Manhattan’daki Monterey American Brasserie’deki yemek salonundaki olağan restoran kakofonisinin ortasında, ara sıra vızıltıları, ardından da keyifle “oohs” ve “wows”ları duyacaksınız. Başka bir muz Foster tavası ateşe verildi, turuncu alevler kabarmadan ve sallanmadan önce söndü, geride karamelize, romla ıslatılmış muzlar bıraktı ve tüm komşu masaların tatlı siparişlerini ayarlamasına neden oldu.
Elli yıl önce, bunun gibi sahneler, smokinli bir garsonun kreplerinizi gösterişli bir şekilde tutuşturmadan önce gizlice sigaranızı yaktığı ülkenin her yerindeki lüks restoranlarda rutindi. Bugün, alevli bir yemek ender görülen bir manzara, gösterişli geçmişin bir kalıntısı veya ona bir çizgi ipucu.
Monterey’in şefi James Tracey, cazibesinin bir kısmının, Foster’ın masanın yanındaki bir arabada yanan muzların bir tür eski usul göz kamaştırmasını uyandırdığını söyledi.
Tatlı hakkında “Herkes şovu seviyor” dedi. “Alevleri gördüklerinde sipariş vermek istiyorlar.”
Şef James Tracey, Manhattan’daki Monterey American Brasserie’de Foster’da muzları alevlendiriyor. “Herkes gösteriyi seviyor” dedi. Kredi… The New York Times için Jeenah Moon
Ama onun için daha da önemli olan, alevlerin verdiği enfes tattır.
Bananas Foster (ya da krep suzette ya da kirazlı Jubilee gibi diğer tatlılar) bir restoran mutfağında dikkat çekmeden alev alabilir, ancak masaya ulaşmak için geçen değerli dakikalarda, yemek baş döndürücü ve muhteşemden ıslak ve soğuğa dönüşebilir. Masada yapılan muzlar sıcak ve nemli, dondurma ise buzlu kalır. Ayyaş karamela aroması baştan çıkarıcı bir şekilde odanın içinde dolaşıyor.
Bay Tracey, “Foster’a başka türlü muz servis etmezdim,” dedi.
Ne ben isterim ne de sana ihtiyacım olur. Çünkü evde meşale yakmak, dikkatli yapıldığında sandığınız kadar tehlikeli olmayan bir gösteri durdurucudur. Sevgililer Günü yaklaşırken, yanan bir kiraz tavası Jübile, sevdiğiniz kişinin kalbini ısıtmak için en iyi şey olabilir. Böyle heyecan verici bir tekniğin modası nasıl geçmiş olabilir?
Tarif: Kiraz Jübile
Şekerli, tereyağlı sotelenmiş kirazların kirsch veya brendi ile alevlendirilip dondurmanın üzerine dökülerek yapılan bir sos olan Cherries Jubilee, adını 1897’de Kraliçe Victoria’nın Elmas Jübile onuruna aldı. Kredi… The New York Times için Johnny Miller. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Yüzyılın ortalarından bu yana, alkolü ateşe vermenin arka planı olan flambeing, köhne bir hile olarak düşünülmeye başlandı. Yine de gösterisinin arkasında, uzun bir geçmişe sahip meşru bir mutfak amacı yatıyor.
“The Oxford Companion to Spirits and Cocktails” dergisinin editörü ve kokteyl tarihçisi David Wondrich, yüksek dayanıklılığa sahip alkolün ilk damlalarının bin yıl önce damıtıldığı andan itibaren insanların içkileri ateşe verdiğini söylüyor.
Damıtılmış alkollü içkiler için en eski Avrupa terimlerinden biri olan aqua ardens, Latince yanan su anlamına geliyordu ve sadece atış yaptıktan sonra boğazınızın nasıl hissettiğini ifade etmiyordu.
