Yaygın Anksiyete Bozukluğu (YAB), denetim edilmesi güç olan yaygın, çok tasanın merkez olarak tanımlandığı kronik bir korku bozukluğudur. Yaygın anksiyete bozukluğu tanısı konan bireyler ayrıyeten kronik kas gerginliği, basitçe yorgun olma hali, sonluluk yahut gerginlik ve ahenge zorluğu üzere ilişkili semptomları da bildirmektedir. Epidemiyolojik çalışmalar YAB için hayat uzunluğu % 5,7 oranında yenidenlanma sıklığı ortaya koymaktadır.YAB ekseriyetle öteki ruhsal bozukluklarla (sıklıkla toplumsal fobi ve majör depresyon) ve daha fazla işlevsel bozukluğa yol açan somatik şikayetlerle birlikte de ortaya çıkar. Bilişsel-davranışçı müdahalelerin yaygın anksiyete bozukluğu için fayda sağladığı gösterilmiştir. Alışılmış tedavi halleri içinde uygulamalı gevşeme, bilişsel terapi ve bir çeşit maruz bırakma teknikleri bulunur. Bu usulde şahısların aklına çoğunlukla gelen olumsuz var iseyımların geçerliliği ve akla yatkınlığı ve olabilirliği incelenir, imgeleme ile bu var iseyımların gerçekleşmesi durumuna alıştırmalar yapılarak kişinin hislerini tanıması ve bunların gerçekleşme evrelerinde baş etme yolları neler olabileceği tartışılır, mümkün tahlil yolları araştırılır. Nihayetinde bu niyetlerin birer varsayım olduğu birer gerçek olmadığı noktasında kendisi ile iç konuşma yapan danışan bu tasa verici kanılarını belirlenmiş bir vakit erteleme konusunda çalışır. bu biçimdece günün birçoklarını bu yarasız fonksiyonsuz var iseyımları düşünerek geçirmekten sıyrılmaya çalışır. Lakin buna karşın, YAB anksiyete bozukluklarının en az muvaffakiyetle tedavi edilenlerinden biri olmaya devam etmektedir. Araştırmaların birçok, danışanların ortalama lakin % 35’inin, tedavi daha sonrasındaki güzel fonksiyonellik durmuna ulaşabildiğini ortaya koymuştur. Ayrıyeten, bu tedavilerin hayat kalitesi yahut başka kapsamlı fonksiyonellik ölçüleri üstündeki tesirleri de nadiren araştırılmaktadır. Bu yüzden tedavi metodu üstündeki araştırmalar devam etmektedir. Son periyottaki gelişmeler, YAB tedavisinde mindfulness (farkındalık) ve kabullenme bazlı tedavi stratejilerinin yaygın anksiyete bozukluğuna karşı tesirli olduğunu göstermiştir.
Mindfulness (farkındalık) temelli tedavinin temel bileşeni, danışanlara çeşitli bağlamlarda, farkındalığın kabul eden ve yargılamayan tavrını nasıl uygulayacakalarını öğretmeyi içerir. Bilişsel terapiden fragmatik nefes ve evreli kas gevşemesi (bunlar için duyumsamaları değiştirme uğraşları yerine, fark etme şuurunu vurgular) içermesine karşın, bir epey idman farkındalık temelli tedavi temellerinden gelir. Farkındalığın hem bireylerin içsel tecrübelerine merak, açıklık ve şefkat getiren birebir vakitte bireyin dikkatini nazikçe tekrar yine yönlendirmeyi çalışan bir müddetç olduğu vurgulanır. Danışanlara tedavi müddetince ve seanslar haricinde kendilerinin de sürdürebildikleri, hem formel hem informel farkındalık idmanları tanıtılır. Formel idmanlar; nefes alma, basamaklı kas gevşemesi, duyumsal idmanlar (örn. seslerin farkındalığı), imgesel çalışmalar (örn. yaparaklardaki niyetler idmanı; dağ meditasyonu), ve his odaklı alıştırmalar (duyguların farkındalığı) içerirler. Terapinin birinci yarısında, bu idmanlar vücut duyumsamaları farkındalığından, başlangıç düzeyindeki zihin antrenmanlarına (örn. kuru üzüm alıştırması),duygular ve kanılarla çabaya (örn. yapraklar üstündeki fikirler ve bulutların üstündeki duygular) şefkatten (örn. zorluğu davet edip vücut aracılı ile onunla çalışmak), üstün gözlemci benliği geliştirmeye (örn, dağ meditasyonu) hakikat bir ilerleme kaydeder. Danışanlar ve terapistler işbirliği içerisinde basamaklı olarak daha kolay antrenmanlardan daha zorlarını uygulamara geçerler. sonrasındasında, özellike kuvvetli olan farkındalık ve kabullenme öğelerini vurgulayan bir idman seçerler ve bunu uygularlar. Bu formel idmanlar, hastaların yemek yemek, bulaşık yıkamak, duş almak, diş fırçalamak, otomobil kullanmak üzere çeşitli günlük aktivitelerde farkındalık geliştirdikleri informel antrenmanlarla tamamlanmaktadır. beraberinde bu antrenmanlar, şahıslar ortası etkileşimler üzere değerli ömür faliyetlerinde farkında olma pratiği dahil olmak üzere, daha karmaşık uygulamaları da içerir.
