Son Nesil: Eleştirmenlerle Başa Çıkma Dersi
Sınıra kadar ifade özgürlüğü
Bir sayfada okuyun
Diğer ülkelerde hükümeti eleştirenlerin taciz edildiği gerçeği, burada kamuoyunu ilgilendiren normal bir meseledir: yani, kendi ülkesinde otokratlar arasında olduğu bilinen düpedüz tiranlık değilse bile, başka yerlerde hukukun üstünlüğünün bulunmadığının kanıtı olarak.
Kanıtlar her zaman Alman kaygılarına göz yuman ve çıkarlarını “bize karşı” öne süren devletleri hedefliyor. Şimdi Alman devleti, eleştirmenlerle uğraşırken daha az seçici olmadığını bir kez daha gösterdi:
Devletin gözdağı ve terörüne ilişkin tüm kayıtlar artık Son Nesil grubuna karşı kullanılıyor ve aydın gazeteciler, burada olağandışı bir sağlamlık ve hukukun üstünlüğüne yönelik baskıyla bir örneğin oluşturulduğunu hemen fark ediyor:
Bu, eleştirmenlerle uğraşırken devlet gücünün hangi orana sahip olması gerektiği sorusunu gündeme getiriyor, böylece liberal şüpheciler departmanından ana akım medya temsilcileri de tatmin oluyor.
Zararsız protesto?
Profesyonel yorumcular, Son Nesil grubundan gelen eleştirilerin zararsızlığına dikkat çekmeyi severler. Politikacıları, Paris Anlaşmasında küresel ısınmanın 1,5 derece ile sınırlandırılmasını içeren ve birçok beyannamede CO2 emisyonlarının azaltılacağı ve fosil yakıtların değiştirileceği bir zaman çizelgesi ilan eden anlaşmalara ve niyet beyanlarına uymaya çağırıyor.
Son neslin eleştirisi, resmi vaatler ile gerçek gerçekler arasındaki tutarsızlıktan kaynaklanıyor. Yani eleştiriyle karşılaşan şey olağandışı bir şey değil. Politikacılar, iklim değişikliğiyle mücadelenin ötesinde birçok önemli hedefin farkındalar, bu nedenle iklimi koruma çabaları başka görevler tarafından perspektife yerleştirilmelidir.
Özellikle Rusya ile yaşanan ekonomik savaş, linyit madenciliğinin sürdürülmesini ve linyit yakıtlı termik santrallerin Alman ekonomisine ucuz elektrik sağlamak için ölçeklendirilmesini gerektiriyor, bu da CO2 emisyonlarını artırıyor.
Aynı zamanda, federal hükümetteki veya Kuzey Ren-Vestfalya eyaletindeki yeşil eko-parti tarafından desteklenen, hatta dayatılan somut önlemler, hükümettekiler tarafından herkesin uğrunda mücadele ettiği iklim korumasının nasıl anlaşıldığını netleştiriyor.
Tedbirler, Almanya’yı rüzgar ve güneş enerjisinden elde edilen enerji arzı açısından diğer ülkelerden bağımsız kılmayı ve ekonomisini ilgili teknolojilerin önemli bir ihracatçısı haline getirmeyi ve böylece diğerlerinin sonunda bağımlı hale gelmesini amaçlıyor.
Pek çok eleştirmen – sadece son nesil değil – bu hedefi ve gerekli dönüşüm ve dönüşüm önlemlerini iklimin korunması açısından tek bir tutarsızlık olarak görüyor.
Bu bakımdan iktidar partilerinin siyasetçilerini daha önceki vaatleriyle suçlayanlar ve bunların sorgusuz sualsiz yerine getirilmesinde ısrar edenler bir yandan saftırlar. Çünkü politikanın sadece gezegeni kurtarmak olduğuna ve Almanya’yı dünyada güçlendirmek olmadığına gerçekten inanıyorlar.
Ve Scholz, Habeck ve ortaklarına küçümsenmeyecek bir güvenoyu veriyorlar. Öte yandan, bu tür eleştiriler hükümettekiler için sıkıcıdır, çünkü onları kendi asil hedefleri için sürekli azarlar ve böylece enerjilerine ve kararlılıklarına olan güvenlerini baltalar. Bununla -en değerli siyasi varlık olan itibarın zedelenmesiyle- eleştirmenler yöneticilerin muhalefetini kazanıyor.
Fridays for Future (kendilerini aynı zamanda iklim savunucusu olarak da gören) dahil olmak üzere her türden partinin tepkisi, yöntemlerin eleştirisi oldu. İklimi kurtarma hedefini paylaşırken, bu grubun yöntemlerinin önemli amaç için destekçi bulmakta başarısız olduğu tartışıldı:
Bu arada, şansölye grubu “tamamen deli” ilan eder (SZ, 24 Mayıs 2023) çünkü eylemleri iklim korumasını ilerletmez. Hem ikiyüzlü hem de yanıltıcı olan bir eleştiri: Sokak ablukalarının ve iftira kampanyalarının yöntemlerinin, birinin teşvik etmek istediği ortak davanın destekçileri için verimsiz olacağı iddiası ürkütücüdür, ki bu doğru değil, hepsi bu. aynı zamanda iklim koruma hedeflerinin gerçekleştirilmesi ile de ilgilidir.
Aynı zamanda, hükümettekiler, gündemlerinin başında gelen – linyitten enerji üretimi veya çevreye zararlı LNG kullanımı ve aynı zamanda silahlanma ve savaşın neden olduğu devasa çevre kirliliği gibi – diğer öncelikleri bildiklerini açıkça belirtiyorlar. ve milyarlarca ve milyarlarla finanse edilmelidir.
Eleştiri yanıltıcı çünkü son nesil artık iklim korumasının gerekli olduğunu kanıtlamakla ilgilenmiyor. Bunun yerine, onların aktivistleri, prensipte, küresel ısınmayı sınırlama ihtiyacına dair sürmekte olan tartışmayı, herkes için etkili bir şekilde açık olan bir fikir birliği olarak ele alıyor. Bu tartışmanın sonuçlarını soruyorlar.
Okul grevleriyle iklim değişikliği sorununa dikkat çekmek ve insanları tüketim davranışlarını değiştirmeye teşvik etmek isteyen Fridays for Future’ın aksine (en azından bu protestonun ana motifi ve onun sistem değişikliği), Son Nesil, önemli olan her şeyi belirleyen politika yapıcılar ile iktidardakileri sözlerini tutmaya zorlamaya çağrılan vatandaşlar arasında ayrım yapar.