Özellikle öykülü oyunlar oynarken sık sık başımıza gelen bu durum, aslında o oyunun ne kadar başarılı bir iş çıkardığının göstergesi diyebiliriz. Yeterli bir biçimde tasarlanmış olan karakterler, bir oyuncuyu daha yolun başındayken dâhi etkilemeyi başarabilir.
Geralt, Arthur ve Kratos üzere örnekler verebileceğimiz bu karakterler, kendi kişiliklerini bizlere o denli düzgün aktarıyor ki bu karakterler ile adeta duygusal bütünlük sağlayabiliyoruz. O hâlde gelin, bu durumun altındaki niçinlere etraflıca göz atalım.
ilk vakit içinderda en vurucu noktadan başlayalım, oynadığımız karaktere tam manasıyla bağlanabilmemiz için onun kişiliğini tanımamız ve benimsememiz gerekiyor.
Bir oyun karakteri ne kadar başarılı tasarlanmış olursa olsun, birinci vakit içinderda bizlere o karakterin kişiliği ve hikâyesi aktarılır. Oyuncu, denetim ettiği karakterin kişiliğini tanımaya başladığında ise bu karakterin hangi durumlarda nasıl davranacağını yavaş yavaş kestirmeye başlar ve kendisiymiş üzere benimser. Denetim ettiğimiz karakter ayrıntılı bir kişiliğe sahipse ve bu kişiliği başarılı bir biçimde aktarabiliyorsa şiddetli bir seçim ile karşılaştığımızda bu durumu karakterimizin gözünden düşünür, onun vereceği sonucu vermeye çalışırız.
Karakterimizin derin bir yapısı yoksa ve oyun, hâlihazırda kişiliği olan bir karakter sunmak yerine bu karakterin kişiliğini oluşturmayı büsbütün bize sunmuşsa öteki bir güçlü seçim ile karşılaştığımızda kendi hislerimizi dinlemeyi seçip, kendimizi ‘’Ben olsam ne yapardım?’’ sorusunu sorarken bulabiliriz.
Ana karakterimizin derinliği, oyunun atmosferi, dünyanın kalitesi ve yan karakterlerin başarısı da bu mevzuda değerli bir rol oynuyor.
Oyun dünyasının en tanınan karakterlerinden bir tanesi olan Kratos, dışarıdan bakıldığında; makûs bir baba, duygusuz ve acımasız bir karakter olarak gözükebilir. Lakin Kratos’un maceralarına tanıklık etmiş olan bir oyuncu, onun geçmişin yüklerini ve acısını nasıl içerisinde biriktirdiğini ve ortasında kopan fırtınaları yüzünden okuyabilir.
Bu da oyundaki ana karakterin başarılı ve eşsiz bir biçimde tasarlanmış olmasından kaynaklanan bir durum diyebiliriz. Ana karakterimiz ne kadar derin olursa, onu o kadar yeterli tanırız ve o oyuna daha fazlaca bağlanırız. Alışılmış, yalnızca ana karakterin güzel olması kâfi olmaz.
Oyunun bizlere sunduğu dünya, bu dünya içerisindeki sistem ve ömür da ziyadesiyle değerli. Şayet bu dünyanın işleyişi ve atmosferi oyuncuya uygun bir biçimde aktarılabilir ise oyuncu kendisini o dünyaya ilişkin hisseder ve oyun içerisindeki karakterine daha sıkı bağlanır.
Bir başka fazlaca değerli ögeyse oyun içerisinde yer alan yan karakterlerin çekiciliği. Bizlere serüvenimiz boyunca yoldaşlık edecek olan bu karakterler, oyunun seyri açısından büyük bir ehemmiyete sahip. Yakın vakitte hayli severek oynadığınız öykülü bir oyundaki yan karakterleri düşünün, kimilerini nitekim hayli seviyor, kimilerinden da nefret ediyordunuz değil mi? İşte tam olarak bundan bahsediyoruz.
Kontrol ettiğimiz bir karakteri kendimizmiş üzere hissederek oyunun oynanış zevkini de ikiye katlıyoruz.
Kontrol ettiğimiz karaktere bağlanmaya çalışmamızdaki asıl niye, gerçek hayatta yaşamamızın mümkün olmadığı maceraları gerçekçi bir biçimde deneyimleyecek olmamız. Şayet bir oyun bizlere bunu hissettirecek kadar başarılı oluyorsa o oyunu oynarken aldığımız keyfin birkaç katına çıkabildiğini bile söyleyebiliriz.
Bu durum, oyunun sürükleyiciliğini artırırken, daima olarak bir merak hissi de uyandırmayı başarıyor. Bilhassa oyunlarda sıkça karşımıza çıkan; ihanet, hüzün, memnunluk, kaygı ve aşk da dâhil olmak üzere biroldukça duyguyu deneyim etmemize imkan sağlıyor.
