Hidrojen ekonomisi efsanesi
Daha iyi çözümler
Bir sayfada okuyun
Almanya şu anda enerji ihtiyacının yaklaşık dörtte üçünü kömür, doğal gaz ve petrol ile karşılıyor. İklime zarar veren bu enerji kaynaklarını temiz hidrojenle değiştirmek cazip geliyor. Hidrojen yeşil elektrikten üretilebilir ve CO salmadan yanar2. Gelecekte, hidrojen gaz şebekelerine akabilir ve benzin istasyonlarında hidrojene yakıt ikmali yapılabilir.
Cazibe, tüketiciler için fazla değişmeyecek olmasıdır. Bu nedenle vizyonerler, 1970’lerden beri bir hidrojen ekonomisinin hayalini kuruyorlar. İddialı iklim koruma hedefleri ve Ukrayna’daki savaş nedeniyle, bu fikirler şu anda bir patlama yaşıyor.
problemler
Şu anda Avusturya’da tüketilen fosil enerjinin yerini yeşil elektrikten elde edilen hidrojen alırsa, bu, 2.000 km’lik bir mesafe boyunca en az 25.000 ek büyük rüzgar türbini ve güneş pili gerektirecektir.2 gerekli. İyimserler bile bunun Avusturya’da mümkün olduğuna inanmıyor.
Kurulu rüzgar ve güneş enerjisinin neredeyse 40 kat artması gerekecek ve Burgenland’ın iki katı büyüklüğünde bir alanı kaplayacaktır. Bunun yerine, 2050’de AB’nin daha uzak ülkelerin ihtiyaç duyduğu hidrojenin neredeyse yarısını ve hatta Avusturya’nın yüzde 70’ini ithal etmesi bekleniyor.
Hidrojen ekonomisinin başlangıçta cazip görünen bir diğer konusu da maliyettir: Hidrojen elektrikten üretildiği için elektrikten daha ucuz olamaz. Ve elektrik fiyatının da uzun vadede fazla düşmesi pek olası değil.
Anlamı ne. Bir arabayı hidrojenle ısıtmak veya sürmek pahalı bir zevk olacaktır. Bu aynı zamanda hidrojenin gerçekten yakalanıp yakalanmayacağını oldukça şüpheli hale getiriyor. Özellikle daha fakir ülkeler, muhtemelen daha uzun süre daha ucuz fosil enerji üzerinde kalacak (kalmalıdır). Bu tür ülkelerden “temiz” hidrojen ithal etmek ekolojik olarak anlamsız olacaktır.
Hidrojen, metreküp doğal gaz başına yalnızca yaklaşık sekizde bir enerji içeren çok hafif bir gazdır. Bu, ulaşımını verimsiz hale getirir. Hidrojen boru hatları zaten mevcut, ancak pompalar için gereken bağıl enerji, doğal gazın dört katı.
Aynı zamanda doğal gaza kıyasla saatte enerjinin sadece sekizde biri boru ile taşınabilmektedir. Hidrojenin her dolum istasyonuna ulaşması için orantısız bir şekilde yüksek yatırımlar gerekecektir. Basit bir tanker kamyonu, yalnızca birkaç düzine otomotiv dolumu için hidrojen taşıyabilir. Gaz halindeki hidrojeni gemiyle ithal etmek de eşit derecede verimsiz olacaktır.
Hidrojen de sıvılaştırılabilir, ancak yalnızca mutlak sıfıra yakın sıcaklıklarda ve o zaman bile bir litre, benzinin enerjisinin üçte birinden daha azını içerir. Sıvılaştırma, hidrojende depolanan enerjinin yaklaşık yüzde 40’ına mal olur. Bu nedenle uzak bölgelerde Almanya’dan çok daha ucuz yeşil elektrikle üretilen hidrojen, ithal edildikten sonra muhtemelen yerli üretim kadar pahalı.
Elleçlemenin dezavantajlarından kaçınmak için, hidrojenin metana dönüştürülmesi (CH4), metanol (CH3OH) veya amonyak (NH3) Komşu. Metan, doğal gazın ana bileşenidir ve bu nedenle gaz şebekesine kolayca beslenebilir. Metanol sıvıdır ve bu nedenle kolayca taşınabilir.
Amonyak sıkıştırma ile sıvılaştırılabilir. Bununla birlikte, hidrojen bileşiklerini üretmek, enerjinin yüzde 20 ila 40’ına mal oluyor ve bu nedenle soruna etkili bir çözüm değil.
Hidrojenin işlenmesi bile güvenlik kaygılarından yoksun değildir. Her enerji kaynağı bir şekilde tehlikeli olabilse de, hidrojen hava ile özellikle yanıcı bir karışım oluşturur. Gerekli ateşleme enerjisi o kadar düşüktür ki, basınç altında kaçan hidrojen genellikle kendi kendine tutuşur.
2019 yılında Norveç’te bir hidrojen dolum istasyonu ve Kaliforniya’da bir hidrojen tankeri, montaj hatalarından dolayı hidrojen açığa çıktığı için patladı.
Aynı yıl, Güney Kore’de 40.000 litrelik bir hidrojen tankı, içerdiği hidrojen bir araştırma tesisi tarafından üretildiği için patladı ve bu, aynı anda üretilen oksijenin bir kısmının tanka girmesine izin verdi.