(Resim: lev radin / Shutterstock.com)
Yıpratma savaşı, öncelikle düşman topraklarını fethetmekle ilgili olmayan bir savaş türüdür. Fetih savaşı aynı zamanda manevra savaşı olarak da bilinir ve amacın zırhlı araçlarla hızlı saldırılar yaparak mümkün olduğu kadar çok alanı fethetmek ve elinde tutmaktır.
Duyuru
Yıpratma savaşı nedir?
Ancak yıpratma savaşında amaç, rakibe mümkün olduğu kadar çok hasar verirken, kişinin savaş gücünü ve teçhizatını mümkün olduğu kadar çok korumaktır. Yıpratma savaşının özü z ile çelişmektedir. B. Yüksek kayıplarla sonuçlanabilecek riskli toprak fetihlerine yönelik her türlü girişim.
Bu nedenle, bir yıpratma savaşı, hiçbir şeyin olmamış gibi göründüğü, savaş alanında ölçülebilir askeri başarıların, toprak fetihlerinde ölçülebilir askeri başarıların eksik olduğu bir mevzi savaşı karakterine sahiptir.
Ukrayna'da aylardır cephelerin yavaş yavaş ilerlediği bir yıpratma savaşıyla boğuşuyoruz. Görünüşe göre çatışmanın her iki tarafı da bir tür çıkmazda. Ancak görünüş aldatıcı çünkü Rus orduları için zaman önemli bir rol oynuyor. Çünkü ABD önderliğindeki kolektif Batı, Rusya'dan daha fazla askeri teçhizat üretebilecek kapasitede değil.
Avrupa Dış İlişkiler Konseyi'nden (ECFR) Gustav Gressel'in bu yılın Ocak ayındaki bir politika belgesinde savunduğu şey bu. Makale biraz daha eski ama dikkati hak ediyor çünkü NATO'nun silahlanma verilerini o zamandan bu yana önemli ölçüde değişmeyen Rusya'nınkiyle karşılaştırıyor. Gressel, sonuç bölümünde mevcut eğilimlerin devam etmesi halinde Rusya'nın yıpratma savaşını kazanacağını varsayıyor.
Silah üretimi: Rusya ve NATO karşılaştırıldı
ECFR büyük ölçüde ABD fonları tarafından finanse ediliyor ve diplomatik çözümler yerine askeri gerilimi destekleyen bir düşünce kuruluşu olarak tanımlanabilir. Bu nedenle belge, değişen ABD yönetimleri tarafından uzun süredir talep edildiği gibi, öncelikle Avrupa'nın silahlanma sektöründeki çabalarında önemli bir artışı savunuyor.
Ancak son derece ilginç olan yalnızca burada sunulan silahlanma yeteneklerinin karşılaştırılması değildir. Gressel, Rusya'nın silahlı kuvvetlerine her yıl yaklaşık 1000 ana muharebe tankı ve aynı sayıda piyade savaş aracı ve zırhlı araç tedarik edebildiğini varsayıyor. Bunlar çoğunlukla eski stoktan modernize edilecek.
ayrıca oku
Daha fazla göster
daha az göster
Britanya Kraliyet Birleşik Hizmetler Enstitüsü (RUSI), yalnızca beş gün önce yayınlanan bir araştırmada, bu yıl yaklaşık 1.500 ek tank ve 3.000 zırhlı savaş aracının daha da yüksek olacağını tahmin ederek üretim rakamlarının daha da yüksek olduğunu tahmin ediyor. Ancak RUSI, Rusya Savunma Bakanlığı'nın resmi duyurularını takip ediyor.