Bay Wondrich, “Su yakmak bir paradokstur, olmaması gerekir,” dedi. Ancak önceki damıtıcılar alkollü içkileri ateşe verebileceklerini keşfettiklerinden önce, “bu bir parti olmalı” dedi.
Ateşli içki, özellikle kışın buzlu kalbinde gerçekten bir partidir. Şenlikli bir yangının sıcaklığı ve parlaklığı, soğuk gecelerin karanlık kasvetini kırar ve soğuk havalarda sıcak içecekler soğuklardan daha çekicidir.
Daha da iyisi, flambeing ruhları tatlarını iyileştirebilir. Alevler alkolle buluştuğunda, daha uçucu buharlar alkolün bir yüzdesiyle birlikte yandığından, bir tür simya oluşur. Alevler, sert, genç ruhları daha lezzetli hale getirebilir – örneğin, o zamanlar mevcut olanla sınırlı olarak, ateşli punç kaselerinde daha az alkollü içki kullanan 18. yüzyıl Alman üniversite öğrencileri için bir nimet.
Ancak yüksek kaliteli ispirtolarla süslenmiş yumruklar ve diğer içecekler için bile flambeing, alkol içeriğini düşürür, şekeri karamelize eder ve karışımdaki narenciye kabuklarını, baharatları ve aromatikleri nazikçe yakar. Klasik coq au vin ve boeuf Bourguignon gibi tariflerde brendi flambe edildiğinde benzer bir şey olur. (Sosu kaynatarak neredeyse aynı sonucu elde edebileceğiniz doğru, ancak flambe yapmak daha hızlı, daha verimli ve çok daha eğlenceli.)
Charles Dickens 1843’te “Bir Noel Şarkısı” yayınladığında, alevli içecekler, meyveli kekler, pudingler ve soslar çoktan yerleşmişti. Görkemiyle Bayan Cratchit var, benekli, top güllesi gibi Noel pudingi “yarım çeyreklik tutuşmuş brendinin yarısında alev alev yanıyor ve üstüne Noel çobanpüskülü saplanmış bir gece uykusu ”bu, çok çalışan kocası Bob’u çok heyecanlandırdı.
Flambeing eyleminin uzun bir tarihi vardır ve 19. yüzyılın ortalarında iyice yerleşmiştir. Kredi… Evrensel Tarih Arşivi/Getty Images
Dickens’ın kendisinin, bir arkadaşına yazdığı bir mektupta yapımını en ince ayrıntısına kadar anlattığı ateşli bir yumruktan hoşlandığı biliniyordu. 1847’de şöyle yazmıştı: “Öte taraftan, seni doksan yıl boyunca (umarım) birden fazla anlamda güzel bir Delici yapacak olan muazzam belgeyi gönderiyorum.”
19. yüzyılın sonlarında Avrupa restoran kültürünün yükselişiyle birlikte, böbrekler, omletler ve krepler de dahil olmak üzere, yemek odasının ortasında herkesin hayran kalması için ateşe verilen alevli lezzetler gelişti.
Öncü Fransız şef Auguste Escoffier, ateş kullanan yenilikçiler arasındaydı. O zamanlar çok moda olan Cherries Jubilee, şekerli, tereyağlı kirazlardan yapılan, kirsch veya brendi ile alevlendirilen ve ardından dondurmanın üzerine dökülen bir sostur. Escoffier’in icat edip etmediği belli olmasa da, yemeğe 1897’de Kraliçe Victoria’nın Elmas Jübile onuruna adını verdi.
Kiraz Jübile, alkolün bir kısmını pişirmek ve kirazları hafif karamelize bir nota için yakmak için ateşe verilen Konyak veya brendi ile tatlandırılır. Kredi… The New York Times için Johnny Miller. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
August Escoffier, 1915 dolaylarında. Flambeing’in popülaritesi, ünlü bir şef olarak yükselişinde rol oynadı. Kredi… Hulton Arşivi/Getty Images
“Ritz ve Escoffier: The Hotelier, the Chef and the Rise of the Leisure Class”ı yazan Luke Barr’a göre, restoranlarda sofra başında yemek pişirmenin popülaritesi, Escoffier’in o zamanlar bir yenilik olan ünlü şef statüsüne yükselişiyle paraleldi. .
