LONDRA — Ocak ayının sessizliği bana, önceki haftalara dönüp bakmam için bir an sunuyor. Geleneklerle özellikle ilgileniyorum: Kontrolün tamamen bizde olduğuna dair yanlış varsayımımıza rağmen, nasıl neredeyse bize gizlice yaklaşıp bizi şaşırtıyorlar. Ve geleneğin akışkanlığının, neredeyse keyfi doğasının daha iyi bir örneğini düşünemiyorum, bizim – ve bu büyük bir bizim, insanlığın tamamı, az ya da çok – yakın zamana verdiğimiz tepkiden.
Birçok kültürde, aile gelenekleri, bizi tanımlayan çevreleri yeniden kurmak için her biri kendi geleneklerine sahip gruplar halinde bir araya geldiğimiz Aralık ayı sonlarında büyük bir an yaşar. Ancak şu anda neredeyse iki yaşında olan bir pandeminin neden olduğu devasa bozulma, hemen hemen herkesin tatil planlarını bir dereceye kadar ayarlamak zorunda kalması anlamına geldi. (Yani, eğer onları tutacak kadar şanslılarsa.)
Benim dünyamda, “büyük tatil” fikrim ile gerçeklik arasındaki gerilim, en çok toplantımızın boyutunda belirgindi. Annem, yeğenim ve kocası İsrail’den kocamın ailesinin yaşadığı Kuzey İrlanda’ya gidemedi. Son dakikada başkalarını davet etmek de güvenli gelmiyordu. Her zamanki 12 ya da daha fazla yerine yedi kişiydik.
Böylece uzun yemek masasının yarısını topladık ve öğünler arasında kağıt oynadık ve rüzgarlı sahil boyunca yürüyüşlere çıktık. Gruptaki tek çocuk olan iki oğlumuz, tabletleriyle normalde tahammül edebileceğimizden daha fazla zaman harcadılar, ancak bu, yetişkinlerin yiyecek ve içki saldırısından kurtulabilmeleri içindi. Gücümüz sayılarda değil, samimiyette ve evet, bunun kesinlikle normal bir Noel değil, düzeltilmiş Noel olduğunu kabul etmedeydi.
Soğanlar pişirilir ve sarımsak, kekik, miso ve şarapla zenginleştirilir. Kredi. . . The New York Times için David Malosh. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Yemek konusuna gelince, kocam Karl ile aramda her zaman bir tartışma konusu olmuştur, ama sanırım onun birlikte büyüdüğü Noel gelenekleri ile bizim ailemize aktarmak istediği Noel gelenekleri arasında oldukça sağlıklı bir dengeye ulaştık. çocuklar ve mutfakta işleri alt üst etmeye yönelik doğal eğilimim – deyim yerindeyse malzemeleri havaya atmak ve nereye düştüklerini izlemek.
Ana tatil yemeği, Karl’ın annesi Greta’nın çocukken servis ettiği yemekle hemen hemen aynı görünüyor: sorunsuz kavrulmuş hindi; karanfil ile süslenmiş ve esmer şekerle kaplanmış füme jambon; kaz yağında kavrulmuş patatesler; yavaş pişirilmiş brüksel lahanası; kavrulmuş havuç ve yaban havucu (onları hindistan ceviziyle püre haline getirip ekşi krema ile mermerleştirmemize rağmen); ve bir sürü çeşni ve sos.
Ancak Noel’den hemen önceki veya sonraki günlerde gelenekle oynamak için daha fazla özgürlük var. Örneğin, Boks Günü sonrası şölenimiz, hindi parçaları, Çin brokoli (gai lan), Çin lahanası, hafif haşlanmış ile servis edilmek üzere, artık hindi ile yapılan ve zencefil, kişniş, ıhlamur yaprakları ve şili ile pişirilen ramen benzeri bir et suyuydu. yanında yumurta, soya sosu ve şili yağı.
Bu, oturdukça daha lezzetli olan bir yemektir, bu yüzden oda sıcaklığında servis etmekten çekinmeyin ve servis yapmadan hemen önce kahverengi tereyağı ekleyin. Kredi. . . The New York Times için David Malosh. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Yerel geleneklere bağlı kalarak (sonuçta Kuzey İrlanda’dayız), patates her öğünde ortaya çıkmayı başardı. Yine de, bunda bile akışkanlık için yer bulduk: Kaz yağında küçük adımlarla kavurmanın ortodoksluğundan zımnen uzaklaşmaya karar verdik. İlk olarak, İspanyol omletinin bir varyasyonunda yemek artıklarını kullandık, biraz baharatladık; daha sonra buzdolabından alınan peynir artıkları ve derme çatma bir bitki ezmesi ile bir püre içinde; ve son olarak, buna hiç benzemeyen, kereviz ve kaparili kahverengi tereyağlı bir graten. Bir kez pişirildiğinde, tüm Noel’in her lokma içine tıkıştırılmış gibi tadı vardı.
Londra’ya dönüş için hazırlanırken, zaman geçirmek için oynadığımız oyunlardan hangisini ve küçük ziyafetimizden arta kalanları tüketmek için pişirdiğimiz yemeklerin yeni aile gelenekleri olarak pandemiyi geride bırakacağını tahmin etmeye çalıştım. Ama sonra, bir sonraki Noel’in veya ondan sonraki Noel’in nasıl görüneceğini bilmenin hiçbir yolu olmadığını ve bu belirsizliğin hepimizi bekleyen sürprizler olduğunu fark ettim. Bu mutlaka kötü bir şey ya da iyi bir şey değil: Her şey böyle.
