bizi insan yapan şeyin ne olduğunu anlatıyor. Eğer bunu şimdi, insanlık tarihinin bu noktasında anlatmazsak, yapay zekadan ve onun bizi yok edeceği gerçeğinden korkmamalıyız. Çünkü o zaman bunu kendi başımıza gayet iyi yapabiliriz.
Çünkü bu ihtişam, bu mekaniğin yakıtı olan güzellik duygusundan kaynaklanmaktadır. Einstein, Bohr, Picasso ve Adorno gibi en iyi düşünürlerin çoğu her zaman bunun tam olarak insan bilincinin anahtarı olduğunu söylemişlerdir. Bunu her zaman ve yalnızca kendi teknik dillerinde, kimsenin anlamadığı şekilde söylediler. Ben de.
Ta ki tamamen şans eseri, bu kod aniden masamın üzerinde önüme gelene kadar. Bu, insanlara belirli faydalar sağlayabilir ve onları geleceğe hazırlayabilir; bütün mesele budur. Çünkü bunun alternatifi tarihin sonsuza kadar tekerrür etmesi olabilir ve aslında bu şekilde olmak zorunda değil. Bu yeni bir şey.
Sanatçı yerine yönetici
Sanatçıların yerini yöneticiler mi alıyor? Çok sayıda psikolojik danışmanlık makalesine baktığınızda şu izlenimi ediniyor musunuz: Artık her şey hepimizin içindeki liderlik potansiyeliyle mi ilgili?
Stefanie Voigt: Evet ve evet. Sanatçılar sadece sanat akademisinden diploma almış mezunlar değil, sanatsal düşünme tekniklerini sanatsal tekniklerle başarıyla birleştiren kişilerdir ve bu durum liderlik sanatı için de geçerlidir. Modern sanat anlayışının bu paralellik konusunda kararsız olduğu açıktır.
Kant'a göre sanatın dehası, kuralları ustalıkla çiğneyen kişiyse ve eğer sanatın kışkırtıcı olması ve kısmen anlaşılmaz olması gerekiyorsa, bu, tam tersi, önce kuralların öğrenilmemesi gerektiği ya da kamu hedefi arasındaki yanlış anlaşılmanın yanlış olduğu anlamına gelmez. bir onay mührü. Yaygın bir yanılgı. Farkındalık mekanizmaları açısından yöneticileri sadece sanatçılarla değil, aynı zamanda arkaik kabul törenleriyle de karşılaştırmak meşrudur.
Her toplumda bu tür ritüellere güvenilir ve yalnızca gerçekten dayanıklı olanlar tarafından beklenir. Sadece daha önceki kabul törenleri bir sosyal ağ içinde gerçekleştiriliyordu, ancak günümüzün yöneticileri, en yüksek liderlik seviyelerinde neredeyse kaçınılmaz olan uzun süreli aşırı çalışmanın başlangıcı sırasında “parçalanırlarsa” cezalandırılıyorlar.
Bu, çağdaş kültürdeki birçok toksik kontrol döngüsünden yalnızca biridir. Ama hepsi heyecan verici ve maceracıdır ve herkesi etkiler. Çünkü liderlik sadece başkalarına liderlik etmek ve kendi evinizde uzaktan kumandayı kontrol altına almak anlamına gelmez, aynı zamanda kendi kendine liderlik anlamına da gelir.
Yaratıcılık odak noktasıydı. Örneğin Beuys'un mottosu, her birimizin içinde yaratıcı potansiyele sahip bir sanatçının bulunmasıydı. Artık mesele daha çok hayatınızdaki motivasyon ve yönetimsel niteliklerle ilgili gibi mi görünüyor?
Stefanie Voigt: HAYIR. Aslına bakılırsa, eski şarabı sadece yeni şişelerde satıyorum. Ancak modern sistem teorisindeki tüpler çok zariftir ve bu tüp sistemiyle şarap seçimini daha etkili bir şekilde yapabilirsiniz. İyi uygulandığında bu, size ek bilgi yükü getirmeyen, bunun yerine bürokrasiyi azaltan ve bilgiyi basitleştiren akıllı bir sistem oluşturur. Yönetici olsanız da olmasanız da.
Yöneticiler modern dünyamızın reklam ikonları haline geldi çünkü diğer tüm değerlerin ve yaşam tarzlarının özel meseleler haline geldiği modern zamanlarda para en çok üzerinde anlaşmaya varılan değerdir.
Parayı yönetmek, şans ya da anlam gibi öngörülemeyen bir şeyden daha kolaydır. Yani yöneticiler bizim yol gösterici ilkelerimizdir. Ancak bu ideal çatırdıyor çünkü para her şey değil ve büyük resmi göremediğiniz takdirde para da azalıyor. Kitap bunu mümkün kılmalıdır.
