Bütün yıl, lezzetli olmanın ötesinde bir nedeni ve mevsimi olan tarifler yazıp pişiriyorum. Tarifler, zaman içinde sabitlenmiş anlara, kökleri topraktan çıkan sebzelere kök salmış fikirlere sabitlenmiştir.
Aralık ayı geldiğinde, doğrusunu söylemek gerekirse, yemeklerime biraz farklı bakıyorum. Belki de önceki ayların kümülatif etkisidir – yıl sonu “Bittim!” – ama yapmamız ve yememiz gereken şeyler, bence, biraz fazla kuralcı hissetmeye başlayabilir.
Hollandaca işlenmiş kakao tozu, keke derin çikolata aroması verir. Kredi. . . The New York Times için Christopher Simpson. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Bu ay, pastamı yediğimi ve onu yediğimi biliyorum – kelimenin tam anlamıyla – zengin, karanlık bir kek için bir tarif yayınlayarak (zengin, karanlık bir Aralık için) ve bunun neden aşağı yukarı uygun olduğunu merak ederek. yılın bu zamanı, diyelim ki, hafif, havadar. Şeytan yemeği ve melek yemeği keklerinin zıt doğası isimlerindedir: Biri “günahkar”, diğeri “erdemli” olarak kurgulanmıştır. ” Konu yemek olduğunda ve bunun bize nasıl hissettirmesi gerektiği konusunda almadığım şey bu ikilem.
Fındıklar burada bir kehribar karamel ile kaplanır ve daha sonra kekin üzerine ufalanır. Kredi. . . The New York Times için Christopher Simpson. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
At sırtındaki şeytanları ve bu ay kokteyli yudumlayan pek çok konuğa kanepe olarak sunulan melekler de at sırtında. Melek, aynı pastırma sargısına bürünmüş bir istiridye olarak atılırken, şeytanın peynirle (veya Hint turşusu veya fındıkla) doldurulmuş bir kuru erik (veya hurma) olarak pastırmayla sarılmış olarak tezahür ettirilmesi gerçekten neden? İstiridyelerin şeytanın işlerinden daha fazlasını yapmadığını kim söyledi?
Ya da yaşlanma sürecinde ruh fıçıdayken “kaybolan” viski “melek payı”na ne dersiniz? Melekler bu kadar iyiyse neden bütün viskileri çalıyorlar? Elbette buna şeytanın payı denilmelidir. Melekler, melek kılı makarna ve melek lokumu (süper tatlı toz tatlı) gibi şeylerde hafif ünlerini korurken, şeytanın adı ateşli baharatlı böbreklere bağlıdır.
Bütün bunları şeytanın avukatlığını yapmak için söylemiyorum. Şimdi tekerleği yeniden yaratmanın zamanı olduğunu da söylemiyorum: Gelenekler hem şiirsel hem de pratik nedenlerle oradalar. Yine de söylemek istediğim şu ki, bu ay kendini şenlikli ve kutlamalı hisseden herkes, canının istediği pastayı yemeli, ondan büyük bir dilim de yemeli. Güzel bir pasta pişirin (şekil, boyut veya renk ne olursa olsun), bir dilimin tadını çıkarın (şeytani bir suçluluk duymadan) ve kendinize ve başkalarına karşı nazik olun. Bu yapacağım pasta. Elbette birkaç unsur var, ancak bunları önceden yapabilir ve hazır olduğunuzda hepsini bir araya getirebilirsiniz.
Mümkün olan her yerde her şeyi basit tutun: Şeytan her zaman ayrıntılarda gizlenmez.
Yemek tarifi: Fındıklı Pralinli Şeytan Yemekli Kek
Takip et NYT Gıda Twitter’da ve NYT Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...
Aralık ayı geldiğinde, doğrusunu söylemek gerekirse, yemeklerime biraz farklı bakıyorum. Belki de önceki ayların kümülatif etkisidir – yıl sonu “Bittim!” – ama yapmamız ve yememiz gereken şeyler, bence, biraz fazla kuralcı hissetmeye başlayabilir.
Hollandaca işlenmiş kakao tozu, keke derin çikolata aroması verir. Kredi. . . The New York Times için Christopher Simpson. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Bu ay, pastamı yediğimi ve onu yediğimi biliyorum – kelimenin tam anlamıyla – zengin, karanlık bir kek için bir tarif yayınlayarak (zengin, karanlık bir Aralık için) ve bunun neden aşağı yukarı uygun olduğunu merak ederek. yılın bu zamanı, diyelim ki, hafif, havadar. Şeytan yemeği ve melek yemeği keklerinin zıt doğası isimlerindedir: Biri “günahkar”, diğeri “erdemli” olarak kurgulanmıştır. ” Konu yemek olduğunda ve bunun bize nasıl hissettirmesi gerektiği konusunda almadığım şey bu ikilem.
Fındıklar burada bir kehribar karamel ile kaplanır ve daha sonra kekin üzerine ufalanır. Kredi. . . The New York Times için Christopher Simpson. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
At sırtındaki şeytanları ve bu ay kokteyli yudumlayan pek çok konuğa kanepe olarak sunulan melekler de at sırtında. Melek, aynı pastırma sargısına bürünmüş bir istiridye olarak atılırken, şeytanın peynirle (veya Hint turşusu veya fındıkla) doldurulmuş bir kuru erik (veya hurma) olarak pastırmayla sarılmış olarak tezahür ettirilmesi gerçekten neden? İstiridyelerin şeytanın işlerinden daha fazlasını yapmadığını kim söyledi?
Ya da yaşlanma sürecinde ruh fıçıdayken “kaybolan” viski “melek payı”na ne dersiniz? Melekler bu kadar iyiyse neden bütün viskileri çalıyorlar? Elbette buna şeytanın payı denilmelidir. Melekler, melek kılı makarna ve melek lokumu (süper tatlı toz tatlı) gibi şeylerde hafif ünlerini korurken, şeytanın adı ateşli baharatlı böbreklere bağlıdır.
Bütün bunları şeytanın avukatlığını yapmak için söylemiyorum. Şimdi tekerleği yeniden yaratmanın zamanı olduğunu da söylemiyorum: Gelenekler hem şiirsel hem de pratik nedenlerle oradalar. Yine de söylemek istediğim şu ki, bu ay kendini şenlikli ve kutlamalı hisseden herkes, canının istediği pastayı yemeli, ondan büyük bir dilim de yemeli. Güzel bir pasta pişirin (şekil, boyut veya renk ne olursa olsun), bir dilimin tadını çıkarın (şeytani bir suçluluk duymadan) ve kendinize ve başkalarına karşı nazik olun. Bu yapacağım pasta. Elbette birkaç unsur var, ancak bunları önceden yapabilir ve hazır olduğunuzda hepsini bir araya getirebilirsiniz.
Mümkün olan her yerde her şeyi basit tutun: Şeytan her zaman ayrıntılarda gizlenmez.
Yemek tarifi: Fındıklı Pralinli Şeytan Yemekli Kek
Takip et NYT Gıda Twitter’da ve NYT Instagram’da Yemek Pişirme , Facebook , YouTube ve Pinterest . Tarif önerileri, pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile NYT Cooking’den düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...