Danışanlar için bilhassa değerli ve zorlayıcı bulunan şuurlu farkındalık ögelerinden biri yargılıyıcı olmayan, suçlayıcı olmayan şefkatli farkındalıktır. Bunun için, yinelanan farkındalık idmanlarına ek olarak, şefkat yoluyla modelleme ve terapötik münasebet teşfik edilir. Çoklukla hastalar, istenmeyen niyetleri, hisleri ve davranışları konrol etmek için sert bir iç tavrın gerekli olduğu inancını söz ederler. Bu kuralı salt gerçekmiş üzere kabul etmek yerine, hastalar bir şefkat altında, yargılayıcı bir tavır olmadan, ne çeşit yaşamsal ve tatmin edici değişiklikler yapmanın mümkün olduğunu test etmeye ve daha yakından incelemeye teşvik edilir. Müdahalenin kabul edilebilirliğini en üst seviyeye çıkarmak ve davranışsal esnekliği arttırmak için, danışanlara nizamlı olarak hangi uygulamaları yapacaklarını seçmelerine müsaade verilir. Birtakım hastalar ilerleyici kas gevşemesini faydalı bulup ve nizamlı olarak kullanmaya devam ederken; başkaları birkaç hafta pratik yapar ve daha sonra kullanmayı keserler. Kimi danışanlar düzgün bir oturma uygulamasına başlar ve meditasyon pratiği için öbür bağlamları sürdürmeye devam ederler. Öteki danışanlar, dikkatli bir biçimde kendilerine has uygulamalar geliştirirler. Danışanların kendileri için en yeterli olanı seçmelerine müsaade vermek ve onları en azından daha az cazip bulduğu uygulamaları denemeye teşvik etmek içinde bir istikrar kurmaya çalışılır zira bu uygulamalardan da öğrenilecek bir şeylerin olabileceği vurgulanır. Buna karşın, danışanın makul uygulamalara yönelmelerine müsaade vermenin, uygulamalarını sürdürmelerini daha beklenen hale getirdiği savunulur. Ek olarak, tedavi bittikten daha sonra uygulamayı sürdürmenin yollarından biri olabileceğinden, seanslar haricinde istedikleri alanda uygulayabilecekleri informel uygulamalar hatırlatılır ve bu mevzuda ulaşabilecekleri kaynaklar verilir. Danışan/Hastalarımızın birçok, tedavi daha sonrası en epeyce informel uygulamalara odaklanır, lakin bu uygulamalar haricinde, tedavi müddetince kazandıkları farkındalık maharetleri, semptomları ve tedavi sürecinde işleyişi konusunda kıymetli gelişmeler görmeye devam ederler.