Brezilyalı askeri analist Patricia Marins, daha az tankın muhtemel olduğuna inanıyor. Rusya'nın yılda yalnızca 560 ana muharebe tankı inşa edebileceğini tahmin ediyor. Ancak 2024 yılına kadar Rus ordusuna girecek tüm zırhlı araçların toplam sayısının 2.500-2.600 arasında daha da yüksek olacağını tahmin ediyor. Ayrıca Marin'in Rus ordusunun hasarlı araçların onarımını önemli ölçüde hızlandırdığına dair gözlemi de ilginç. Şöyle diyor:
Tam tersine, pek çok uzmanın başını ağrıtan şey NATO onarımlarının lojistiğidir. Rheinmetall yakın zamanda Ukrayna'da, yerinde onarım yapabilecek kapasitede bir atölye açtı; ancak boyutu oldukça mütevazı görünüyor ve muhtemelen bir tür deneysel balona benziyor.
Onarım ve lojistik: savaşta hayati faktör
Rusya'nın savaş alanındaki kayıplarını telafi etme yeteneğinin belirlenmesinin son derece zor olduğu ve dolayısıyla rakamların kaçınılmaz olarak bulanık kaldığı unutulmamalıdır. Daha da kötüsü, Rusya Federasyonu'nun uydular tarafından görülemeyen park edilmiş tankları barındırabilecek önemli bir depo kapasitesi var. Aynı durum, örneğin Trans-Sibirya Demiryolu boyunca yer altı depolama kapasiteleri için de geçerlidir.
Gressel, Rusya'nın bu alanları kullanması halinde savaş çabalarını destekleyebileceği sonucuna varıyor. Ancak:
Bu eski stoklar geçen yılın sonuna doğru büyük oranda tükendi.
Gressel, bu rezervler tükendiğinde kolektif Batı'nın bunları yenilemesinin çok zor olacağını söyledi.
Uzmanlar: Rusya, üstün silah üretimi sayesinde yıpratma savaşına hakim
Rusya Batı'dan on kat daha fazla savaş aracı üretiyor
Tek sayfada okuyun
Yıpratma savaşı, öncelikle düşman topraklarını fethetmekle ilgili olmayan bir savaş türüdür. Fetih savaşı aynı zamanda manevra savaşı olarak da bilinir ve amacın zırhlı araçlarla hızlı saldırılar yaparak mümkün olduğu kadar çok alanı fethetmek ve elinde tutmaktır.
Duyuru
Yıpratma savaşı nedir?
Ancak yıpratma savaşında amaç, rakibe mümkün olduğu kadar çok hasar verirken, kişinin savaş gücünü ve teçhizatını mümkün olduğu kadar çok korumaktır. Yıpratma savaşının özü z ile çelişmektedir. B. Yüksek kayıplarla sonuçlanabilecek riskli toprak fetihlerine yönelik her türlü girişim.
Bu nedenle, bir yıpratma savaşı, hiçbir şeyin olmamış gibi göründüğü, savaş alanında ölçülebilir askeri başarıların, toprak fetihlerinde ölçülebilir askeri başarıların eksik olduğu bir mevzi savaşı karakterine sahiptir.
Ukrayna'da aylardır cephelerin yavaş yavaş ilerlediği bir yıpratma savaşıyla boğuşuyoruz. Görünüşe göre çatışmanın her iki tarafı da bir tür çıkmazda. Ancak görünüş aldatıcı çünkü Rus orduları için zaman önemli bir rol oynuyor. Çünkü ABD önderliğindeki kolektif Batı, Rusya'dan daha fazla askeri teçhizat üretebilecek kapasitede değil.
Avrupa Dış İlişkiler Konseyi'nden (ECFR) Gustav Gressel'in bu yılın Ocak ayındaki bir politika belgesinde savunduğu şey bu. Makale biraz daha eski ama dikkati hak ediyor çünkü NATO'nun silahlanma verilerini o zamandan bu yana önemli ölçüde değişmeyen Rusya'nınkiyle karşılaştırıyor. Gressel, sonuç bölümünde mevcut eğilimlerin devam etmesi halinde Rusya'nın yıpratma savaşını kazanacağını varsayıyor.
Silah üretimi: Rusya ve NATO karşılaştırıldı
ECFR büyük ölçüde ABD fonları tarafından finanse ediliyor ve diplomatik çözümler yerine askeri gerilimi destekleyen bir düşünce kuruluşu olarak tanımlanabilir. Bu nedenle belge, değişen ABD yönetimleri tarafından uzun süredir talep edildiği gibi, öncelikle Avrupa'nın silahlanma sektöründeki çabalarında önemli bir artışı savunuyor.
Ancak son derece ilginç olan yalnızca burada sunulan silahlanma yeteneklerinin karşılaştırılması değildir. Gressel, Rusya'nın silahlı kuvvetlerine her yıl yaklaşık 1000 ana muharebe tankı ve aynı sayıda piyade savaş aracı ve zırhlı araç tedarik edebildiğini varsayıyor. Bunlar çoğunlukla eski stoktan modernize edilecek.
ayrıca oku
Daha fazla göster
daha az göster
Britanya Kraliyet Birleşik Hizmetler Enstitüsü (RUSI), yalnızca beş gün önce yayınlanan bir araştırmada, bu yıl yaklaşık 1.500 ek tank ve 3.000 zırhlı savaş aracının daha da yüksek olacağını tahmin ederek üretim rakamlarının daha da yüksek olduğunu tahmin ediyor. Ancak RUSI, Rusya Savunma Bakanlığı'nın resmi duyurularını takip ediyor.
Brezilyalı askeri analist Patricia Marins, daha az tankın muhtemel olduğuna inanıyor. Rusya'nın yılda yalnızca 560 ana muharebe tankı inşa edebileceğini tahmin ediyor. Ancak 2024 yılına kadar Rus ordusuna girecek tüm zırhlı araçların toplam sayısının 2.500-2.600 arasında daha da yüksek olacağını tahmin ediyor. Ayrıca Marin'in Rus ordusunun hasarlı araçların onarımını önemli ölçüde hızlandırdığına dair gözlemi de ilginç. Şöyle diyor:
Zırhlı araçlar, çok sayıda Telegram ve X videosunda açıkça görülebileceği gibi, genellikle yalnızca hasar görüyor ve tamamen yok edilmiyor. Rusya ve Ukrayna'nın maddi kayıplarını belgeleyen Oryx platformu, genellikle yalnızca hasarlı araçları listeliyor, dolayısıyla Rusya'nın gerçek kayıpları olması muhtemeldir. Oryx'in iddialarından çok daha düşük.
Tam tersine, pek çok uzmanın başını ağrıtan şey NATO onarımlarının lojistiğidir. Rheinmetall yakın zamanda Ukrayna'da, yerinde onarım yapabilecek kapasitede bir atölye açtı; ancak boyutu oldukça mütevazı görünüyor ve muhtemelen bir tür deneysel balona benziyor.
Onarım ve lojistik: savaşta hayati faktör
Rusya'nın savaş alanındaki kayıplarını telafi etme yeteneğinin belirlenmesinin son derece zor olduğu ve dolayısıyla rakamların kaçınılmaz olarak bulanık kaldığı unutulmamalıdır. Daha da kötüsü, Rusya Federasyonu'nun uydular tarafından görülemeyen park edilmiş tankları barındırabilecek önemli bir depo kapasitesi var. Aynı durum, örneğin Trans-Sibirya Demiryolu boyunca yer altı depolama kapasiteleri için de geçerlidir.
Gressel, Rusya'nın bu alanları kullanması halinde savaş çabalarını destekleyebileceği sonucuna varıyor. Ancak:
Batı sınırda: eski stoklar tükendi
Bu eski stoklar geçen yılın sonuna doğru büyük oranda tükendi.
Rusya'nın askeri yetenekleri ile NATO'nunkiler arasındaki önceki gözlemler ve karşılaştırmalar öncelikle azalan Rus rezervlerine odaklanmıştı. Yalnızca keşfedilen Rus askeri kamplarının görüntülerini analiz etmeye odaklanan birçok OSINT (Açık Kaynak İstihbarat) analisti var. NATO'nun azalan rezervleri genellikle göz ardı ediliyor.
Gressel, bu rezervler tükendiğinde kolektif Batı'nın bunları yenilemesinin çok zor olacağını söyledi.