Beşinci Cadde’nin aşağısındaki dar, çağdışı bir öğle yemeği tezgahı olan Eisenberg’in Sandviç Dükkanı, yıllar içinde birkaç kez satışa çıktı. Her seferinde müdavimleri, yaşlı bir akraba hastaneye kaldırılınca vereceğiniz tepkiyi verdi.
Bu anlaşılırdı. Eisenberg’inki yıllardır oraya çıkıyordu. 1928’den beri Flatiron Binası’nın karşısındaki aynı yerde şu ya da bu adla yumurta kızartıyor ve yumurta kremaları köpürtüyordu. Neredeyse tüm orijinal parçalarına sahip olduğu ve yaşlarını gösterdiği görülüyordu. Eisenberg’deki herhangi bir yeni krizin son krizi olma ihtimali oldukça yüksekti.
Bir alıcı her zaman tam zamanında geldi. Buna rağmen müminler endişelendi. Yeni bir mal sahibi menüyü değiştirebilir, çok fazla temizlik yapabilir, hatta yerin ruhunu tamamen öldürebilir – içkili yumurta kremalarıyla bir kokteyl “programı” başlatabilir; PB&J’yi ustura istiridyeleriyle değiştirmek; geceleri açık kalıyor, yeşil mermer tezgahın üzerinde titreşen adak mumları o kadar karanlık ki neredeyse siyah. Eisenberg’s, New Yorkluların çekingen restoran tavırlarından uzaklaşmak için gittikleri yerdi. Yumurtalı salatalı sandviçinizi yapan adamın eğilip “İlk birkaç lokmadan nasıl keyif alıyoruz?” diye sorması kimsenin isteyeceği son şeydi.
Mülkiyet yakın zamanda tekrar devredildi ve bunların hiçbiri gerçekleşmedi, söylemekten mutluluk duyuyorum, görünüşe göre tesisler kapsamlı bir şekilde ayarlanmış olsa da. Eylül ayında ışıklar tekrar yandığında, ön cama yeni bir isim kazınmıştı: S & P. Bu büyüklükteki bir değişiklik, S & P’nin yerin ne olduğu ortaya çıkmasaydı, inananlar arasında bir boykota neden olabilirdi. Eisenberg’e ait olmadan önce aradı.
S&P, 1920’lerde öğle yemeği tezgahının kısaca kullandığı orijinal adı yeniden canlandırdı. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Eylemin çoğu tezgahın karşısında gerçekleşir. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Tekrar hoşgeldin, S&P Lunch. Düşününce oldukça iyi görünüyorsun.
Bazı New Yorklular, Eisenberg’inkini klasik bir öğle yemeğinin mükemmel bir şekilde korunmuş bir örneği olarak hatırlasa da, gerçekte bu yerin yakından incelenmeye değmeyen yönleri vardı. Mutfak o kadar küçüktü ki tüm yiyecekler için yer yoktu. Bu, muhtemelen Eisenberg’e özgü, kahvaltı telaşından önce kızartılmış bir pastırma zulasını yerde bir karton kutu içinde tutma uygulamasına yol açtı.
Mutfağın ayak izi birkaç inç kare daha büyük görünüyor, raflarda Pechter’in ekmeğini mumlu kağıt ambalajlarda ve tek porsiyonluk mısır gevreği kutularında tutmak için. Pek tanınmayan ünlülerin çerçeveli resimleri, “Hawaiian Room’a hoş geldiniz/ Ev sahibiniz/ Phil” yazan tabela gibi tabelaların çoğuyla birlikte paketlendi.
Girdiğiniz sırada sağ duvar boyunca uzanan masalar da gitmiş. Yeşim yeşili vinilden bir ziyafet duvarının somutlaştığı arka odada koltuk beklemesi varsa, burada sıraya gireceksiniz. Çok süslü. Belki de bu eklemeyi telafi etmek için, mal sahipleri eski püskü kırmızı plağı tezgahtaki taburelerin üzerinde tuttu. Bazıları bantla bir arada tutulur. Eskisinden daha kötü durumda olabilirler ki bu bir kaç dokunuş olur.
