Yehor, Ukrayna, Chernihiv yakınlarında imha edilmiş Rus askeri araçlarının yanında tahta bir oyuncak tabanca tutuyor, 17 Nisan 2022. Kaynak: manhhai / CC BY 2.0
Quincy Enstitüsü’nün Avrasya programının başkanı ve eski bir savaş muhabiri olan Anatol Lieven, saha çalışması yapmak için geçen ay Ukrayna’ya gitti ve umduğundan fazlasını gördü.
Anatol Lieven, Quincy Devlet Sorumluluğu Enstitüsü’nde Rusya ve Avrupa için Kıdemli Araştırma Görevlisidir.
Kiev ve Bucha’da birkaç gün geçirdikten sonra, Rus bombardımanının hedefi olan Zaporijya’da bir kazada öldü ve orada bir hafta hastanede kaldı. İlginç bir saha çalışmasının nedeni.
Lieven şimdi İngiltere’ye geri döndü. Statecraft’ın genel yayın yönetmeni Kelley Beaucar Vlahos onunla röportaj yapma fırsatı buldu.
Geçen ay araştırma için Ukrayna’daydınız. Yolculuğun seni nereye götürdü?
Anatoly Lieven: Gezime Kiev’den başladım ve üç günümü Bucha’yı ve bir yıl önce Rus işgalinin başlangıcında çatışmaların çıktığı ve bildirilen Rus vahşetlerinin çoğunun gerçekleştiği Kiev’in kuzeyindeki diğer kasabaları ziyaret ederek geçirdim.
Güney Ukrayna’da Dnipro ve Zaporizhia şehirlerini ziyaret ettim. Ve Zaporijya’da, savaşla ilgisi olmayan aptalca bir kaza geçirdim ve beni beş numaralı şehir hastanesine kırık kaburgalar ve yaralı bir akciğerle indirdim.
Tekrarlamak istemediğim ama diğer hastalar ve hemşirelerle uzun ve rahat konuşmalar yapmamı sağlayan bir deneyim. Ayrıca öğretici olan bir Ukrayna şehrine Rus hava saldırısına tanık oldum.
Hastaneden taburcu olduğumda, birkaç gün daha iyileştiğim ve insanlarla tanışıp konuşabildiğim Kiev’e geri götürüldüm. Böylece orada toplam üç hafta geçirdim.
Röportajlardan ne çıkardınız?
Anatoly Lieven: Eski askerlerle yaptığım sohbetlerde birkaç şey fark ettim. Bir nokta, Doğu’daki savaşın ne ölçüde çok kanlı bir çıkmaza dönüştüğüdür. Bu bir topçu savaşı ama aynı zamanda bir mayın savaşı.
Cephenin fazla hareket etmemesinin nedenlerinden biri de zeminin hem anti-personel hem de anti-tank olmak üzere kesinlikle mayınlarla dolu olmasıdır. Bir askerin bana söylediği gibi, Rus yaklaşımı Batı medyasının bazen tanımladığı “insan dalgaları” mantığını takip etmiyor.
Ruslar, üstün topçu silahlarıyla Ukrayna mevzilerini bombalamaya devam edecek ve daha sonra Ukrayna mevzilerini yarıp geçtiklerini düşündüklerinde küçük asker gruplarıyla oraları işgal etmeye çalışacak ve ardından takviye kuvvet getireceklerdir.
Bakhmut’ta ve çevresinde Ruslar artık çok sık tank kullanmıyor çünkü Ukraynalılar tankların çoğunu imha etti. Ve Ukraynalılar artık iyice yerleşmiş olduklarından, Ruslar genellikle zayiat verirler ve ya geri çekilirler ya da mayınlar tarafından havaya uçurulurlar. Dolayısıyla bu, tüketen bir yıpratma savaşına dönüştü.
Umutsuz Ukraynalı işe alım çabalarının hikayelerini duymaya devam ediyoruz. Bunun böyle olduğu izlenimine mi kapıldınız?
Anatoly Lieven: Konuştuğum tüm askerler, ordunun moralinin çok yüksek olduğunu ve tam zafere kadar savaşmaya kararlı olduklarını bildirdi. Ancak Kiev’de çevrimiçi sohbet hizmeti Telegram’da gençlerin tavsiye alışverişinde bulunabilecekleri ve Ukrayna polisinin şimdiye kadar askerlikten kaçmış gençleri bulmaya çalıştığı sohbet odaları olduğunu duydum. Bu da genç erkek nüfusun bir kısmının işlerini yapmaya istekli olmadığını göstermektedir.
Kiev’de bulunduğum süre boyunca dikkatimi çeken bir başka nokta da, varlıklı gençler de dahil olmak üzere varlıklı sınıfların ne ölçüde ayrıcalıklı ve varlıklı bir hayat sürmeye devam ettiğiydi. Restoranlar ve lüks mağazalar iyi stoklanmıştır.
68 farklı türde rom – ve rom bir Ukrayna içeceği değildir- ve 106 farklı türde prosecco ve şampanya satan lüks bir bakkalı ziyaret ettim, en pahalı şişesi 600 dolardı. böylesi cepheden dönen askerleri çok kızdırabilir .
Artık tüm bunlar için paranın nereden geldiğini bilmiyorsunuz. Ama tabii ki bu aynı zamanda Ukrayna toplumundaki yolsuzluk algısını ve elitlerin kızgınlığını da körüklüyor. Bu, gelecekteki Ukrayna siyasetinde bir faktör haline gelebilir.
