Brooklyn’deki Inga’s Bar’da bir Pazar akşamı geç oldu ve yemek odası giderek sessizleşiyor. O sırada, akşam yemeğini bitirdiğim bardaki koltuklar, son müşterilerini geceye gönderen sunucularla dolmaya başlıyor.
Kokteyller ve şarap içip rahatlarken sıra dışı bir şey olur: Kendi aralarında coşkuyla menüdeki en sevdikleri şeyler hakkında konuşurlar. Övgü için birkaç öğe geliyor, ancak fikir birliği favorisi kereviz Victor adlı bir salata gibi görünüyor. Biri bir tane sipariş eder ve geldiğinde değeriyle ilgili konuşma yeniden başlar.
Şefleri, patronları Sean Rembold ile öpüşüyor olamazlar; barın uzak ucunda, işitilemez durumda. Bunu benim için mi yapıyorlar? Hatırlayabildiğim en gevrek giardinieradan bir tabak yedim ve bunu takip ettim, balıkçı yahnisi, bir kase hake, midye ve domates suyunda midye o kadar kalın ve baharatlıydı ki mükemmel bir arrabbiata makarnası olabilirdi. Ülkü balıkçımın yahnisi muhtemelen daha fazla deniz ürünü içeriyor olsa da, tamamen memnunum ve yemeğimin sonunda açıkça görülüyor.
Herhangi bir anlam ifade eden tek açıklama, bunu kastettikleridir. Ve ücretli işçilerin onaylanmasının normalde bir incelemede yeri olmasa da, size bu konuşmayı anlatıyorum çünkü Inga’nınkiyle ilgili bir şeyler gösteriyor.
Inga’s’taki kereviz Victor gibi salatalar asla sonradan düşünülmez. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Brooklyn Heights köşesinde yer alan mekan, geniş bir geçitle birbirine bağlanan ancak her birinin kendi atmosferine sahip olacak kadar ayrı olan bir bar ve yemek odasına bölünmüştür. Birçok restoran barlarını bekleme odası ve taşan oturma yeri olarak kullanır. Inga’s, Mart ayında kapılarını açtığından beri bundan kaçındı ve bir sonuç, barın zaten yerel bir mekân olması. (Muhtemelen geçen yıl kapanan uzun süredir yerel bir favori olan Jack the Horse Tavern’den bazı yerinden edilmiş sadıkları aldı.) Bir kitapla oturun ve ne okuduğunuz sorulabilir; kereviz salatası ısmarlayın ve birileri bir görüş bildirecektir. Vardiya sonundaki çalışanlar, sivil içki içenlerin belirlediği modeli sürdürüyorlar.
Ayrıca kereviz Victor konusunda da haklılar. 100 yıldan uzun bir süre önce bir San Francisco otelinde tasarlanan orijinal haliyle salata, salata sosu içinde kızarmış kereviz saplarından oluşur, hamsi ile süslenir ve soğuk servis edilir. Belki de bunun modern akşam yemekleri için biraz fazla kereviz tarzı olacağını hisseden Bay Rembold, resme diğer yeşillikleri ve yaprakları, Parmesan parçaları ve hardal turşusu tohumlarıyla birlikte getirdi. Inga’daki salatalar asla sonradan düşünülmez. Basit bir tabak yumuşak marul ve otlar bile bir sohbet başlatabilir.
Inga’s Bar, ismine ve menüsündeki çizburger olmasına rağmen, gerçekten bar yemeği sunmuyor – beyaz soğan, gevrek dereotu turşusu, tatlı ekmek-tereyağı turşusu ile yumuşak bir kızarmış çörek üzerinde çok iyi ve gösterişsiz bir yemek. her biri kendi parlak turuncu erimiş Amerikan peyniri kılıfında iki preslenmiş sığır köftesi yığını. Turşuların yerinde yapıldığını bilmiyorsanız, bira musluklarının altındaki bir dondurucuda kupaların tutulduğu ve yiyeceklerin plastik sepetlerde servis edildiği türden bir tavernada yersiz olduğunu düşünmezsiniz. Tamam, taze çırpılmış mayonezli sıfırdan koyu renkli patates kızartması da oyunu ele verebilir.