Geralt, Arthur ve Kratos üzere örnekler verebileceğimiz bu karakterler, kendi kişiliklerini bizlere o denli düzgün aktarıyor ki bu karakterler ile adeta duygusal bütünlük sağlayabiliyoruz. O hâlde gelin, bu durumun altındaki niçinlere etraflıca göz atalım.
ilk vakit içinderda en vurucu noktadan başlayalım, oynadığımız karaktere tam manasıyla bağlanabilmemiz için onun kişiliğini tanımamız ve benimsememiz gerekiyor.
Bir oyun karakteri ne kadar başarılı tasarlanmış olursa olsun, birinci vakit içinderda bizlere o karakterin kişiliği ve hikâyesi aktarılır. Oyuncu, denetim ettiği karakterin kişiliğini tanımaya başladığında ise bu karakterin hangi durumlarda nasıl davranacağını yavaş yavaş kestirmeye başlar ve kendisiymiş üzere benimser. Denetim ettiğimiz karakter ayrıntılı bir kişiliğe sahipse ve bu kişiliği başarılı bir biçimde aktarabiliyorsa şiddetli bir seçim ile karşılaştığımızda bu durumu karakterimizin gözünden düşünür, onun vereceği sonucu vermeye çalışırız.
Karakterimizin derin bir yapısı yoksa ve oyun, hâlihazırda kişiliği olan bir karakter sunmak yerine bu karakterin kişiliğini oluşturmayı büsbütün bize sunmuşsa öteki bir güçlü seçim ile karşılaştığımızda kendi hislerimizi dinlemeyi seçip, kendimizi ‘’Ben olsam ne yapardım?’’ sorusunu sorarken bulabiliriz.
Ana karakterimizin derinliği, oyunun atmosferi, dünyanın kalitesi ve yan karakterlerin başarısı da bu mevzuda değerli bir rol oynuyor.
Oyun dünyasının en tanınan karakterlerinden bir tanesi olan Kratos, dışarıdan bakıldığında; makûs bir baba, duygusuz ve acımasız bir karakter olarak gözükebilir. Lakin Kratos’un maceralarına tanıklık etmiş olan bir oyuncu, onun geçmişin yüklerini ve acısını nasıl içerisinde biriktirdiğini ve ortasında kopan fırtınaları yüzünden okuyabilir.
Bu da oyundaki ana karakterin başarılı ve eşsiz bir biçimde tasarlanmış olmasından kaynaklanan bir durum diyebiliriz. Ana karakterimiz ne kadar derin olursa, onu o kadar yeterli tanırız ve o oyuna daha fazlaca bağlanırız. Alışılmış, yalnızca ana karakterin güzel olması kâfi olmaz.
Oyunun bizlere sunduğu dünya, bu dünya içerisindeki sistem ve ömür da ziyadesiyle değerli. Şayet bu dünyanın işleyişi ve atmosferi oyuncuya uygun bir biçimde aktarılabilir ise oyuncu kendisini o dünyaya ilişkin hisseder ve oyun içerisindeki karakterine daha sıkı bağlanır.
Bir başka fazlaca değerli ögeyse oyun içerisinde yer alan yan karakterlerin çekiciliği. Bizlere serüvenimiz boyunca yoldaşlık edecek olan bu karakterler, oyunun seyri açısından büyük bir ehemmiyete sahip. Yakın vakitte hayli severek oynadığınız öykülü bir oyundaki yan karakterleri düşünün, kimilerini nitekim hayli seviyor, kimilerinden da nefret ediyordunuz değil mi? İşte tam olarak bundan bahsediyoruz.
Kontrol ettiğimiz bir karakteri kendimizmiş üzere hissederek oyunun oynanış zevkini de ikiye katlıyoruz.
Kontrol ettiğimiz karaktere bağlanmaya çalışmamızdaki asıl niye, gerçek hayatta yaşamamızın mümkün olmadığı maceraları gerçekçi bir biçimde deneyimleyecek olmamız. Şayet bir oyun bizlere bunu hissettirecek kadar başarılı oluyorsa o oyunu oynarken aldığımız keyfin birkaç katına çıkabildiğini bile söyleyebiliriz.
Bu durum, oyunun sürükleyiciliğini artırırken, daima olarak bir merak hissi de uyandırmayı başarıyor. Bilhassa oyunlarda sıkça karşımıza çıkan; ihanet, hüzün, memnunluk, kaygı ve aşk da dâhil olmak üzere biroldukça duyguyu deneyim etmemize imkan sağlıyor.