Ayrıntıların çoğu yeni olmasına rağmen, anakronik atmosfer devam ediyor. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Bu değişikliklerin hiçbiri korumacıların korktuğu kadar acıtmadı. Aslında S&P Lunch, neredeyse her ayrıntıda farklı olmakla birlikte, neredeyse tamamen Eisenberg’inki gibi hissettirmeyi başarıyor. Yeni sahipleri Eric Finkelstein ve Matt Ross, mekanın Platonik ülküsünün herhangi bir bireysel dekor öğesini aştığını anlamış görünüyorlar. O ülkü gösterişsiz, gerçekçi ve neredeyse fark edilemeyecek kadar bozuk, penceredeki mütevazı yeni plakette de görüldüğü gibi: “1928’den Beri Yemek Yenecek Bir Yer.”
En kudurmuş hayranlar dışında hepsi, eski günlerdeki yemeklerin kalitesinin aynı derecede yüksek olmadığını kabul ederdi. Olağan hayatta kalma taktiği, menüde sağlam bir zemin parçası bulmak ve ondan asla kıpırdamamaktı. Ben ve diğerleri için bu, ya ton balıklı sandviç ya da ton balıklarının erimesi anlamına geliyordu. Her birinin harcını oluşturan ton balıklı salata, sert kereviz parçaları veya başka sürprizler içermeyen, güven verici bir şekilde kremsi ve pürüzsüzdü. Ve yine bu şekilde.
Menünün New York Yahudi kökleri, matzo topu çorbası gibi yemeklerde belirgindir. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Ayrıca bir şekilde biraz daha zengin, daha az tozlu, fazladan sirke veya limon ile mi? Buna inanıyorum, ancak S&P ile ilgili birçok şeyde olduğu gibi, buna tam olarak yemin edemem.
Ton balığı eriyen ekmeğin – tabii ki çavdar – kabaca yüzde 1000 arttığını biliyorum. Daha önce nasıl olduğuna girmeyeceğim, ama şimdi bir gövdeye, tada ve ısırdığınızda gerçekten çıtırdayan koyu renkli bir kabuğa sahip. Üzerine ton balıklı salata çok yakışıyor. Pastırma – sulu, morumsu, elle oldukça kalın dilimlenmiş ve sandviçe bir asma köprü profili verecek kadar yüksek istiflenmiş – harika. S&P pastrami sandviçi, çok daha küçük olmasına rağmen, Katz’s Delicatessen’deki ünlü olandan daha iyi, fantastik değil ve çavdar hakkında bir şeyler yapılana kadar asla olmayacak.
Pastırma, kurum içinde veya sahiplerinin diğer işyerlerinde, Hi-Hi Room ve Court Street Bakkallarında yapılmaz. Rensselaer İlçesindeki bir tütsühaneden satın alınır ve biber ve hardalla ikincil bir ovuşturma yapılır, ardından bir gece boyunca buharlanır.
Elle kesilmiş pastırma, çavdar ve hardallı basit bir sandviç de dahil olmak üzere birçok sandviçte yerini alıyor. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
S&P için en büyük korkum, bir şefin sorumluluğu üstlenip asla çok fazla umami, çok fazla baharat veya çok fazla duman içemeyeceğiniz teorisini sürdürmesiydi. Pastırmanın karabiberle kalın bir şekilde kabuklandığını ve Austin, Teksas’taki Franklin Barbecue’deki döş gibi tadıncaya kadar tütsülendiğini hayal ettim.
Çoğu zaman, bir şef tarafından satın alınmak, yaşlı lokantalar, öğle yemekleri, istiridye barakaları, çorba tezgahları ve benzerleri için ölümcüldür. Bu yerler biraz değiştirilebilir olmalıdır. S&P Lunch’ın kesinlikle doğru bulduğu şey bu. Sahiplerin kurduğu şef Dan Ross-Leutwyler, lezzetleri sınırlarına kadar zorlamadan veya bir şeyleri yaratıcı yeni şekillere sokmadan her şeyi biraz daha iyi – ve bazı durumlarda birazdan daha fazla – yapmaya adamış görünüyor. Konserve sığır eti evde doğranır ve kızartılır, ancak dikkat etmediyseniz fark etmeyebilirsiniz ve bu sorun değil.
Çizburgeri (veya iki varyasyonundan birini) tek elinizle alıp yiyebilirsiniz ve mükemmel küçük çöreği kimin pişirdiğini merak etmeye başladığınız zaman, şey yarı yarıya gitmiş olur.
