Mevcut tartışma aslında pasifist iddialar ve stratejilerle ilgili değil. Simge resmi: Pixabay’de Mark Hultgren (Kamu Malı)
“Barış Manifestosu”na karşı imza kampanyası başlatıldı. Hükümetin önceki seyrini desteklemesi amaçlanıyor. Yazarların metni anlamaları soruları gündeme getiriyor.
Sahra Wagenknecht ve Alice Schwarzer’in “Barış Manifestosu”nun Change.org kampanya platformunda yarım milyondan fazla kez imzalanmasından ve daha az tanınan kişiler veya anonim gruplar tarafından “karşı manifestolar”ın hem orada hem de Campact’ta dolaşmasının ardından, Münihli siyaset bilimci Alexander Stephans daha profesyonel bir girişim başlattı.
Wagenknecht-Schwarzer manifestosuna “karşı konuşma”, “Ukrayna’dan şimdi vazgeçilsin mi? Bizim adımıza değil!” ve Change.org’da da yayınlandı. Başlatıcı Stephans, CDU politikacısı Roderich Kiesewetter ve eski FDP politikacısı Hildebrecht Braun’a ek olarak, çoğu siyaset bilimi ve askeri araştırmalarda çalışan yedi erken imzacı daha var. Çevrimiçi yansıtma bu konuda zaten bildirildi.
Uyuşmazlık Elması: “Barış Manifestosu”, Şansölye Olaf Scholz’dan (SPD) “silah sevkiyatındaki artışı durdurmasını” istiyor. “Hem Almanya hem de Avrupa düzeyinde ateşkes ve barış müzakereleri için güçlü bir ittifaka liderlik etmeli” dedi. Her gün kayıp “1.000’e kadar daha fazla yaşama” mal oluyor ve üçüncü dünya savaşı riskini artırıyor.
Bu, “Sahra Wagenknecht ve Alice Schwarzer çevresindeki barış sanatçılarının” Ukrayna’dan “vazgeçmek” istedikleri suçlamasına yol açıyor.
“Barış Manifestosu”nda aslında istenen (istenmeyen) şey.
Ancak manifestonun tüm silah sevkiyatlarının derhal askıya alınmasını gerektirmemesi tesadüf değil. Erken imzalayanlardan bazıları muhtemelen onu da imzalamazdı. Muhtemelen burada fikir birliğine uygun bir formülasyon kasıtlı olarak seçilmiştir – ve yalnızca radikal pasifistlerin onaylayacağı bir formülasyon değil. “Silah arzının artması”, savunma silahlarından giderek artan şekilde saldırı silahlarına geçiş anlamına gelir.
Siyaset bilimci Hajo Funke Salı günü dikkat çekti Haberler, Tanklarla ilgili tartışma sorunsuz bir şekilde savaş uçaklarınınkine geçtiğinde onun için önemli olan tam da bu formülasyondu. Savaşın başlarında Funke, Ukrayna’ya askeri destek verilmesinden yana konuştu.
Funke bugün yaptığı açıklamada, Ukrayna’nın meşru meşru müdafaa hakkını kullanmak için doğal olarak silahlara ihtiyacı olduğunu söyledi. Batı desteği olmasaydı çökerdi ama şimdi farklı bir durumumuz var” dedi. Şimdi, giderek daha fazla ölümün olduğu bir “çıkmaz” var, ancak cephenin ilerleyişinde önemli bir değişiklik yok. Eski NATO generali Harald Kujat ve Erich Vad gibi askeri uzmanlar da silah sevkiyatındaki artışın sadece savaşı uzatacağını söyleyecektir.
Funke, bu koşullar altında silah sevkiyatını artırmak yerine ateşkes için bir barış girişiminin günün emri olduğunu söyledi. Manifestodaki ifadeler aslında nettir.
Korkusuz mu yoksa özgür ruh mu?
Barış manifestosuna yönelik “karşı-söylem”de ise herhangi bir ayrım veya nüans amaçlanmamıştır. “Federal hükümetin önceki çabalarını ve milyonlarca Alman’ın taahhüdünü baltalamak istiyorsunuz” diyor. İmzacılar kendi sözleriyle, Ukrayna’daki hükümetin gidişatını savunarak buna “korkusuzca” karşı çıkıyorlar.