Yemek odası ve bar odasının her biri kendi atmosferine sahiptir. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Şef Sean Rembold ve eşi Caron Callahan, pandeminin erken saatlerinde kapanan bir meyhaneyi devraldı. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Bay Rembold’un kalbi, bölgesel malzemeleri Fransa, İtalya ve Amerika Birleşik Devletleri’nden gelen geleneksel yemeklerin hizmetine sunan mevsimlik pişirmede yatar. Inga’s Bar, şarküteri konusunda uzmandır. Pastırma sarılı iri taneli rustik bir pate yapar ve ona bir dilim kültürlü tereyağı ve bir avuç acı genç hardal yeşili ile servis edilir, ayrıca kahverengi tereyağı ve kıvırcık bir Microplaned Gouda yelesiyle süslenmiş saten mortadella ile servis edilir. Birçok Bolonez ithalatı.
Bay Rembold’un rahat yemek pişirdiğini söyleyemem, ancak Holly Golightly’nin kötü kırmızılar olarak adlandırdığı kemiren kaygıyı tedavi etmek için makul miktarda yemek verilebilir. Kıyılmış frenk soğanı ve kavrulmuş mantarlı polenta var; rendelenmiş Comté ve ılık yumurta sarısı, polentaya katılmayı bekliyor. Her lokma farklıdır, ancak kimseyi endişelendirecek şekilde değil.
İrlandalı kuzu yahnisi aslında daha çok bir pot-au-feu gibidir. Kaşıklar dolusu yumuşacık kavrulmuş incik, küçük Japon şalgamları ve kadife gibi yumuşak lahana yaprakları arasında yudumlayabileceğiniz yatıştırıcı hafif bir et suyuna sahiptir. Bu yaprakların altında daha fazla yaprak var – taze nane, kuzu ile klasik bir eşleştirme elbette, ama İrlanda güvecinde bulmayı umduğunuz en son şey.
Elmalı tereyağlı kekin üzerine bal gezdirilir. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Yine de, Brooklyn lokantalarının, yerel yemek sahnesinde bir Johnny Appleseed figürü olduğu zamanlarda Bay Rembold’dan beklediği eski bir fikre düşünceli bir katkı. Yıllar boyunca Diner, Marlow & Sons ve Reynard’da (hepsi Williamsburg’da ve hepsi aynı gruba ait) şef olarak çalıştı ve genç aşçıları baştan sona kendin yap felsefesiyle eğitti. bu, onu uygulamaya başladığında Brooklyn için hâlâ yeniydi.
Yaklaşık beş yıl önce Reynard’dan ayrıldıktan sonra (daha sonra kapandı) Bay Rembold, Jack the Horse alanı piyasaya çıkana kadar başka bir restoran mutfağı işletmedi. Preslenmiş teneke tavanları ve ahşap zeminleri vardı. O ve eşi, tasarımcı Caron Callahan, duvarlara eski resimler ve çizimler astı ve büyükannenin gümüş eşyalarını ve çiçek desenli tabakları yuvarladı. Etki, geçen yüzyılın bohemlerinin pasta ve varoluşçulukla beslenmiş olabileceği bir çay salonu gibi bir şey.
Aslında, Inga’nın tatlılarının en iyisi, düşük, zengin, sarı bir merkeze ve kenarda yüksek, kabarık bir dudağa sahip bir pastadır. Bana bir gâteau Breton’u hatırlattı. Bunun yerine Midwest’e bakmalıydım, çünkü bu, yapışkan tereyağlı kek olarak bilinen St. Louis lezzetiyle çok daha yakından ilgili. Üzerine baharatlı şurup dökülmüş ve yanında haşlanmış elmalar var ve ben onu yerken tüm günün endişeleri başka bir şehre taşınmış gibiydi. Son zamanlarda hayat sonsuz bir varoluşçu drama haline geldi, ama en azından hala pastamız var.
Yıldızların AnlamıPandemi nedeniyle restoranlara yıldız derecelendirmesi verilmiyor.