Yemek tarifi: Kapari Tereyağlı Patates ve Kereviz Kök Graten
Takip et NYT Gıda Twitter’da ve NYT Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...
Birçok kültürde, aile gelenekleri, bizi tanımlayan çevreleri yeniden kurmak için her biri kendi geleneklerine sahip gruplar halinde bir araya geldiğimiz Aralık ayı sonlarında büyük bir an yaşar. Ancak şu anda neredeyse iki yaşında olan bir pandeminin neden olduğu devasa bozulma, hemen hemen herkesin tatil planlarını bir dereceye kadar ayarlamak zorunda kalması anlamına geldi. (Yani, eğer onları tutacak kadar şanslılarsa.)
Benim dünyamda, “büyük tatil” fikrim ile gerçeklik arasındaki gerilim, en çok toplantımızın boyutunda belirgindi. Annem, yeğenim ve kocası İsrail’den kocamın ailesinin yaşadığı Kuzey İrlanda’ya gidemedi. Son dakikada başkalarını davet etmek de güvenli gelmiyordu. Her zamanki 12 ya da daha fazla yerine yedi kişiydik.
Böylece uzun yemek masasının yarısını topladık ve öğünler arasında kağıt oynadık ve rüzgarlı sahil boyunca yürüyüşlere çıktık. Gruptaki tek çocuk olan iki oğlumuz, tabletleriyle normalde tahammül edebileceğimizden daha fazla zaman harcadılar, ancak bu, yetişkinlerin yiyecek ve içki saldırısından kurtulabilmeleri içindi. Gücümüz sayılarda değil, samimiyette ve evet, bunun kesinlikle normal bir Noel değil, düzeltilmiş Noel olduğunu kabul etmedeydi.
Soğanlar pişirilir ve sarımsak, kekik, miso ve şarapla zenginleştirilir. Kredi. . . The New York Times için David Malosh. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Yemek konusuna gelince, kocam Karl ile aramda her zaman bir tartışma konusu olmuştur, ama sanırım onun birlikte büyüdüğü Noel gelenekleri ile bizim ailemize aktarmak istediği Noel gelenekleri arasında oldukça sağlıklı bir dengeye ulaştık. çocuklar ve mutfakta işleri alt üst etmeye yönelik doğal eğilimim – deyim yerindeyse malzemeleri havaya atmak ve nereye düştüklerini izlemek.
Ana tatil yemeği, Karl’ın annesi Greta’nın çocukken servis ettiği yemekle hemen hemen aynı görünüyor: sorunsuz kavrulmuş hindi; karanfil ile süslenmiş ve esmer şekerle kaplanmış füme jambon; kaz yağında kavrulmuş patatesler; yavaş pişirilmiş brüksel lahanası; kavrulmuş havuç ve yaban havucu (onları hindistan ceviziyle püre haline getirip ekşi krema ile mermerleştirmemize rağmen); ve bir sürü çeşni ve sos.
Ancak Noel’den hemen önceki veya sonraki günlerde gelenekle oynamak için daha fazla özgürlük var. Örneğin, Boks Günü sonrası şölenimiz, hindi parçaları, Çin brokoli (gai lan), Çin lahanası, hafif haşlanmış ile servis edilmek üzere, artık hindi ile yapılan ve zencefil, kişniş, ıhlamur yaprakları ve şili ile pişirilen ramen benzeri bir et suyuydu. yanında yumurta, soya sosu ve şili yağı.
Bu, oturdukça daha lezzetli olan bir yemektir, bu yüzden oda sıcaklığında servis etmekten çekinmeyin ve servis yapmadan hemen önce kahverengi tereyağı ekleyin. Kredi. . . The New York Times için David Malosh. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Yerel geleneklere bağlı kalarak (sonuçta Kuzey İrlanda’dayız), patates her öğünde ortaya çıkmayı başardı. Yine de, bunda bile akışkanlık için yer bulduk: Kaz yağında küçük adımlarla kavurmanın ortodoksluğundan zımnen uzaklaşmaya karar verdik. İlk olarak, İspanyol omletinin bir varyasyonunda yemek artıklarını kullandık, biraz baharatladık; daha sonra buzdolabından alınan peynir artıkları ve derme çatma bir bitki ezmesi ile bir püre içinde; ve son olarak, buna hiç benzemeyen, kereviz ve kaparili kahverengi tereyağlı bir graten. Bir kez pişirildiğinde, tüm Noel’in her lokma içine tıkıştırılmış gibi tadı vardı.
Londra’ya dönüş için hazırlanırken, zaman geçirmek için oynadığımız oyunlardan hangisini ve küçük ziyafetimizden arta kalanları tüketmek için pişirdiğimiz yemeklerin yeni aile gelenekleri olarak pandemiyi geride bırakacağını tahmin etmeye çalıştım. Ama sonra, bir sonraki Noel’in veya ondan sonraki Noel’in nasıl görüneceğini bilmenin hiçbir yolu olmadığını ve bu belirsizliğin hepimizi bekleyen sürprizler olduğunu fark ettim. Bu mutlaka kötü bir şey ya da iyi bir şey değil: Her şey böyle.
Yemek tarifi: Kapari Tereyağlı Patates ve Kereviz Kök Graten
Takip et NYT Gıda Twitter’da ve NYT Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...