Ukrayna’da: Ülke ve insanlar nasıl Bay Lieven?
Özel ve kamusal görüşler arasındaki farklar
Bir sayfada okuyun
Quincy Enstitüsü’nün Avrasya programının başkanı ve eski bir savaş muhabiri olan Anatol Lieven, saha çalışması yapmak için geçen ay Ukrayna’ya gitti ve umduğundan fazlasını gördü.
Anatol Lieven, Quincy Devlet Sorumluluğu Enstitüsü’nde Rusya ve Avrupa için Kıdemli Araştırma Görevlisidir.
Kiev ve Bucha’da birkaç gün geçirdikten sonra, Rus bombardımanının hedefi olan Zaporijya’da bir kazada öldü ve orada bir hafta hastanede kaldı. İlginç bir saha çalışmasının nedeni.
Lieven şimdi İngiltere’ye geri döndü. Statecraft’ın genel yayın yönetmeni Kelley Beaucar Vlahos onunla röportaj yapma fırsatı buldu.
Geçen ay araştırma için Ukrayna’daydınız. Yolculuğun seni nereye götürdü?
Anatoly Lieven: Gezime Kiev’den başladım ve üç günümü Bucha’yı ve bir yıl önce Rus işgalinin başlangıcında çatışmaların çıktığı ve bildirilen Rus vahşetlerinin çoğunun gerçekleştiği Kiev’in kuzeyindeki diğer kasabaları ziyaret ederek geçirdim.
Güney Ukrayna’da Dnipro ve Zaporizhia şehirlerini ziyaret ettim. Ve Zaporijya’da, savaşla ilgisi olmayan aptalca bir kaza geçirdim ve beni beş numaralı şehir hastanesine kırık kaburgalar ve yaralı bir akciğerle indirdim.
Tekrarlamak istemediğim ama diğer hastalar ve hemşirelerle uzun ve rahat konuşmalar yapmamı sağlayan bir deneyim. Ayrıca öğretici olan bir Ukrayna şehrine Rus hava saldırısına tanık oldum.
Hastaneden taburcu olduğumda, birkaç gün daha iyileştiğim ve insanlarla tanışıp konuşabildiğim Kiev’e geri götürüldüm. Böylece orada toplam üç hafta geçirdim.
Röportajlardan ne çıkardınız?
Anatoly Lieven: Eski askerlerle yaptığım sohbetlerde birkaç şey fark ettim. Bir nokta, Doğu’daki savaşın ne ölçüde çok kanlı bir çıkmaza dönüştüğüdür. Bu bir topçu savaşı ama aynı zamanda bir mayın savaşı.
Cephenin fazla hareket etmemesinin nedenlerinden biri de zeminin hem anti-personel hem de anti-tank olmak üzere kesinlikle mayınlarla dolu olmasıdır. Bir askerin bana söylediği gibi, Rus yaklaşımı Batı medyasının bazen tanımladığı “insan dalgaları” mantığını takip etmiyor.
Ruslar, üstün topçu silahlarıyla Ukrayna mevzilerini bombalamaya devam edecek ve daha sonra Ukrayna mevzilerini yarıp geçtiklerini düşündüklerinde küçük asker gruplarıyla oraları işgal etmeye çalışacak ve ardından takviye kuvvet getireceklerdir.
Bakhmut’ta ve çevresinde Ruslar artık çok sık tank kullanmıyor çünkü Ukraynalılar tankların çoğunu imha etti. Ve Ukraynalılar artık iyice yerleşmiş olduklarından, Ruslar genellikle zayiat verirler ve ya geri çekilirler ya da mayınlar tarafından havaya uçurulurlar. Dolayısıyla bu, tüketen bir yıpratma savaşına dönüştü.
Umutsuz Ukraynalı işe alım çabalarının hikayelerini duymaya devam ediyoruz. Bunun böyle olduğu izlenimine mi kapıldınız?
Anatoly Lieven: Konuştuğum tüm askerler, ordunun moralinin çok yüksek olduğunu ve tam zafere kadar savaşmaya kararlı olduklarını bildirdi. Ancak Kiev’de çevrimiçi sohbet hizmeti Telegram’da gençlerin tavsiye alışverişinde bulunabilecekleri ve Ukrayna polisinin şimdiye kadar askerlikten kaçmış gençleri bulmaya çalıştığı sohbet odaları olduğunu duydum. Bu da genç erkek nüfusun bir kısmının işlerini yapmaya istekli olmadığını göstermektedir.
Kiev’de bulunduğum süre boyunca dikkatimi çeken bir başka nokta da, varlıklı gençler de dahil olmak üzere varlıklı sınıfların ne ölçüde ayrıcalıklı ve varlıklı bir hayat sürmeye devam ettiğiydi. Restoranlar ve lüks mağazalar iyi stoklanmıştır.
68 farklı türde rom – ve rom bir Ukrayna içeceği değildir- ve 106 farklı türde prosecco ve şampanya satan lüks bir bakkalı ziyaret ettim, en pahalı şişesi 600 dolardı. böylesi cepheden dönen askerleri çok kızdırabilir .
Artık tüm bunlar için paranın nereden geldiğini bilmiyorsunuz. Ama tabii ki bu aynı zamanda Ukrayna toplumundaki yolsuzluk algısını ve elitlerin kızgınlığını da körüklüyor. Bu, gelecekteki Ukrayna siyasetinde bir faktör haline gelebilir.