1905’te, prima balerin Anna Pavlova, 1931’deki ölümünden önce yaklaşık 4.000 kez dans etmeye devam edeceği “The Dying Swan” adlı solo balenin prömiyerini yaptı.
Parçanın koreografı Michel Fokine, 1931’de Dance Magazine’e verdiği bir röportajda bestesi hakkında “Ustaca teknikle ifadenin birleşimiydi” dedi. Bay Fokine, çığır açan çalışmayı “neredeyse bir doğaçlama” olarak nitelendirdi.
Pavlova’ma (dansçı değil beze tatlısı) Pavlova’nın performansının doğaçlama ruhuyla yaklaşıyorum. Yumurta akı, şeker ve krema, neredeyse her şey için bir ülkü boş tuval – kilerimdeki, taptığım acı, çikolata özüne sahip Oreolar da dahil.
Adını balerinden alan Pavlova, her şeyden önce ruhani bir pudingdir (kelimenin İngiliz anlamıyla). Taze çırpılmış krema ve meyve ile tepesinde bir beze diski, tatlı, gevrek ve çiğneme arasında, tatlılık ve rahatlama arasında dans ediyor. Hayattaki her şeyin dengeye ihtiyacı vardır ve klasik bir Pavlova bir denge örneğidir.
Evde bir Pavlova denemeyi denediyseniz, o zaman bir Pavlova yapmanın keyfinin her seferinde şeklinin farklı çıkmasından geldiğini bilirsiniz. Atanmış bir tava yoktur, yalnızca hayal gücünüzün serbest biçimli genişliği vardır. Bazıları kılavuz olarak parşömen üzerine bir daire çizmeyi sever. Ama bunun yerine şunu deneyin: Bezenin doğal hareketlerinin dalgalı, değişken doğasına teslim olun. Bırak düştüğü yere düşsün. Sonuçta pasta değil; bu Pavlova.
Bir Pavlova’yı özellikle lezzetli yapan şey, hacminin büyük bir kısmının, hatmi kabartması gibi kalın ve hacimli hale gelene kadar yumurta akı ve şekere dövülen havadan gelmesidir. Tepeleri ve girdapları olan çok gevşek, amorf bir yuvarlak haline gelen bu karlı höyük, kenarları çatırdayana ve gevrekleşene kadar düşük ve yavaş pişirilir. Beze tezgahta soğudukça söner ve Pavlova’nın mükemmel çiğneme merkezini oluşturur.
Yeni Zelanda ve Avustralya geleneklerinde standart bir Pavlova, üstüne sulu meyvelerle gelir. Tatlı-tart çilekleri, kiviler ve çarkıfelek meyveleri adil oyunlardır.
Ama burada beze, kurabiye ve kremanın nostaljik tadına yaslanıyor. Oreolar sadece sütlü dolgulu ve acı tatlı gofretleri ödünç vermekle kalmaz, aynı zamanda beze merkezini nemli ve kabarık tutar. Oreo “kremi”, yumurta beyazındaki nemle birleştiğinde, gevrek, kakao-koyu kurabiyeleri yapışkan çikolata ceplerine kadar yumuşatır.
Lucky Charms mısır gevreğindeki lokumların hayranları, tadı kalpleri, yıldızları ve at nallarını anımsatan bu dört bileşenli Pavlova’ya bayılacak. Bezenin tatlılığını dengelemek, bir kase mısır gevreğinin sonunda içtiğiniz süt gibi, krem şantiden oluşan bir taçtır.
Çikolatalı sandviç kurabiyeler sizin tarzınız değilse, o zaman beze tabanınıza fıstık ezmesi sürülmüş veya dondurularak kurutulmuş ahududu serpilmiş olabilir. Bu senin Pavlova’n. İçinde kendinizi ifade edin.
Tarif: Kurabiye ve Kremalı Pavlova
Takip et NYT Food Twitter’da ve NYT Cooking on Instagram , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın.
Okumaya devam et...
Parçanın koreografı Michel Fokine, 1931’de Dance Magazine’e verdiği bir röportajda bestesi hakkında “Ustaca teknikle ifadenin birleşimiydi” dedi. Bay Fokine, çığır açan çalışmayı “neredeyse bir doğaçlama” olarak nitelendirdi.
Pavlova’ma (dansçı değil beze tatlısı) Pavlova’nın performansının doğaçlama ruhuyla yaklaşıyorum. Yumurta akı, şeker ve krema, neredeyse her şey için bir ülkü boş tuval – kilerimdeki, taptığım acı, çikolata özüne sahip Oreolar da dahil.
Adını balerinden alan Pavlova, her şeyden önce ruhani bir pudingdir (kelimenin İngiliz anlamıyla). Taze çırpılmış krema ve meyve ile tepesinde bir beze diski, tatlı, gevrek ve çiğneme arasında, tatlılık ve rahatlama arasında dans ediyor. Hayattaki her şeyin dengeye ihtiyacı vardır ve klasik bir Pavlova bir denge örneğidir.
Evde bir Pavlova denemeyi denediyseniz, o zaman bir Pavlova yapmanın keyfinin her seferinde şeklinin farklı çıkmasından geldiğini bilirsiniz. Atanmış bir tava yoktur, yalnızca hayal gücünüzün serbest biçimli genişliği vardır. Bazıları kılavuz olarak parşömen üzerine bir daire çizmeyi sever. Ama bunun yerine şunu deneyin: Bezenin doğal hareketlerinin dalgalı, değişken doğasına teslim olun. Bırak düştüğü yere düşsün. Sonuçta pasta değil; bu Pavlova.
Bir Pavlova’yı özellikle lezzetli yapan şey, hacminin büyük bir kısmının, hatmi kabartması gibi kalın ve hacimli hale gelene kadar yumurta akı ve şekere dövülen havadan gelmesidir. Tepeleri ve girdapları olan çok gevşek, amorf bir yuvarlak haline gelen bu karlı höyük, kenarları çatırdayana ve gevrekleşene kadar düşük ve yavaş pişirilir. Beze tezgahta soğudukça söner ve Pavlova’nın mükemmel çiğneme merkezini oluşturur.
Yeni Zelanda ve Avustralya geleneklerinde standart bir Pavlova, üstüne sulu meyvelerle gelir. Tatlı-tart çilekleri, kiviler ve çarkıfelek meyveleri adil oyunlardır.
Ama burada beze, kurabiye ve kremanın nostaljik tadına yaslanıyor. Oreolar sadece sütlü dolgulu ve acı tatlı gofretleri ödünç vermekle kalmaz, aynı zamanda beze merkezini nemli ve kabarık tutar. Oreo “kremi”, yumurta beyazındaki nemle birleştiğinde, gevrek, kakao-koyu kurabiyeleri yapışkan çikolata ceplerine kadar yumuşatır.
Lucky Charms mısır gevreğindeki lokumların hayranları, tadı kalpleri, yıldızları ve at nallarını anımsatan bu dört bileşenli Pavlova’ya bayılacak. Bezenin tatlılığını dengelemek, bir kase mısır gevreğinin sonunda içtiğiniz süt gibi, krem şantiden oluşan bir taçtır.
Çikolatalı sandviç kurabiyeler sizin tarzınız değilse, o zaman beze tabanınıza fıstık ezmesi sürülmüş veya dondurularak kurutulmuş ahududu serpilmiş olabilir. Bu senin Pavlova’n. İçinde kendinizi ifade edin.
Tarif: Kurabiye ve Kremalı Pavlova
Takip et NYT Food Twitter’da ve NYT Cooking on Instagram , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın.
Okumaya devam et...