Paluch Sparrowhawk kitabının detayı. Ama bu kadar olumsuz okunmamalı. Resim: klett-kinderbuch.de
2021 yılında basılacak dünyanın sonunu ve olası çıkış yollarını konu alan bir çocuk kitabıyla ilgili şu sıralar büyük bir heyecan var. Çizimler Annabelle von Sperber’e ait, metin ise Robert Habeck’in eşi Andrea Paluch tarafından “” başlıklı kitap için yazılmıştır.Dünyanın en iyi sonu“. Leipzig merkezli çocuk kitapları yayınevi Klett tarafından yayımlandı.
Duyuru
Dünyanın sonuna duyulan hayranlık yeni değil: Kıyamet filmi şu anda Netflix yayın platformunda gösteriliyor.Bu dünyayı arkanda bırak” Julia Roberts, Ethan Hawke ve Mahershala Ali ile dünyanın yavaş yavaş cehenneme doğru gittiği bir film.
Orman hayvanları insanların önünde tehditkar bir şekilde toplanıyor, sürücüsüz arabalar bağımsızlaşarak birbirlerine çarpıyor, sürücüsüz petrol tankerleri güneşli kumsallarda karaya oturuyor, gökten uçaklar düşüyor, dişler dökülüyor ve tiz sesler insanları çılgına çeviriyor.
Üç günlük sakallı, şapkalı ve tüfekli, ancak diş kaybına karşı gerekli ilacı elinde bulunduran bir Trumpist vardır ve sonunda filmin en genç kahramanı, konserve yiyecekler ve basit DVD filmleriyle dolu, kurtarıcı nükleer sığınağı keşfeder. karanlık barınakta bile sürekli bir hayatları var. Normallik vaat ediyorlar.
Noel ve Yeni Yıl için böyle bir filmin çekilmesi tesadüf değil. Çünkü öyle görünüyor ki, Avusturyalı-Alman filozof Günther Anders, doğa ile insanlığı uzlaştıran adil bir dünyanın inşasından ziyade toplumların, aslında tüm dünya toplumunun çöküşünü ve çöküşünü daha kolay tahayyül edebilen bir çağın teorisyeni haline geliyor. Sınıf farklılıkları ortadan kaldırılmayacaksa, en azından sosyal farklılıklar en aza indirilir.
Aslında, bugün sadece “çıplak kıyameti” (G. Anders) komünist dünya toplumundan daha iyi hayal etmekle kalmıyoruz – ve bu nedenle Netflix aynı zamanda ilkini ikincisinden daha iyi görüntülerde yakalayabiliyor.
ayrıca oku
Daha fazla göster
daha az göster
Her zaman bu şekilde olmadı. Herbert Marcuse 1968 ayaklanmasının ortasında “ütopyanın sonu”ndan bahsederken, geç kapitalizmde, tüm şeyleştirme ve sömürüye rağmen, herkes için iyi bir toplumun artık fantastik değil, mümkün olanın alanı içinde olduğunu kastediyordu. .
Ernst Bloch tarihte “umut ilkesini” ararken, dünyanın sömürgeci fethi gibi en baskın ve baskıcı girişimlerdeki potansiyel, bilimsellik ve komünist kolektiflik anlarını tespit etmek istiyordu.
Güneş enerjisiyle çalışan asteroit şehirlerini doğurduğunuzda; 2020 Olimpiyatlarının uzayda yapılması gerektiği için gelecekte on dört metre yüksekliğinde “ay atlayışları” bekliyordu.
Geleceğe dair hayal kırıklığı yaratan görüntüler
2020 yılında hayatını kaybeden anarşist antropolog David Graeber de bilimkurgu seven bir çocuk olarak arabaları uçurmanın hayalini kurmuştu ancak 2016 tarihli “Bürokrasi” kitabında alternatif gelecek dünyaları mümkün kılacak teknolojilerin sistematik olarak engellendiğini ve bunun yerine yeni teknolojilerin önlendiğini fark etmek zorunda kaldı. savaş ve coşku, çalışma disiplini ve toplumsal kontrol teşvik edildi.