“Escoffier, aşağıda saklanmak yerine yemek odasından geçerek insanları selamladı” diyen Barr, şeflerin ve restoranlarının ilk kez göz alıcı olarak görüldüğü anların bu olduğunu da sözlerine ekledi.
Yale Üniversitesi’nde tarih profesörü ve “American Cuisine and How It Got This Way” kitabının yazarı Paul Freedman’a göre, masa başında flambeing 1930’lardan 1960’lara kadar altın bir çağa ulaştı.
Ateş püskürten tavus kuşları ve piroteknik yaban domuzu kafalarının asil saray yemeklerinde yer almış olabileceği ortaçağ ziyafet gelenekleriyle flambeing gösterisini ilişkilendirir. Saray kültüründe sofra başında hizmetin bir gereklilik olduğunu, çünkü gürültülü, pis kokulu ortaçağ mutfaklarının ziyafet salonlarından uzağa yerleştirilmesi gerektiğini ve lord, leydi ve misafirlerinin önünde törensel olarak etlerin oyulması gerektiğini söyledi.
Tarif: Steak Diane
Biftek Diane’in sosu – krema, Konyak, arpacık soğanı ve Worcestershire karışımı – bifteğin tava damlamalarından yapmak kolaydır. Kredi… The New York Times için Johnny Miller. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Bay Freedman, “20. yüzyılda,” dedi, üst düzey masa başında hizmet, “bir tür tiyatroya dönüştü ve flambeing bunun en somut örneğiydi.”
Bu tür bir heyecan verici zenginlik, Worcestershire ve Konyak emdirilmiş soslu Diane biftek gibi yemeklerde ve New Orleans’taki Antoine’s’de ünlü olan brendi, narenciye kabuğu ve baharatlarla yemek sonrası bir içki olan Café brûlot gibi yemeklerde belirgindir.
Birkaç kritik güvenlik önlemine uyduğunuz sürece, duman dedektörlerini çalıştırmadan bu yemeklerin heyecanını kendi mutfağınıza getirebilirsiniz.
Tarif: Café Brûlot
Brendi, narenciye kabuğu ve baharatlarla akşam yemeğinden sonra içilen Café brûlot, New Orleans’taki Antoine’s’de ünlendi. Kredi… The New York Times için Kerri Brewer. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Birinci, tüm yanıcı nesneleri hareket ettirin , örneğin kağıt havlu veya kibrit gibi, menzil dışı. Tavanıza ve mutfağınızdaki yangın söndürücüye uyan ağır bir tencere kapağı hazırlayın.
Brülörü kapattığınızdan emin olun Tavaya alkol eklemeden önce. Ardından, geride durarak, alkollü içkileri tutuşturmak için uzun saplı bir çakmak veya uzun bir kibrit kullanın. Alkollerin soğuktan ziyade sıcak veya sıcak olduklarında daha kolay tutuştuğunu ve 100’den fazla dayanıklı alkollü içkilerin standart 80 dayanıklı alkollü içkilerden daha kolay tutuştuğunu unutmayın. Alevleri söndürme zamanı geldiğinde veya alevler çok yükselirse, yangını saniyeler içinde söndürmek için kapağı tavanın veya tencerenin üzerine yerleştirin.
Alkolü asla doğrudan şişeden tavaya dökmeyin. veya şişe alev alıp patlayabilir. Ve her ihtimale karşı, kullanmak istediğiniz alkolü ölçtüyseniz, şişeyi ocaktan birkaç metre uzağa taşıyın.
Biraz deva ile, mutfağınızı değil, sevdiğinizin kalbini tutuşturacak muhteşem bir Sevgililer Günü yemeği yiyeceksiniz.