Federal hükümetin silah sağlayarak savaşın Almanya’ya sıçramasını riske attığını düşünmüyorlarsa neden korksunlar? Bu tehlikenin olmadığını düşünen herkes de devlet kursuna tamamen ücretsiz olarak destek olabilir. Bu nedenle “korkusuz” kelimesi, bu noktada utanç verici bir kendini beğenmişlik olacaktır.
Ne de olsa, tank teslimatlarından yana olmak ve Ukrayna’daki savaşı kolaylaştırmak için çalışan gruplara veya kişilere yönelik yersiz eleştiriler yapmak hiçbir şeye mal olmaz ve kariyerinizi mahvetmez.
Ancak bu bir savaşın tırmanma tehlikesinin zaten var olduğunu, ancak – ne kadar asil bir amaç için olursa olsun – kabul edilmesi gerektiğini düşünenler, buna neden değdiğini açıklamalıdır; ve çünkü onun bakış açısına göre, sonunda Avrupa’da savaş çıkarsa Ukrayna’ya yardım eder.
Gerçekte, pasifist stratejiler şimdiye kadar, en azından daha geniş bir kamusal bağlamda tartışılmadı. Örneğin, “Barış Manifestosu”, Rus savaş makinesini zayıflatmak için basit bir şekilde asker kaçaklarına ve vicdani retçilere sığınma teklif etmeyi önermiyor.
Bunun yerine, argüman büyük ölçüde imalar üzerine kuruludur. Filozof Jürgen Habermas bile, ifadeleri onun “müzakere örneğinin” farkında olup olmadıkları sorusunu gündeme getiren insanlar tarafından bazen özellikle şiddetli bir şekilde saldırıya uğradı. Süddeutsche Zeitung başlıktan daha fazlasını okuyun. Ukrayna’nın eski Almanya büyükelçisi Twitter’da Habermas’ın “aşırı derecede Putin’in hizmetinde” olduğunu söyledi. Andriy Melnyk.
Aslında Habermas, Ukrayna’ya “haklı nedenlerle” silah verildiğine bile işaret etmişti. Ancak o da silah sevkiyatının dinamikleri ve bu konudaki agresif tartışma ortamı hakkında endişelerini dile getirmiş ve “zamanında” müzakereler için mücadele etmişti.
(Claudia Wangerin)
“Barış Manifestosu”na karşı imza kampanyası başlatıldı. Hükümetin önceki seyrini desteklemesi amaçlanıyor. Yazarların metni anlamaları soruları gündeme getiriyor.
Sahra Wagenknecht ve Alice Schwarzer’in “Barış Manifestosu”nun Change.org kampanya platformunda yarım milyondan fazla kez imzalanmasından ve daha az tanınan kişiler veya anonim gruplar tarafından “karşı manifestolar”ın hem orada hem de Campact’ta dolaşmasının ardından, Münihli siyaset bilimci Alexander Stephans daha profesyonel bir girişim başlattı.
Wagenknecht-Schwarzer manifestosuna “karşı konuşma”, “Ukrayna’dan şimdi vazgeçilsin mi? Bizim adımıza değil!” ve Change.org’da da yayınlandı. Başlatıcı Stephans, CDU politikacısı Roderich Kiesewetter ve eski FDP politikacısı Hildebrecht Braun’a ek olarak, çoğu siyaset bilimi ve askeri araştırmalarda çalışan yedi erken imzacı daha var. Çevrimiçi yansıtma bu konuda zaten bildirildi.
Uyuşmazlık Elması: “Barış Manifestosu”, Şansölye Olaf Scholz’dan (SPD) “silah sevkiyatındaki artışı durdurmasını” istiyor. “Hem Almanya hem de Avrupa düzeyinde ateşkes ve barış müzakereleri için güçlü bir ittifaka liderlik etmeli” dedi. Her gün kayıp “1.000’e kadar daha fazla yaşama” mal oluyor ve üçüncü dünya savaşı riskini artırıyor.
Bu, “Sahra Wagenknecht ve Alice Schwarzer çevresindeki barış sanatçılarının” Ukrayna’dan “vazgeçmek” istedikleri suçlamasına yol açıyor.
“Barış Manifestosu”nda aslında istenen (istenmeyen) şey.