Takip et New York Times Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , Youtube , TikTok ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile New York Times Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...
Kokteyller ve şarap içip rahatlarken sıra dışı bir şey olur: Kendi aralarında coşkuyla menüdeki en sevdikleri şeyler hakkında konuşurlar. Övgü için birkaç öğe geliyor, ancak fikir birliği favorisi kereviz Victor adlı bir salata gibi görünüyor. Biri bir tane sipariş eder ve geldiğinde değeriyle ilgili konuşma yeniden başlar.
Şefleri, patronları Sean Rembold ile öpüşüyor olamazlar; barın uzak ucunda, işitilemez durumda. Bunu benim için mi yapıyorlar? Hatırlayabildiğim en gevrek giardinieradan bir tabak yedim ve bunu takip ettim, balıkçı yahnisi, bir kase hake, midye ve domates suyunda midye o kadar kalın ve baharatlıydı ki mükemmel bir arrabbiata makarnası olabilirdi. Ülkü balıkçımın yahnisi muhtemelen daha fazla deniz ürünü içeriyor olsa da, tamamen memnunum ve yemeğimin sonunda açıkça görülüyor.
Herhangi bir anlam ifade eden tek açıklama, bunu kastettikleridir. Ve ücretli işçilerin onaylanmasının normalde bir incelemede yeri olmasa da, size bu konuşmayı anlatıyorum çünkü Inga’nınkiyle ilgili bir şeyler gösteriyor.
Inga’s’taki kereviz Victor gibi salatalar asla sonradan düşünülmez. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Brooklyn Heights köşesinde yer alan mekan, geniş bir geçitle birbirine bağlanan ancak her birinin kendi atmosferine sahip olacak kadar ayrı olan bir bar ve yemek odasına bölünmüştür. Birçok restoran barlarını bekleme odası ve taşan oturma yeri olarak kullanır. Inga’s, Mart ayında kapılarını açtığından beri bundan kaçındı ve bir sonuç, barın zaten yerel bir mekân olması. (Muhtemelen geçen yıl kapanan uzun süredir yerel bir favori olan Jack the Horse Tavern’den bazı yerinden edilmiş sadıkları aldı.) Bir kitapla oturun ve ne okuduğunuz sorulabilir; kereviz salatası ısmarlayın ve birileri bir görüş bildirecektir. Vardiya sonundaki çalışanlar, sivil içki içenlerin belirlediği modeli sürdürüyorlar.
Ayrıca kereviz Victor konusunda da haklılar. 100 yıldan uzun bir süre önce bir San Francisco otelinde tasarlanan orijinal haliyle salata, salata sosu içinde kızarmış kereviz saplarından oluşur, hamsi ile süslenir ve soğuk servis edilir. Belki de bunun modern akşam yemekleri için biraz fazla kereviz tarzı olacağını hisseden Bay Rembold, resme diğer yeşillikleri ve yaprakları, Parmesan parçaları ve hardal turşusu tohumlarıyla birlikte getirdi. Inga’daki salatalar asla sonradan düşünülmez. Basit bir tabak yumuşak marul ve otlar bile bir sohbet başlatabilir.
Inga’s Bar, ismine ve menüsündeki çizburger olmasına rağmen, gerçekten bar yemeği sunmuyor – beyaz soğan, gevrek dereotu turşusu, tatlı ekmek-tereyağı turşusu ile yumuşak bir kızarmış çörek üzerinde çok iyi ve gösterişsiz bir yemek. her biri kendi parlak turuncu erimiş Amerikan peyniri kılıfında iki preslenmiş sığır köftesi yığını. Turşuların yerinde yapıldığını bilmiyorsanız, bira musluklarının altındaki bir dondurucuda kupaların tutulduğu ve yiyeceklerin plastik sepetlerde servis edildiği türden bir tavernada yersiz olduğunu düşünmezsiniz. Tamam, taze çırpılmış mayonezli sıfırdan koyu renkli patates kızartması da oyunu ele verebilir.