Mindfulness (farkındalık) temelli tedavinin temel bileşeni, danışanlara çeşitli bağlamlarda, farkındalığın kabul eden ve yargılamayan tavrını nasıl uygulayacakalarını öğretmeyi içerir. Bilişsel terapiden fragmatik nefes ve evreli kas gevşemesi (bunlar için duyumsamaları değiştirme uğraşları yerine, fark etme şuurunu vurgular) içermesine karşın, bir epey idman farkındalık temelli tedavi temellerinden gelir. Farkındalığın hem bireylerin içsel tecrübelerine merak, açıklık ve şefkat getiren birebir vakitte bireyin dikkatini nazikçe tekrar yine yönlendirmeyi çalışan bir müddetç olduğu vurgulanır. Danışanlara tedavi müddetince ve seanslar haricinde kendilerinin de sürdürebildikleri, hem formel hem informel farkındalık idmanları tanıtılır. Formel idmanlar; nefes alma, basamaklı kas gevşemesi, duyumsal idmanlar (örn. seslerin farkındalığı), imgesel çalışmalar (örn. yaparaklardaki niyetler idmanı; dağ meditasyonu), ve his odaklı alıştırmalar (duyguların farkındalığı) içerirler. Terapinin birinci yarısında, bu idmanlar vücut duyumsamaları farkındalığından, başlangıç düzeyindeki zihin antrenmanlarına (örn. kuru üzüm alıştırması),duygular ve kanılarla çabaya (örn. yapraklar üstündeki fikirler ve bulutların üstündeki duygular) şefkatten (örn. zorluğu davet edip vücut aracılı ile onunla çalışmak), üstün gözlemci benliği geliştirmeye (örn, dağ meditasyonu) hakikat bir ilerleme kaydeder. Danışanlar ve terapistler işbirliği içerisinde basamaklı olarak daha kolay antrenmanlardan daha zorlarını uygulamara geçerler. sonrasındasında, özellike kuvvetli olan farkındalık ve kabullenme öğelerini vurgulayan bir idman seçerler ve bunu uygularlar. Bu formel idmanlar, hastaların yemek yemek, bulaşık yıkamak, duş almak, diş fırçalamak, otomobil kullanmak üzere çeşitli günlük aktivitelerde farkındalık geliştirdikleri informel antrenmanlarla tamamlanmaktadır. beraberinde bu antrenmanlar, şahıslar ortası etkileşimler üzere değerli ömür faliyetlerinde farkında olma pratiği dahil olmak üzere, daha karmaşık uygulamaları da içerir.
Danışanlar için bilhassa değerli ve zorlayıcı bulunan şuurlu farkındalık ögelerinden biri yargılıyıcı olmayan, suçlayıcı olmayan şefkatli farkındalıktır. Bunun için, yinelanan farkındalık idmanlarına ek olarak, şefkat yoluyla modelleme ve terapötik münasebet teşfik edilir. Çoklukla hastalar, istenmeyen niyetleri, hisleri ve davranışları konrol etmek için sert bir iç tavrın gerekli olduğu inancını söz ederler. Bu kuralı salt gerçekmiş üzere kabul etmek yerine, hastalar bir şefkat altında, yargılayıcı bir tavır olmadan, ne çeşit yaşamsal ve tatmin edici değişiklikler yapmanın mümkün olduğunu test etmeye ve daha yakından incelemeye teşvik edilir. Müdahalenin kabul edilebilirliğini en üst seviyeye çıkarmak ve davranışsal esnekliği arttırmak için, danışanlara nizamlı olarak hangi uygulamaları yapacaklarını seçmelerine müsaade verilir. Birtakım hastalar ilerleyici kas gevşemesini faydalı bulup ve nizamlı olarak kullanmaya devam ederken; başkaları birkaç hafta pratik yapar ve daha sonra kullanmayı keserler. Kimi danışanlar düzgün bir oturma uygulamasına başlar ve meditasyon pratiği için öbür bağlamları sürdürmeye devam ederler. Öteki danışanlar, dikkatli bir biçimde kendilerine has uygulamalar geliştirirler. Danışanların kendileri için en yeterli olanı seçmelerine müsaade vermek ve onları en azından daha az cazip bulduğu uygulamaları denemeye teşvik etmek içinde bir istikrar kurmaya çalışılır zira bu uygulamalardan da öğrenilecek bir şeylerin olabileceği vurgulanır. Buna karşın, danışanın makul uygulamalara yönelmelerine müsaade vermenin, uygulamalarını sürdürmelerini daha beklenen hale getirdiği savunulur. Ek olarak, tedavi bittikten daha sonra uygulamayı sürdürmenin yollarından biri olabileceğinden, seanslar haricinde istedikleri alanda uygulayabilecekleri informel uygulamalar hatırlatılır ve bu mevzuda ulaşabilecekleri kaynaklar verilir. Danışan/Hastalarımızın birçok, tedavi daha sonrası en epeyce informel uygulamalara odaklanır, lakin bu uygulamalar haricinde, tedavi müddetince kazandıkları farkındalık maharetleri, semptomları ve tedavi sürecinde işleyişi konusunda kıymetli gelişmeler görmeye devam ederler.