Makine mi, insan mı: dijitalleşmenin bizden istediği ve ufkumuzu evrensel düzeyde nasıl genişletebileceğimiz. Kültür bilimci Stefanie Voigt'e sorular
Bilişsel ve kültürel bilimci Stefanie Voigt, “Bilincin kodu. Dijitalleşme çağında yöneticiler için evrensel bilgi” başlıklı bir kitap yayınladı.
Duyuru
Evrensel Bilgi Nedir?
Dan Brown'un “Da Vinci Şifresi”nden bu yana kodlarla ilgili kitaplarda patlama yaşandı. Er ya da geç kapı açma kodlarıyla ya da emniyet kemeri kodlarıyla ilgili kitaplar da çıkacak. Liderlik ve dijitalleşme konuları eşit derecede enflasyonist ve yaygındır: Peki evrensel bilgi nedir?
“Evrensel” kelimesi aksi takdirde yalnızca hırdavatçılarda veya Leonardo da Vinci veya Gottfried Wilhelm Leibniz gibi geçmişin eklektikleriyle ilgili tarih kitaplarında bulunur. 19. yüzyıldan itibaren bilimler giderek uzmanlaştıkça eklektik bilim adamlarının neslinin tükendiği söyleniyor.
Voigt, bir röportajında, Yuval Noah Harari'nin evrensel tarihin bireysel dönemleri arasındaki yüksek engelleri aşıp, antik dönemleri temel alarak geleceğe yönelik tezler ortaya koyması halinde bunun “bilimin geleceğine dönüş” yolunda büyük bir adım olacağını söylüyor. . Bunu bir adım daha ileriye taşımak istiyor.
Dijital bilinç modeli
Voigt, Leibniz Ödülü sahibi Dietrich Dörner'in Teorik Psikoloji Enstitüsü'nde bir dijital bilinç modeli geliştirdi ve ardından bu modeli endüstrideki belirli uygulamalara uyarladı.
İletişim veya yaratıcılık gibi standart sektör konularını, standart iş danışmanlığından önemli ölçüde farklı ele almak istiyor. Bu, örneğin faydacı egoizm sisteminin teorik gerekliliği veya düşünmeyi amaçlayan sanatsal teknikler için geçerlidir.
Voigt, bunu anlatırken klasik liderlik eğitiminin standart konularını parçalara ayırıyor ve ardından bunları beşeri bilimler ve sanatla ilişkilendiriyor. Örneğin “kurumsal raporlarda estetik” ya da “zihniyet tarihindeki değerler” gibi konulardaki iletişimler.
Onlara göre ancak tüm disiplinlerdeki bu bilgi işlem mekanizmalarını iyi bilenler ve fraktallarda olduğu gibi sadece mikro düzeyi yani insanı değil, makro düzeyi de yani farklı bileşenlerden oluşan yapıları anlayabilirler. Şirketler ya da futbol kulüpleri gibi vicdan taşıyıcıları, bazı durumlarda vicdan duygusu çok fazla olmasa da, daha doğrusu tam da bu durumda olsa bile, vicdan sistemine en iyi şekilde hizmet edebilirler.
İnsanları makinelerden ayıran şey nedir
Bu benzersiz, insana özgü bilgi işleme süreci çoğu zaman mantıksız ve işlevsiz görünmektedir. Ancak insanları makinelerden ayıran ve son derece hızlanan dijitalleşmenin sisleri arasında giderek daha fazla yok olma tehdidi oluşturan şey de budur.
Voigt, ekip oluşturma veya farkındalık eğitimi gibi hümanist, sürdürülebilir veya basitçe sevgi dolu optimizasyon girişimlerini, bir dereceye kadar işe yarayan ancak kardiyovasküler sistem konusundaki bilgisizlik nedeniyle zor durumlarda yarardan çok zarar veren sülükler için ortaçağ tedavileriyle karşılaştırıyor.
Aynı durum, bilgisi yalnızca “hafta sonu planlamasının ince yönleri” söz konusu olduğunda değil, aynı zamanda her şeyden önce sürdürülebilirlik ve sözde insan kaynaklarının geleceğe yönelik yaklaşımı açısından bir avantaj olan “vicdan” sistemi için de geçerlidir. (insan kaynakları).
Telepolis ona bu konuda bazı sorular sordu.
Bilgi ve çalışma koşulları
Stefanie Voigt: Sadece yöneticiler değil, herkes bilinç konusunda önemli bilgilere sahip değil. Ancak bu, çiçekçiler ve arazi toplulaştırma teknisyenlerinden ziyade yöneticiler için daha önemlidir. Çünkü yöneticiler insanlara liderlik eder ve bunu en iyi şekilde yapacak şekilde eğitilmeleri gerekir.