Takip etmek Instagram’da New York Times Cooking , Facebook , Youtube , TikTok Ve Pinterest . Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile New York Times Cooking’ten düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...
Elli yıl önce, bunun gibi sahneler, smokinli bir garsonun kreplerinizi gösterişli bir şekilde tutuşturmadan önce gizlice sigaranızı yaktığı ülkenin her yerindeki lüks restoranlarda rutindi. Bugün, alevli bir yemek ender görülen bir manzara, gösterişli geçmişin bir kalıntısı veya ona bir çizgi ipucu.
Monterey’in şefi James Tracey, cazibesinin bir kısmının, Foster’ın masanın yanındaki bir arabada yanan muzların bir tür eski usul göz kamaştırmasını uyandırdığını söyledi.
Tatlı hakkında “Herkes şovu seviyor” dedi. “Alevleri gördüklerinde sipariş vermek istiyorlar.”
Şef James Tracey, Manhattan’daki Monterey American Brasserie’de Foster’da muzları alevlendiriyor. “Herkes gösteriyi seviyor” dedi. Kredi… The New York Times için Jeenah Moon
Ama onun için daha da önemli olan, alevlerin verdiği enfes tattır.
Bananas Foster (ya da krep suzette ya da kirazlı Jubilee gibi diğer tatlılar) bir restoran mutfağında dikkat çekmeden alev alabilir, ancak masaya ulaşmak için geçen değerli dakikalarda, yemek baş döndürücü ve muhteşemden ıslak ve soğuğa dönüşebilir. Masada yapılan muzlar sıcak ve nemli, dondurma ise buzlu kalır. Ayyaş karamela aroması baştan çıkarıcı bir şekilde odanın içinde dolaşıyor.
Bay Tracey, “Foster’a başka türlü muz servis etmezdim,” dedi.
Ne ben isterim ne de sana ihtiyacım olur. Çünkü evde meşale yakmak, dikkatli yapıldığında sandığınız kadar tehlikeli olmayan bir gösteri durdurucudur. Sevgililer Günü yaklaşırken, yanan bir kiraz tavası Jübile, sevdiğiniz kişinin kalbini ısıtmak için en iyi şey olabilir. Böyle heyecan verici bir tekniğin modası nasıl geçmiş olabilir?
Tarif: Kiraz Jübile
Şekerli, tereyağlı sotelenmiş kirazların kirsch veya brendi ile alevlendirilip dondurmanın üzerine dökülerek yapılan bir sos olan Cherries Jubilee, adını 1897’de Kraliçe Victoria’nın Elmas Jübile onuruna aldı. Kredi… The New York Times için Johnny Miller. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Yüzyılın ortalarından bu yana, alkolü ateşe vermenin arka planı olan flambeing, köhne bir hile olarak düşünülmeye başlandı. Yine de gösterisinin arkasında, uzun bir geçmişe sahip meşru bir mutfak amacı yatıyor.
“The Oxford Companion to Spirits and Cocktails” dergisinin editörü ve kokteyl tarihçisi David Wondrich, yüksek dayanıklılığa sahip alkolün ilk damlalarının bin yıl önce damıtıldığı andan itibaren insanların içkileri ateşe verdiğini söylüyor.
Damıtılmış alkollü içkiler için en eski Avrupa terimlerinden biri olan aqua ardens, Latince yanan su anlamına geliyordu ve sadece atış yaptıktan sonra boğazınızın nasıl hissettiğini ifade etmiyordu.
Bay Wondrich, “Su yakmak bir paradokstur, olmaması gerekir,” dedi. Ancak önceki damıtıcılar alkollü içkileri ateşe verebileceklerini keşfettiklerinden önce, “bu bir parti olmalı” dedi.