Rugelach, ahududu reçeli ve kuru üzüm ile yapışkandır. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Hemen hemen her şey basit bir şekilde, tabakta veya ekmek arasında turşu ile servis edilir. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Bezelye çorbasına rastlamak ve bunun kötü olduğunu fark etmek güven verici – çok fazla çabalamaktan değil, olağan bir şekilde kötü. Matzo topu çorbası yeterince hoş ama pek çok Yahudi büyükannenin tarifini isteyeceğini sanmıyorum. Yine de rugelach – kuru meyve ve reçel ile yumuşak ve yapışkan – kıskançlık uyandıracak.
Meatloaf (yumuşak, tatlımsı ve havuçlu hafif turuncu), iki dilim beyaz ekmek arasında beyaz soğan ve acı sos ile gelir. Bir hafta önce yiyebilirim ve özellikle köfte için deva yapmam.
S & P Lunch’ta yenebilecek diğer üç veya dört düzine şeyin çoğu sandviç. Güya daha fazlası yolda. Menüdeki klasik sandviçler, S&P’nin kendisi kadar basit ve ikonik görünüyor. Bunlardan herhangi biri, bir Wayne Thiebaud tablosu için model görevi görebilirdi. Salamlı sandviç, basitçe çavdar ekmeği, meczup hardalı ve ince dilimlenmiş salam şişkinliğinden oluşur. Izgara peynir, bazı insanların bir bronzlaşma kabininde elde etmeye çalışırken servetler harcadığı, hatta kahverengi olana kadar ızgarada pişirilmiş mükemmel akşam yemeği tarzı beyaz ekmek üzerinde yapılır.
Menüdeki orijinal öğeleri ayırt etmek kolaydır çünkü adları komiktir ve daha karmaşıktır. Lil ‘Shonda adlı olaylı bir yumurta ve peynirli sandviç, ağır bir dilim pastırma, salamura yeşil domates ve çoğunlukla hardal gibi görünen Dinkee Sos adı verilen bir şey içerir.
Alan her el değiştirdiğinde, müdavimler sanki yaşlı bir akraba hastaneye kaldırılmış gibi tepki veriyor. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
O kadar basit değil, ucuz öğle yemeği yerleri artık yok. Vardır, ancak zincir olma eğilimindedirler ve S & P’de elde edebileceğiniz belirli şehir deneyimini neredeyse hiçbir zaman sunmazlar. ketçapı uzatmaları için. Sen birisin, çünkü kasadasın ama isimsizsin. Ruh halinize göre sohbete katılabilir veya kulak misafiri olabilirsiniz. Bunu Sweetgreen’de bulamazsın.
Takip et Instagram’da New York Times Cooking , Facebook , Youtube , TikTok ve Pinterest . Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile New York Times Cooking’ten düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...
Bu anlaşılırdı. Eisenberg’inki yıllardır oraya çıkıyordu. 1928’den beri Flatiron Binası’nın karşısındaki aynı yerde şu ya da bu adla yumurta kızartıyor ve yumurta kremaları köpürtüyordu. Neredeyse tüm orijinal parçalarına sahip olduğu ve yaşlarını gösterdiği görülüyordu. Eisenberg’deki herhangi bir yeni krizin son krizi olma ihtimali oldukça yüksekti.
Bir alıcı her zaman tam zamanında geldi. Buna rağmen müminler endişelendi. Yeni bir mal sahibi menüyü değiştirebilir, çok fazla temizlik yapabilir, hatta yerin ruhunu tamamen öldürebilir – içkili yumurta kremalarıyla bir kokteyl “programı” başlatabilir; PB&J’yi ustura istiridyeleriyle değiştirmek; geceleri açık kalıyor, yeşil mermer tezgahın üzerinde titreşen adak mumları o kadar karanlık ki neredeyse siyah. Eisenberg’s, New Yorkluların çekingen restoran tavırlarından uzaklaşmak için gittikleri yerdi. Yumurtalı salatalı sandviçinizi yapan adamın eğilip “İlk birkaç lokmadan nasıl keyif alıyoruz?” diye sorması kimsenin isteyeceği son şeydi.
Mülkiyet yakın zamanda tekrar devredildi ve bunların hiçbiri gerçekleşmedi, söylemekten mutluluk duyuyorum, görünüşe göre tesisler kapsamlı bir şekilde ayarlanmış olsa da. Eylül ayında ışıklar tekrar yandığında, ön cama yeni bir isim kazınmıştı: S & P. Bu büyüklükteki bir değişiklik, S & P’nin yerin ne olduğu ortaya çıkmasaydı, inananlar arasında bir boykota neden olabilirdi. Eisenberg’e ait olmadan önce aradı.