Ancak bunu yalnızca özel bir alanda düşünürseniz ideal şekilde çalışmaz. Goethe'nin iki yüz yıl önce yazdığı boşuna değil: “Yabancı dil bilmeyen, kendine ait hiçbir şey bilmiyor.” Çünkü bu teknik diller için de geçerlidir.
Ancak tüm teknik dillerin gramerini biliyorsanız, yalnızca güçlü bir yapay zeka oluşturmakla kalmaz, daha da önemlisi, çalışan insanlar için türlere uygun barınma koşulları gibi bir şeyi mümkün kılarsınız. Vasıflı işçi sıkıntısı, vasıflı işçi eksikliğinden değil, çoğunlukla kötü çalışma koşullarından kaynaklanmaktadır.
Bu sadece bu koşulların kurbanları için değil, aynı zamanda ekonomi için de en uygunudur. Evrensel bilimsel bir perspektiften bakıldığında, buna karşılık gelen bir paradigma değişikliğinin idealist veya finansal nedenlere yönelik olup olmadığı önemli değildir. Çünkü sistem teorisi aynı anlama gelir.
Ve bu, insan bilinci söz konusu olduğunda ne kadar çok hipotezin yetersiz bilgiye dayandığını gösteren birçok örnekten sadece biri. Bu, şu anda insanlık tarihinin herhangi bir döneminde olduğundan daha büyük bir sorundur.
Çünkü dijitalleşme ve yapay zeka bu yetersiz bilgiyle yapılıyor. Bu nedenle, diğer her şey için makineler varken, geleceğin liderleri için insan bilincine ilişkin evrensel bilgi zorunludur.
İşletme ekonomisi ile psikoloji, felsefe, edebiyat veya sanat gibi “yumuşak konular” arasında altın bir köprü hâlâ eksik.
Stefanie Voigt: EVET. Ayrıca, özellikle yönetim eğitiminin ötesinde, bu tür bilgiye inanılmaz derecede yüksek bir ihtiyaç olduğunu görüyorum. Birçok üniversite rektörü bana bunu söyledi ve aynı zamanda ekonomiyle ilgili bu evrensel bilgiyi dünyaya taşımamı tavsiye etti.
Tüm bilimlerin uzmanlaşması nedeniyle, evrensel bilginin salt organizasyonel terimlerle aktarılması zordur ve eğitimde bile insanlar ekonomiyi kendi sistemlerinden daha çevik olarak değerlendirmektedir. İşe bu şekilde girdim, ama açıkçası evrensel bir bilinç modeli her yerde işe yarıyor, yalnızca bir yönetim kılavuzu olarak değil, tamamen aşağıdan yukarıya demokratik bir şekilde.
Bu gereklidir, çünkü her yerde vicdanla mücadelede yanlış anlaşılmalar zamana, enerjiye ve hatta bazen insan hayatına mal olur: örneğin tükenmişlik veya diğer akıl hastalıkları, kadın düşmanlığı veya amok durumunda: örneğin 11 Eylül'e kadar Breivik'e saldıranların saldırgan olduğunu biliyor muydunuz? Sorumluluk mektuplarında kendilerini tanımlamaları her zaman klasik yücelik felsefesinin topoi'sine gönderme yapmaktadır ve gerçekten bu tercihle fark edilebilir mi? Milton ve Kant mezarlarında ters döneceklerdi.
Ama aynı şey yelpazenin diğer ucunda da geçerli: Hayatı yaşanmaya değer kılan insan düşüncesinin derinlikleri var ve bunlar yalnızca Dostoyevski okuyucuları ve bu düşünceyi doğrulayan TV filmleri için çok zamanı olan işsizler için erişilebilir olmamalı. hayat. Bu derinlikler skolastik bilgimizin bittiği yerde başlıyor ve bu açıkçası utanç verici. Bu yüzden kamuya açık bir bilinç kodu formatı üzerinde özel öğrencilerle çalışıyorum.
“Ruhun Mekaniği”
Stefanie Voigt: Farkındalık yaratmak belli bir koda göre çalışır. Bunu daha bilimsel ve psikolojik olarak mı, dini olarak mı yoksa başka şekilde mi yorumladığınız hiç önemli değil. Her zaman olduğu gibi bu kod farklı renk kazakları olan aynı çocuktur.
Bilgi teorisinin bu “ruh mekaniği” bilgisi, birçok günlük durumda çok faydalıdır ve onu bir makineyle karşılaştırırken beklenebileceklerin tam tersini üretir. 18. yüzyılda “L'homme machine” (Makine adam) adlı kitabıyla birçok insanı şok eden bir filozof LaMettrie vardı ve belki de bu yüzden sözde pasta ölümü nedeniyle öldü: insanlar arasında yaygın bir gıda zehirlenmesi türü o sırada diğerleri daha önce rahatsız olmuştu.