Ateşli içki, özellikle kışın buzlu kalbinde gerçekten bir partidir. Şenlikli bir yangının sıcaklığı ve parlaklığı, soğuk gecelerin karanlık kasvetini kırar ve soğuk havalarda sıcak içecekler soğuklardan daha çekicidir.
Daha da iyisi, flambeing ruhları tatlarını iyileştirebilir. Alevler alkolle buluştuğunda, daha uçucu buharlar alkolün bir yüzdesiyle birlikte yandığından, bir tür simya oluşur. Alevler, sert, genç ruhları daha lezzetli hale getirebilir – örneğin, o zamanlar mevcut olanla sınırlı olarak, ateşli punç kaselerinde daha az alkollü içki kullanan 18. yüzyıl Alman üniversite öğrencileri için bir nimet.
Ancak yüksek kaliteli ispirtolarla süslenmiş yumruklar ve diğer içecekler için bile flambeing, alkol içeriğini düşürür, şekeri karamelize eder ve karışımdaki narenciye kabuklarını, baharatları ve aromatikleri nazikçe yakar. Klasik coq au vin ve boeuf Bourguignon gibi tariflerde brendi flambe edildiğinde benzer bir şey olur. (Sosu kaynatarak neredeyse aynı sonucu elde edebileceğiniz doğru, ancak flambe yapmak daha hızlı, daha verimli ve çok daha eğlenceli.)
Charles Dickens 1843’te “Bir Noel Şarkısı” yayınladığında, alevli içecekler, meyveli kekler, pudingler ve soslar çoktan yerleşmişti. Görkemiyle Bayan Cratchit var, benekli, top güllesi gibi Noel pudingi “yarım çeyreklik tutuşmuş brendinin yarısında alev alev yanıyor ve üstüne Noel çobanpüskülü saplanmış bir gece uykusu ”bu, çok çalışan kocası Bob’u çok heyecanlandırdı.
Flambeing eyleminin uzun bir tarihi vardır ve 19. yüzyılın ortalarında iyice yerleşmiştir. Kredi… Evrensel Tarih Arşivi/Getty Images
Dickens’ın kendisinin, bir arkadaşına yazdığı bir mektupta yapımını en ince ayrıntısına kadar anlattığı ateşli bir yumruktan hoşlandığı biliniyordu. 1847’de şöyle yazmıştı: “Öte taraftan, seni doksan yıl boyunca (umarım) birden fazla anlamda güzel bir Delici yapacak olan muazzam belgeyi gönderiyorum.”
19. yüzyılın sonlarında Avrupa restoran kültürünün yükselişiyle birlikte, böbrekler, omletler ve krepler de dahil olmak üzere, yemek odasının ortasında herkesin hayran kalması için ateşe verilen alevli lezzetler gelişti.
Öncü Fransız şef Auguste Escoffier, ateş kullanan yenilikçiler arasındaydı. O zamanlar çok moda olan Cherries Jubilee, şekerli, tereyağlı kirazlardan yapılan, kirsch veya brendi ile alevlendirilen ve ardından dondurmanın üzerine dökülen bir sostur. Escoffier’in icat edip etmediği belli olmasa da, yemeğe 1897’de Kraliçe Victoria’nın Elmas Jübile onuruna adını verdi.
Kiraz Jübile, alkolün bir kısmını pişirmek ve kirazları hafif karamelize bir nota için yakmak için ateşe verilen Konyak veya brendi ile tatlandırılır. Kredi… The New York Times için Johnny Miller. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
August Escoffier, 1915 dolaylarında. Flambeing’in popülaritesi, ünlü bir şef olarak yükselişinde rol oynadı. Kredi… Hulton Arşivi/Getty Images
“Ritz ve Escoffier: The Hotelier, the Chef and the Rise of the Leisure Class”ı yazan Luke Barr’a göre, restoranlarda sofra başında yemek pişirmenin popülaritesi, Escoffier’in o zamanlar bir yenilik olan ünlü şef statüsüne yükselişiyle paraleldi. .