S&P, 1920’lerde öğle yemeği tezgahının kısaca kullandığı orijinal adı yeniden canlandırdı. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Eylemin çoğu tezgahın karşısında gerçekleşir. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Tekrar hoşgeldin, S&P Lunch. Düşününce oldukça iyi görünüyorsun.
Bazı New Yorklular, Eisenberg’inkini klasik bir öğle yemeğinin mükemmel bir şekilde korunmuş bir örneği olarak hatırlasa da, gerçekte bu yerin yakından incelenmeye değmeyen yönleri vardı. Mutfak o kadar küçüktü ki tüm yiyecekler için yer yoktu. Bu, muhtemelen Eisenberg’e özgü, kahvaltı telaşından önce kızartılmış bir pastırma zulasını yerde bir karton kutu içinde tutma uygulamasına yol açtı.
Mutfağın ayak izi birkaç inç kare daha büyük görünüyor, raflarda Pechter’in ekmeğini mumlu kağıt ambalajlarda ve tek porsiyonluk mısır gevreği kutularında tutmak için. Pek tanınmayan ünlülerin çerçeveli resimleri, “Hawaiian Room’a hoş geldiniz/ Ev sahibiniz/ Phil” yazan tabela gibi tabelaların çoğuyla birlikte paketlendi.
Girdiğiniz sırada sağ duvar boyunca uzanan masalar da gitmiş. Yeşim yeşili vinilden bir ziyafet duvarının somutlaştığı arka odada koltuk beklemesi varsa, burada sıraya gireceksiniz. Çok süslü. Belki de bu eklemeyi telafi etmek için, mal sahipleri eski püskü kırmızı plağı tezgahtaki taburelerin üzerinde tuttu. Bazıları bantla bir arada tutulur. Eskisinden daha kötü durumda olabilirler ki bu bir kaç dokunuş olur.
Ayrıntıların çoğu yeni olmasına rağmen, anakronik atmosfer devam ediyor. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Bu değişikliklerin hiçbiri korumacıların korktuğu kadar acıtmadı. Aslında S&P Lunch, neredeyse her ayrıntıda farklı olmakla birlikte, neredeyse tamamen Eisenberg’inki gibi hissettirmeyi başarıyor. Yeni sahipleri Eric Finkelstein ve Matt Ross, mekanın Platonik ülküsünün herhangi bir bireysel dekor öğesini aştığını anlamış görünüyorlar. O ülkü gösterişsiz, gerçekçi ve neredeyse fark edilemeyecek kadar bozuk, penceredeki mütevazı yeni plakette de görüldüğü gibi: “1928’den Beri Yemek Yenecek Bir Yer.”
En kudurmuş hayranlar dışında hepsi, eski günlerdeki yemeklerin kalitesinin aynı derecede yüksek olmadığını kabul ederdi. Olağan hayatta kalma taktiği, menüde sağlam bir zemin parçası bulmak ve ondan asla kıpırdamamaktı. Ben ve diğerleri için bu, ya ton balıklı sandviç ya da ton balıklarının erimesi anlamına geliyordu. Her birinin harcını oluşturan ton balıklı salata, sert kereviz parçaları veya başka sürprizler içermeyen, güven verici bir şekilde kremsi ve pürüzsüzdü. Ve yine bu şekilde.
Menünün New York Yahudi kökleri, matzo topu çorbası gibi yemeklerde belirgindir. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Ayrıca bir şekilde biraz daha zengin, daha az tozlu, fazladan sirke veya limon ile mi? Buna inanıyorum, ancak S&P ile ilgili birçok şeyde olduğu gibi, buna tam olarak yemin edemem.
Ton balığı eriyen ekmeğin – tabii ki çavdar – kabaca yüzde 1000 arttığını biliyorum. Daha önce nasıl olduğuna girmeyeceğim, ama şimdi bir gövdeye, tada ve ısırdığınızda gerçekten çıtırdayan koyu renkli bir kabuğa sahip. Üzerine ton balıklı salata çok yakışıyor. Pastırma – sulu, morumsu, elle oldukça kalın dilimlenmiş ve sandviçe bir asma köprü profili verecek kadar yüksek istiflenmiş – harika. S&P pastrami sandviçi, çok daha küçük olmasına rağmen, Katz’s Delicatessen’deki ünlü olandan daha iyi, fantastik değil ve çavdar hakkında bir şeyler yapılana kadar asla olmayacak.