Gerçekte LaMettrie tamamen farklı bir şeyi kastediyordu: normal bir araba değil, içeriden parlayan bir araba. Bu ışıltının belli bir mantığı var ve dijitalleşme çağında bu mantığın farkına varmazsak onu sonsuza kadar kaybedebiliriz.
Bu parıltı bizi insan yapan şeyin ne olduğunu anlatıyor. Eğer bunu şimdi, insanlık tarihinin bu noktasında anlatmazsak, yapay zekadan ve onun bizi yok edeceği gerçeğinden korkmamalıyız. Çünkü o zaman bunu kendi başımıza gayet iyi yapabiliriz.
Çünkü bu ihtişam, bu mekaniğin yakıtı olan güzellik duygusundan kaynaklanmaktadır. Einstein, Bohr, Picasso ve Adorno gibi en iyi düşünürlerin çoğu her zaman bunun tam olarak insan bilincinin anahtarı olduğunu söylemişlerdir. Bunu her zaman ve yalnızca kendi teknik dillerinde, kimsenin anlamadığı şekilde söylediler. Ben de.
Ta ki tamamen şans eseri, bu kod aniden masamın üzerinde önüme gelene kadar. Bu, insanlara belirli faydalar sağlayabilir ve onları geleceğe hazırlayabilir; bütün mesele budur. Çünkü bunun alternatifi tarihin sonsuza kadar tekerrür etmesi olabilir ve aslında bu şekilde olmak zorunda değil. Bu yeni bir şey.
Sanatçı yerine yönetici
Stefanie Voigt: Evet ve evet. Sanatçılar sadece sanat akademisinden diploma almış mezunlar değil, sanatsal düşünme tekniklerini sanatsal tekniklerle başarıyla birleştiren kişilerdir ve bu durum liderlik sanatı için de geçerlidir. Modern sanat anlayışının bu paralellik konusunda kararsız olduğu açıktır.
Kant'a göre sanatın dehası, kuralları ustalıkla çiğneyen kişiyse ve eğer sanatın kışkırtıcı olması ve kısmen anlaşılmaz olması gerekiyorsa, bu, tam tersi, önce kuralların öğrenilmemesi gerektiği ya da kamu hedefi arasındaki yanlış anlaşılmanın yanlış olduğu anlamına gelmez. bir onay mührü. Yaygın bir yanılgı. Farkındalık mekanizmaları açısından yöneticileri sadece sanatçılarla değil, aynı zamanda arkaik kabul törenleriyle de karşılaştırmak meşrudur.
Her toplumda bu tür ritüellere güvenilir ve yalnızca gerçekten dayanıklı olanlar tarafından beklenir. Sadece daha önceki kabul törenleri bir sosyal ağ içinde gerçekleştiriliyordu, ancak günümüzün yöneticileri, en yüksek liderlik seviyelerinde neredeyse kaçınılmaz olan uzun süreli aşırı çalışmanın başlangıcı sırasında “parçalanırlarsa” cezalandırılıyorlar.
Bu, çağdaş kültürdeki birçok toksik kontrol döngüsünden yalnızca biridir. Ama hepsi heyecan verici ve maceracıdır ve herkesi etkiler. Çünkü liderlik sadece başkalarına liderlik etmek ve kendi evinizde uzaktan kumandayı kontrol altına almak anlamına gelmez, aynı zamanda kendi kendine liderlik anlamına da gelir.
Stefanie Voigt: HAYIR. Aslına bakılırsa, eski şarabı sadece yeni şişelerde satıyorum. Ancak modern sistem teorisindeki tüpler çok zariftir ve bu tüp sistemiyle şarap seçimini daha etkili bir şekilde yapabilirsiniz. İyi uygulandığında bu, size ek bilgi yükü getirmeyen, bunun yerine bürokrasiyi azaltan ve bilgiyi basitleştiren akıllı bir sistem oluşturur. Yönetici olsanız da olmasanız da.
Yöneticiler modern dünyamızın reklam ikonları haline geldi çünkü diğer tüm değerlerin ve yaşam tarzlarının özel meseleler haline geldiği modern zamanlarda para en çok üzerinde anlaşmaya varılan değerdir.
Parayı yönetmek, şans ya da anlam gibi öngörülemeyen bir şeyden daha kolaydır. Yani yöneticiler bizim yol gösterici ilkelerimizdir. Ancak bu ideal çatırdıyor çünkü para her şey değil ve büyük resmi göremediğiniz takdirde para da azalıyor. Kitap bunu mümkün kılmalıdır.