Yemek odası ve bar odasının her biri kendi atmosferine sahiptir. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Şef Sean Rembold ve eşi Caron Callahan, pandeminin erken saatlerinde kapanan bir meyhaneyi devraldı. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Bay Rembold’un kalbi, bölgesel malzemeleri Fransa, İtalya ve Amerika Birleşik Devletleri’nden gelen geleneksel yemeklerin hizmetine sunan mevsimlik pişirmede yatar. Inga’s Bar, şarküteri konusunda uzmandır. Pastırma sarılı iri taneli rustik bir pate yapar ve ona bir dilim kültürlü tereyağı ve bir avuç acı genç hardal yeşili ile servis edilir, ayrıca kahverengi tereyağı ve kıvırcık bir Microplaned Gouda yelesiyle süslenmiş saten mortadella ile servis edilir. Birçok Bolonez ithalatı.
Bay Rembold’un rahat yemek pişirdiğini söyleyemem, ancak Holly Golightly’nin kötü kırmızılar olarak adlandırdığı kemiren kaygıyı tedavi etmek için makul miktarda yemek verilebilir. Kıyılmış frenk soğanı ve kavrulmuş mantarlı polenta var; rendelenmiş Comté ve ılık yumurta sarısı, polentaya katılmayı bekliyor. Her lokma farklıdır, ancak kimseyi endişelendirecek şekilde değil.
İrlandalı kuzu yahnisi aslında daha çok bir pot-au-feu gibidir. Kaşıklar dolusu yumuşacık kavrulmuş incik, küçük Japon şalgamları ve kadife gibi yumuşak lahana yaprakları arasında yudumlayabileceğiniz yatıştırıcı hafif bir et suyuna sahiptir. Bu yaprakların altında daha fazla yaprak var – taze nane, kuzu ile klasik bir eşleştirme elbette, ama İrlanda güvecinde bulmayı umduğunuz en son şey.
Elmalı tereyağlı kekin üzerine bal gezdirilir. Kredi… The New York Times için bir Rong Xu
Yine de, Brooklyn lokantalarının, yerel yemek sahnesinde bir Johnny Appleseed figürü olduğu zamanlarda Bay Rembold’dan beklediği eski bir fikre düşünceli bir katkı. Yıllar boyunca Diner, Marlow & Sons ve Reynard’da (hepsi Williamsburg’da ve hepsi aynı gruba ait) şef olarak çalıştı ve genç aşçıları baştan sona kendin yap felsefesiyle eğitti. bu, onu uygulamaya başladığında Brooklyn için hâlâ yeniydi.
Yaklaşık beş yıl önce Reynard’dan ayrıldıktan sonra (daha sonra kapandı) Bay Rembold, Jack the Horse alanı piyasaya çıkana kadar başka bir restoran mutfağı işletmedi. Preslenmiş teneke tavanları ve ahşap zeminleri vardı. O ve eşi, tasarımcı Caron Callahan, duvarlara eski resimler ve çizimler astı ve büyükannenin gümüş eşyalarını ve çiçek desenli tabakları yuvarladı. Etki, geçen yüzyılın bohemlerinin pasta ve varoluşçulukla beslenmiş olabileceği bir çay salonu gibi bir şey.
Aslında, Inga’nın tatlılarının en iyisi, düşük, zengin, sarı bir merkeze ve kenarda yüksek, kabarık bir dudağa sahip bir pastadır. Bana bir gâteau Breton’u hatırlattı. Bunun yerine Midwest’e bakmalıydım, çünkü bu, yapışkan tereyağlı kek olarak bilinen St. Louis lezzetiyle çok daha yakından ilgili. Üzerine baharatlı şurup dökülmüş ve yanında haşlanmış elmalar var ve ben onu yerken tüm günün endişeleri başka bir şehre taşınmış gibiydi. Son zamanlarda hayat sonsuz bir varoluşçu drama haline geldi, ama en azından hala pastamız var.
Yıldızların AnlamıPandemi nedeniyle restoranlara yıldız derecelendirmesi verilmiyor.
Takip et New York Times Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , Youtube , TikTok ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile New York Times Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...