Dünyadaki iki savaş sahnesi, dünyadaki her mantıklı planın, gezegene yönelik ancak kolektif olarak gerçekleştirilebilecek her gerekli düzeltmenin ve kurtuluşun, barbar atavizmlerin arkasında yer alması gerektiğini gösteriyor.
Ukrayna’da, büyümedeki farklılıklar, azınlıkların korunmaması ve hegemonik etki alanı politikalarıyla körüklenen klasik bir bölgesel çatışma, batı ve doğudaki ideolojik tırmanışın mantığı nedeniyle sonsuz görünen bir mevzi ve yıpratma savaşına dönüştü. . Ukrayna’daki siperler, Hartmannswillerkopf’taki Birinci Dünya Savaşı siperlerine benziyor, sadece daha sığ.
Mevcut eğilimler parlak bir geleceğe işaret etmiyor
İsrail’de, askerileştirilmiş Gazzelilerin çevredeki İsrail köylerine saldırısı ve bir müzik festivali, Nat Turner’ınki gibi korkunç ortaçağ pogromları veya ırkçı köle isyanlarıyla çağrışımları uyandırdı.
Pogrom grupları, Gazze nüfusunun kalıcı olarak gözaltına alınmasına dikkat çeken ve Gazze’yi bir gettoya benzeten Hannah Arendt Ödülü sahibi Masha Gessen gibi seslere öfkeleniyor.
Doğru ne olursa olsun: Yahudilere karşı soykırım niteliğindeki nefret, beyaz kölelere karşı isyan, gettodaki isyan, hepsi parlak bir geleceğe değil, korkunç bir geçmişe işaret ediyor.
Ve İsrail, 19. ve 20. yüzyıl sömürge savaşı mantığına sahip bir savaşla karşılık veriyor: sivil halkın sınır dışı edilmesi, hayati altyapının kesilmesi veya yok edilmesi. Üstelik Gazze, Guernica’dan Berlin’e kadar İkinci Dünya Savaşı’nın bombalanan şehirlerini anımsatıyor.
Zalimliğiyle, gerileme eğilimiyle bu dünya, çocukların ve gençlerin ruhunda bitmiyor. Pandemi, tecrit tedbirleri ve iklim değişikliği bile en gençlerin kolektif hafızasına açık ve kalıcı bir şekilde kazınmış deneyimlerdir.
Andrea Paluch ve Annabelle von Sperber’in resimli kitabı bu sorunu ele almaya ve varoluşsal soruları sorgulamaya çalışıyor. Geleceğin on iki görüntüsü, alt başlığın vaat ettiği gibi kesinlikle “uyarıcı”. Klasik bir masalda iyiyle kötünün yan yana olması gibi, kitapta da ütopik ve distopik senaryolar birbirini takip ediyor.
“Geleceğin Dünyası” Anıları
Geniş formatlı görsellerden bazıları, Kenneth Gatland ve David Jefferis’in 1979 gençlik kitabında yaptıkları ütopik çizimlere benzer bir düzene sahip “Geleceğin dünyası“, Bertelsmann yayınevi sayesinde 1980’den beri o zamanki Federal Cumhuriyetin gençlerinin tanındığı.
2021 tarihli “Dünyanın Sonu” kitabında geleceğe dair toplam on iki görselden yedisi, herkes için iyi bir yaşamı gösteren sosyal kavramları sunuyor. İnsanlık doğayla barışıyor, arabasız hareket ediyor, akıllı uzay kıyafetleri giyiyor:
Önerilen editoryal içerik
Onayınız doğrultusunda harici bir kitap önerisi (Amazon Bağlı Kuruluşları) buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi indirin
Yeşil propaganda mı, çocuk dostu uyarı mı? Bu kitap Almanya’yı bölüyor
Ahir zamana dair yeşil nostalji mi yoksa gerekli uyarı mı?
Tek sayfada okuyun
2021 yılında basılacak dünyanın sonunu ve olası çıkış yollarını konu alan bir çocuk kitabıyla ilgili şu sıralar büyük bir heyecan var. Çizimler Annabelle von Sperber’e ait, metin ise Robert Habeck’in eşi Andrea Paluch tarafından “” başlıklı kitap için yazılmıştır.Dünyanın en iyi sonu“. Leipzig merkezli çocuk kitapları yayınevi Klett tarafından yayımlandı.
Duyuru
Dünyanın sonuna duyulan hayranlık yeni değil: Kıyamet filmi şu anda Netflix yayın platformunda gösteriliyor.Bu dünyayı arkanda bırak” Julia Roberts, Ethan Hawke ve Mahershala Ali ile dünyanın yavaş yavaş cehenneme doğru gittiği bir film.
Orman hayvanları insanların önünde tehditkar bir şekilde toplanıyor, sürücüsüz arabalar bağımsızlaşarak birbirlerine çarpıyor, sürücüsüz petrol tankerleri güneşli kumsallarda karaya oturuyor, gökten uçaklar düşüyor, dişler dökülüyor ve tiz sesler insanları çılgına çeviriyor.
Üç günlük sakallı, şapkalı ve tüfekli, ancak diş kaybına karşı gerekli ilacı elinde bulunduran bir Trumpist vardır ve sonunda filmin en genç kahramanı, konserve yiyecekler ve basit DVD filmleriyle dolu, kurtarıcı nükleer sığınağı keşfeder. karanlık barınakta bile sürekli bir hayatları var. Normallik vaat ediyorlar.
Noel ve Yeni Yıl için böyle bir filmin çekilmesi tesadüf değil. Çünkü öyle görünüyor ki, Avusturyalı-Alman filozof Günther Anders, doğa ile insanlığı uzlaştıran adil bir dünyanın inşasından ziyade toplumların, aslında tüm dünya toplumunun çöküşünü ve çöküşünü daha kolay tahayyül edebilen bir çağın teorisyeni haline geliyor. Sınıf farklılıkları ortadan kaldırılmayacaksa, en azından sosyal farklılıklar en aza indirilir.
Aslında, bugün sadece “çıplak kıyameti” (G. Anders) komünist dünya toplumundan daha iyi hayal etmekle kalmıyoruz – ve bu nedenle Netflix aynı zamanda ilkini ikincisinden daha iyi görüntülerde yakalayabiliyor.
ayrıca oku
Daha fazla göster
daha az göster
Her zaman bu şekilde olmadı. Herbert Marcuse 1968 ayaklanmasının ortasında “ütopyanın sonu”ndan bahsederken, geç kapitalizmde, tüm şeyleştirme ve sömürüye rağmen, herkes için iyi bir toplumun artık fantastik değil, mümkün olanın alanı içinde olduğunu kastediyordu. .
Ernst Bloch tarihte “umut ilkesini” ararken, dünyanın sömürgeci fethi gibi en baskın ve baskıcı girişimlerdeki potansiyel, bilimsellik ve komünist kolektiflik anlarını tespit etmek istiyordu.
Güneş enerjisiyle çalışan asteroit şehirlerini doğurduğunuzda; 2020 Olimpiyatlarının uzayda yapılması gerektiği için gelecekte on dört metre yüksekliğinde “ay atlayışları” bekliyordu.
Geleceğe dair hayal kırıklığı yaratan görüntüler
2020 yılında hayatını kaybeden anarşist antropolog David Graeber de bilimkurgu seven bir çocuk olarak arabaları uçurmanın hayalini kurmuştu ancak 2016 tarihli “Bürokrasi” kitabında alternatif gelecek dünyaları mümkün kılacak teknolojilerin sistematik olarak engellendiğini ve bunun yerine yeni teknolojilerin önlendiğini fark etmek zorunda kaldı. savaş ve coşku, çalışma disiplini ve toplumsal kontrol teşvik edildi.
Dünyadaki iki savaş sahnesi, dünyadaki her mantıklı planın, gezegene yönelik ancak kolektif olarak gerçekleştirilebilecek her gerekli düzeltmenin ve kurtuluşun, barbar atavizmlerin arkasında yer alması gerektiğini gösteriyor.
Ukrayna’da, büyümedeki farklılıklar, azınlıkların korunmaması ve hegemonik etki alanı politikalarıyla körüklenen klasik bir bölgesel çatışma, batı ve doğudaki ideolojik tırmanışın mantığı nedeniyle sonsuz görünen bir mevzi ve yıpratma savaşına dönüştü. . Ukrayna’daki siperler, Hartmannswillerkopf’taki Birinci Dünya Savaşı siperlerine benziyor, sadece daha sığ.
Mevcut eğilimler parlak bir geleceğe işaret etmiyor
İsrail’de, askerileştirilmiş Gazzelilerin çevredeki İsrail köylerine saldırısı ve bir müzik festivali, Nat Turner’ınki gibi korkunç ortaçağ pogromları veya ırkçı köle isyanlarıyla çağrışımları uyandırdı.
Pogrom grupları, Gazze nüfusunun kalıcı olarak gözaltına alınmasına dikkat çeken ve Gazze’yi bir gettoya benzeten Hannah Arendt Ödülü sahibi Masha Gessen gibi seslere öfkeleniyor.
Doğru ne olursa olsun: Yahudilere karşı soykırım niteliğindeki nefret, beyaz kölelere karşı isyan, gettodaki isyan, hepsi parlak bir geleceğe değil, korkunç bir geçmişe işaret ediyor.
Ve İsrail, 19. ve 20. yüzyıl sömürge savaşı mantığına sahip bir savaşla karşılık veriyor: sivil halkın sınır dışı edilmesi, hayati altyapının kesilmesi veya yok edilmesi. Üstelik Gazze, Guernica’dan Berlin’e kadar İkinci Dünya Savaşı’nın bombalanan şehirlerini anımsatıyor.
Zalimliğiyle, gerileme eğilimiyle bu dünya, çocukların ve gençlerin ruhunda bitmiyor. Pandemi, tecrit tedbirleri ve iklim değişikliği bile en gençlerin kolektif hafızasına açık ve kalıcı bir şekilde kazınmış deneyimlerdir.
Andrea Paluch ve Annabelle von Sperber’in resimli kitabı bu sorunu ele almaya ve varoluşsal soruları sorgulamaya çalışıyor. Geleceğin on iki görüntüsü, alt başlığın vaat ettiği gibi kesinlikle “uyarıcı”. Klasik bir masalda iyiyle kötünün yan yana olması gibi, kitapta da ütopik ve distopik senaryolar birbirini takip ediyor.
“Geleceğin Dünyası” Anıları
Geniş formatlı görsellerden bazıları, Kenneth Gatland ve David Jefferis’in 1979 gençlik kitabında yaptıkları ütopik çizimlere benzer bir düzene sahip “Geleceğin dünyası“, Bertelsmann yayınevi sayesinde 1980’den beri o zamanki Federal Cumhuriyetin gençlerinin tanındığı.
2021 tarihli “Dünyanın Sonu” kitabında geleceğe dair toplam on iki görselden yedisi, herkes için iyi bir yaşamı gösteren sosyal kavramları sunuyor. İnsanlık doğayla barışıyor, arabasız hareket ediyor, akıllı uzay kıyafetleri giyiyor:
Geleceğin ütopik kavramlarından birinde tüm hayvanlar özgürdür, çünkü hayvanları yemek bu geleceğin toplumunun ahlak kurallarına aykırıdır:
Ancak kitap sonuçta insansız bir ülkeyi göstermekten çekinmiyor. On ikilerin son fotoğrafı gibi. Son söz olarak bile mi?
Önerilen editoryal içerik
Onayınız doğrultusunda harici bir kitap önerisi (Amazon Bağlı Kuruluşları) buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi indirin