“Escoffier, aşağıda saklanmak yerine yemek odasından geçerek insanları selamladı” diyen Barr, şeflerin ve restoranlarının ilk kez göz alıcı olarak görüldüğü anların bu olduğunu da sözlerine ekledi.
Yale Üniversitesi’nde tarih profesörü ve “American Cuisine and How It Got This Way” kitabının yazarı Paul Freedman’a göre, masa başında flambeing 1930’lardan 1960’lara kadar altın bir çağa ulaştı.
Ateş püskürten tavus kuşları ve piroteknik yaban domuzu kafalarının asil saray yemeklerinde yer almış olabileceği ortaçağ ziyafet gelenekleriyle flambeing gösterisini ilişkilendirir. Saray kültüründe sofra başında hizmetin bir gereklilik olduğunu, çünkü gürültülü, pis kokulu ortaçağ mutfaklarının ziyafet salonlarından uzağa yerleştirilmesi gerektiğini ve lord, leydi ve misafirlerinin önünde törensel olarak etlerin oyulması gerektiğini söyledi.
Tarif: Steak Diane
Biftek Diane’in sosu – krema, Konyak, arpacık soğanı ve Worcestershire karışımı – bifteğin tava damlamalarından yapmak kolaydır. Kredi… The New York Times için Johnny Miller. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Bay Freedman, “20. yüzyılda,” dedi, üst düzey masa başında hizmet, “bir tür tiyatroya dönüştü ve flambeing bunun en somut örneğiydi.”
Bu tür bir heyecan verici zenginlik, Worcestershire ve Konyak emdirilmiş soslu Diane biftek gibi yemeklerde ve New Orleans’taki Antoine’s’de ünlü olan brendi, narenciye kabuğu ve baharatlarla yemek sonrası bir içki olan Café brûlot gibi yemeklerde belirgindir.
Birkaç kritik güvenlik önlemine uyduğunuz sürece, duman dedektörlerini çalıştırmadan bu yemeklerin heyecanını kendi mutfağınıza getirebilirsiniz.
Tarif: Café Brûlot
Brendi, narenciye kabuğu ve baharatlarla akşam yemeğinden sonra içilen Café brûlot, New Orleans’taki Antoine’s’de ünlendi. Kredi… The New York Times için Kerri Brewer. Yemek Stilisti: Simon Andrews.
Birinci, tüm yanıcı nesneleri hareket ettirin , örneğin kağıt havlu veya kibrit gibi, menzil dışı. Tavanıza ve mutfağınızdaki yangın söndürücüye uyan ağır bir tencere kapağı hazırlayın.
Brülörü kapattığınızdan emin olun Tavaya alkol eklemeden önce. Ardından, geride durarak, alkollü içkileri tutuşturmak için uzun saplı bir çakmak veya uzun bir kibrit kullanın. Alkollerin soğuktan ziyade sıcak veya sıcak olduklarında daha kolay tutuştuğunu ve 100’den fazla dayanıklı alkollü içkilerin standart 80 dayanıklı alkollü içkilerden daha kolay tutuştuğunu unutmayın. Alevleri söndürme zamanı geldiğinde veya alevler çok yükselirse, yangını saniyeler içinde söndürmek için kapağı tavanın veya tencerenin üzerine yerleştirin.
Alkolü asla doğrudan şişeden tavaya dökmeyin. veya şişe alev alıp patlayabilir. Ve her ihtimale karşı, kullanmak istediğiniz alkolü ölçtüyseniz, şişeyi ocaktan birkaç metre uzağa taşıyın.
Biraz deva ile, mutfağınızı değil, sevdiğinizin kalbini tutuşturacak muhteşem bir Sevgililer Günü yemeği yiyeceksiniz.
Takip etmek Instagram’da New York Times Cooking , Facebook , Youtube , TikTok Ve Pinterest . Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile New York Times Cooking’ten düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...