Ancak manifestonun tüm silah sevkiyatlarının derhal askıya alınmasını gerektirmemesi tesadüf değil. Erken imzalayanlardan bazıları muhtemelen onu da imzalamazdı. Muhtemelen burada fikir birliğine uygun bir formülasyon kasıtlı olarak seçilmiştir – ve yalnızca radikal pasifistlerin onaylayacağı bir formülasyon değil. “Silah arzının artması”, savunma silahlarından giderek artan şekilde saldırı silahlarına geçiş anlamına gelir.
Siyaset bilimci Hajo Funke Salı günü dikkat çekti Haberler, Tanklarla ilgili tartışma sorunsuz bir şekilde savaş uçaklarınınkine geçtiğinde onun için önemli olan tam da bu formülasyondu. Savaşın başlarında Funke, Ukrayna’ya askeri destek verilmesinden yana konuştu.
Funke bugün yaptığı açıklamada, Ukrayna’nın meşru meşru müdafaa hakkını kullanmak için doğal olarak silahlara ihtiyacı olduğunu söyledi. Batı desteği olmasaydı çökerdi ama şimdi farklı bir durumumuz var” dedi. Şimdi, giderek daha fazla ölümün olduğu bir “çıkmaz” var, ancak cephenin ilerleyişinde önemli bir değişiklik yok. Eski NATO generali Harald Kujat ve Erich Vad gibi askeri uzmanlar da silah sevkiyatındaki artışın sadece savaşı uzatacağını söyleyecektir.
Funke, bu koşullar altında silah sevkiyatını artırmak yerine ateşkes için bir barış girişiminin günün emri olduğunu söyledi. Manifestodaki ifadeler aslında nettir.
Korkusuz mu yoksa özgür ruh mu?
Barış manifestosuna yönelik “karşı-söylem”de ise herhangi bir ayrım veya nüans amaçlanmamıştır. “Federal hükümetin önceki çabalarını ve milyonlarca Alman’ın taahhüdünü baltalamak istiyorsunuz” diyor. İmzacılar kendi sözleriyle, Ukrayna’daki hükümetin gidişatını savunarak buna “korkusuzca” karşı çıkıyorlar.
Federal hükümetin silah sağlayarak savaşın Almanya’ya sıçramasını riske attığını düşünmüyorlarsa neden korksunlar? Bu tehlikenin olmadığını düşünen herkes de devlet kursuna tamamen ücretsiz olarak destek olabilir. Bu nedenle “korkusuz” kelimesi, bu noktada utanç verici bir kendini beğenmişlik olacaktır.
Ne de olsa, tank teslimatlarından yana olmak ve Ukrayna’daki savaşı kolaylaştırmak için çalışan gruplara veya kişilere yönelik yersiz eleştiriler yapmak hiçbir şeye mal olmaz ve kariyerinizi mahvetmez.
Ancak bu bir savaşın tırmanma tehlikesinin zaten var olduğunu, ancak – ne kadar asil bir amaç için olursa olsun – kabul edilmesi gerektiğini düşünenler, buna neden değdiğini açıklamalıdır; ve çünkü onun bakış açısına göre, sonunda Avrupa’da savaş çıkarsa Ukrayna’ya yardım eder.
Gerçekte, pasifist stratejiler şimdiye kadar, en azından daha geniş bir kamusal bağlamda tartışılmadı. Örneğin, “Barış Manifestosu”, Rus savaş makinesini zayıflatmak için basit bir şekilde asker kaçaklarına ve vicdani retçilere sığınma teklif etmeyi önermiyor.
Bunun yerine, argüman büyük ölçüde imalar üzerine kuruludur. Filozof Jürgen Habermas bile, ifadeleri onun “müzakere örneğinin” farkında olup olmadıkları sorusunu gündeme getiren insanlar tarafından bazen özellikle şiddetli bir şekilde saldırıya uğradı. Süddeutsche Zeitung başlıktan daha fazlasını okuyun. Ukrayna’nın eski Almanya büyükelçisi Twitter’da Habermas’ın “aşırı derecede Putin’in hizmetinde” olduğunu söyledi. Andriy Melnyk.
Aslında Habermas, Ukrayna’ya “haklı nedenlerle” silah verildiğine bile işaret etmişti. Ancak o da silah sevkiyatının dinamikleri ve bu konudaki agresif tartışma ortamı hakkında endişelerini dile getirmiş ve “zamanında” müzakereler için mücadele etmişti.
(Claudia Wangerin)