Pastırma, kurum içinde veya sahiplerinin diğer işyerlerinde, Hi-Hi Room ve Court Street Bakkallarında yapılmaz. Rensselaer İlçesindeki bir tütsühaneden satın alınır ve biber ve hardalla ikincil bir ovuşturma yapılır, ardından bir gece boyunca buharlanır.
Elle kesilmiş pastırma, çavdar ve hardallı basit bir sandviç de dahil olmak üzere birçok sandviçte yerini alıyor. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
S&P için en büyük korkum, bir şefin sorumluluğu üstlenip asla çok fazla umami, çok fazla baharat veya çok fazla duman içemeyeceğiniz teorisini sürdürmesiydi. Pastırmanın karabiberle kalın bir şekilde kabuklandığını ve Austin, Teksas’taki Franklin Barbecue’deki döş gibi tadıncaya kadar tütsülendiğini hayal ettim.
Çoğu zaman, bir şef tarafından satın alınmak, yaşlı lokantalar, öğle yemekleri, istiridye barakaları, çorba tezgahları ve benzerleri için ölümcüldür. Bu yerler biraz değiştirilebilir olmalıdır. S&P Lunch’ın kesinlikle doğru bulduğu şey bu. Sahiplerin kurduğu şef Dan Ross-Leutwyler, lezzetleri sınırlarına kadar zorlamadan veya bir şeyleri yaratıcı yeni şekillere sokmadan her şeyi biraz daha iyi – ve bazı durumlarda birazdan daha fazla – yapmaya adamış görünüyor. Konserve sığır eti evde doğranır ve kızartılır, ancak dikkat etmediyseniz fark etmeyebilirsiniz ve bu sorun değil.
Çizburgeri (veya iki varyasyonundan birini) tek elinizle alıp yiyebilirsiniz ve mükemmel küçük çöreği kimin pişirdiğini merak etmeye başladığınız zaman, şey yarı yarıya gitmiş olur.
Rugelach, ahududu reçeli ve kuru üzüm ile yapışkandır. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Hemen hemen her şey basit bir şekilde, tabakta veya ekmek arasında turşu ile servis edilir. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
Bezelye çorbasına rastlamak ve bunun kötü olduğunu fark etmek güven verici – çok fazla çabalamaktan değil, olağan bir şekilde kötü. Matzo topu çorbası yeterince hoş ama pek çok Yahudi büyükannenin tarifini isteyeceğini sanmıyorum. Yine de rugelach – kuru meyve ve reçel ile yumuşak ve yapışkan – kıskançlık uyandıracak.
Meatloaf (yumuşak, tatlımsı ve havuçlu hafif turuncu), iki dilim beyaz ekmek arasında beyaz soğan ve acı sos ile gelir. Bir hafta önce yiyebilirim ve özellikle köfte için deva yapmam.
S & P Lunch’ta yenebilecek diğer üç veya dört düzine şeyin çoğu sandviç. Güya daha fazlası yolda. Menüdeki klasik sandviçler, S&P’nin kendisi kadar basit ve ikonik görünüyor. Bunlardan herhangi biri, bir Wayne Thiebaud tablosu için model görevi görebilirdi. Salamlı sandviç, basitçe çavdar ekmeği, meczup hardalı ve ince dilimlenmiş salam şişkinliğinden oluşur. Izgara peynir, bazı insanların bir bronzlaşma kabininde elde etmeye çalışırken servetler harcadığı, hatta kahverengi olana kadar ızgarada pişirilmiş mükemmel akşam yemeği tarzı beyaz ekmek üzerinde yapılır.
Menüdeki orijinal öğeleri ayırt etmek kolaydır çünkü adları komiktir ve daha karmaşıktır. Lil ‘Shonda adlı olaylı bir yumurta ve peynirli sandviç, ağır bir dilim pastırma, salamura yeşil domates ve çoğunlukla hardal gibi görünen Dinkee Sos adı verilen bir şey içerir.
Alan her el değiştirdiğinde, müdavimler sanki yaşlı bir akraba hastaneye kaldırılmış gibi tepki veriyor. Kredi… The New York Times için Lanna Apisukh
O kadar basit değil, ucuz öğle yemeği yerleri artık yok. Vardır, ancak zincir olma eğilimindedirler ve S & P’de elde edebileceğiniz belirli şehir deneyimini neredeyse hiçbir zaman sunmazlar. ketçapı uzatmaları için. Sen birisin, çünkü kasadasın ama isimsizsin. Ruh halinize göre sohbete katılabilir veya kulak misafiri olabilirsiniz. