Yapay Zekanın Birleştirici Rolü: Gelişmeleri Birleştirme
Hükümetin vizyonları: Büyük Britanya’dan OECD’ye
Etkileri
Politikayla İlgili Yapay Zeka: Kararlara Hazırlık mı, Karar Verme Baskısı mı?
Bir sayfada okuyun
Bu makalenin 1. bölümünde, şu anda yapay zeka kullanılarak gerçekleşen uygarlık geçiş politikasıyla ilgili bazı olguları tanımladık. AI artık sistemin ötesinde bir etkiye sahip ve toplumun tüm alanlarında disiplinler arası ve disiplinler arası bir dönüştürücü olarak. Bu bağlamda, AI giderek daha önemli bir “bağlamsal” siyasi aktör haline geldi. Politika ve kurumsallaşmış hükümetler bu sorunla nasıl başa çıkıyor?
Bugünün AI Dev Sıçrayışı: Teknolojiden Topluma
Bölüm 1’de sıralanan unsurların toplamındaki en önemli şey şudur: yapay zeka, farklı teknolojik alanlardaki gelişmeleri birleştirmelidir ve muhtemelen de birleştirecektir. Amaç, yapay zekayı Endüstri 4.0’ın gereklilikleri ve insan 2.0’ın “transhümanist” imajıyla birleştirmektir. Bu şekilde, kültürel eleştirinin şimdiye kadar karşı koymak için çok az şey yaptığı iş, sosyal bilimler ve siyaset alanındaki sayısız coşkuya göre, yapay zeka önümüzdeki tarihte uygarlık değişiminin en evrensel gücü haline gelmelidir.
Veya AI-toplum yakınsama alanında Avrupa’nın önde gelen üniversitesi olma hedefini izleyen Cambridge Üniversitesi’nin AI yanlısı temsilcilerinin Kasım 2018’de programatik olarak açıkladığı gibi:
Kesinlikle savunucularına öyle görünüyor:
2019-22 Covid-19 salgınında AI’nın risk tahmini ve risk kontrolü üzerindeki belirleyici etkisinin henüz gerçekleşmediği doğrudur. Ancak bu, savunucuların “büyük ufkundan” uzaklaşmıyor. Araştırmacılar, yapay zekaya ilişkin tam, hatta bazen düpedüz mesihçi beklentilerinin, toplumun dönüştürücü teknolojisi tarihinde, evrensel uygulanabilirlik atfetmeleri kadar benzersiz olduğunun farkındalar:
Cambridge Üniversitesi tarafından yapılan bu analize göre, siyaset ve toplum, gelişme sürecinde çok da uzak olmayan bir geleceğe uyum sağlamak zorunda kalacak.
Ama şu anda “hazırlanmak” tam olarak ne anlama geliyor?
“Hazırlık” artık şu anlama geliyor, çünkü bu tür analizlere göre, yapay zeka aracılığıyla tarihsel bir ayaklanma pratikte kaçınılmazdır, esas olarak ayarlamalar ve ayarlamalar – yalnızca ekonominin, hakkında medyanın neredeyse her gün talep ettiği kısmında değil, aynı zamanda giderek daha fazla politikanın parçası bir parçasıdır: öyleyse kamusal akılcılığın kendisi adına mı?
Yapay zekanın ekonomiye odaklanmasından siyasete kayması, Cambridge Üniversitesi’ninki gibi tahmin mantığının yanı sıra yapay zekanın kendi mantığının doğasında var.Bu mantık, yapay zeka sistemik hale geldiğinde, kaçınılmaz olarak politik hale gelmesidir.
Dolayısıyla, AI’nın bir sonraki odak noktası kaçınılmaz olarak bir bütün olarak toplumun bir tür makro-sibernetiği olacaksa, çünkü bu kaçınılmaz olarak onun işleyişinden kaynaklanmaktadır, açık toplum ideali bunu sorgulamalıdır. Çünkü açık toplum şimdiye kadar siyaseti, toplumsal ilişkilerin kalıcı, bitmez tükenmez bir şekilde yasal ilişkilere dönüşmesi olarak tanımladıysa, o zaman yapay zekaya yönelik eğilim, siyasete ve hukuka yansıması gereken yeni “toplumsal ilişkiler” yaratıyor.
Bununla birlikte, yapay zekanın sosyal olarak her yerde bulunması lehine mevcut AI yanlısı propaganda o kadar kapsamlıdır ki, yalnızca daha fazlasını temsil etmekle kalmaz, aynı zamanda süreçlerde, içeriklerde, yönelimde ve öz imajda politikanın kendisini kaçınılmaz olarak etkilemesi ve hatta değiştirmesi gerekir. iddialarını yerine getir ve niteliklerin hakkını ver.
Pragmatik ekonomik faktörden post- ve meta-ideolojik politik faktöre mi?
Günümüzün yapay zekasının kuşkusuz tarihsel ivmesi, diğer “nötr” saiklerin yokluğunda yapay zekada yeni bir meşrulaştırıcı çekirdek bulan uygulama odaklı ve sosyal olarak ilgili bilimden bile daha fazla ekonomiyi uzun zamandan beri tam olarak anladı. Pragmatik, olgusal ve ölçülü olmayı sever, ancak yapay zekadan ve onun sözde “evrensel olarak anlayışlı” seçeneğinden daha az.
İlginç bir şekilde, yapay zekanın toplumsal gelişme ve siyaset arasındaki bağlantıya ilişkin faydacı ve pragmatik olduğunu iddia eden faydacı-pragmatik ekonomik görüşleri, çok ileri gitme ve yapay zekayı gelecek yılların belirleyici ekonomik ve toplumsal gücüne yükseltme eğilimindedir. ABD’li uluslararası analist firması Forrester Research, birçok arasından yalnızca bir örnek vermek gerekirse, Kasım 2017’de şunları bildirdi:
Tüm bunlarla birlikte – ve burada politikacılar ve karar vericiler gerçekten dikkat etmelidir, çünkü onları doğrudan ilgilendiriyor – aynı zamanda ve her şeyden önce ekonomik ve ekonomik-politik süreçler tarafından yönlendirilen yapay zeka, gerçekten öngören bir tahmin teknolojisinin yeni alanını kurmalıdır. gerçeklik ilk kez.
Bu, diğer şeylerin yanı sıra, “gerçek öngörülü polislik teknolojisi” gibi mevcut modellerden kaynaklanmaktadır (öngörülü polislik teknolojisi) mesafe. Bu uygulamalı sosyal araştırma süreci, geçmiş suç verilerinin konum, durum, sosyal, sınıf ve etnik verilerle bütünleştirilmesinden oluşur. Bu, gelecekte bir şehrin hangi yerlerinde hangi suçların nerede, nasıl ve ne sıklıkta meydana geleceğini en doğru şekilde tahmin edebilmektir.
Örneğin Kaliforniya’daki Santa Cruz şehrinde ortaya çıkan deneyimin gösterdiği gibi, polis teşkilatı tarafından geliştirilen bu yapay zeka teknolojisi çok sayıda başka sosyal konuya aktarılabilir. Hatta geliştiriciler, AI kullanan benzer yöntemlerin yakında çoğu sosyal bağlama uygulanmasını bekliyor.
Bu yararlı olursa, AI şüphesiz politika oluşturma için paha biçilmez bir araç haline gelecektir. Ne de olsa, hangi politikacı gelecekte neyin nerede ve nasıl olacağını bilmek istemez ki? Bir dereceye kadar bu, siyasi gündemlere öngörü için alan sağladı ve dolayısıyla politika stratejileri başarı şansını artırdı. Ve tabii ki daha fazla seçim olasılığı.
Bu nedenle, pratik düzenleyici uygulama yaklaşımlarından başlayarak, yapay zekayı doğrudan ve proaktif bir şekilde sosyal kalkınma ve politika ile ilişkilendirme eğilimleri artıyor.
Yapay zeka politikasının savunucuları, yapay zekanın geleceğin zımni politikası olduğunu bile iddia ediyor, çünkü onsuz artık ekonomik ve kurumsal politika olamaz. Bu, sivil toplumun, sosyo-politik boyutuyla, yapay zekanın nüfuz etmesini büyük ölçüde ve kesin olarak reddedemeyeceği anlamına gelir.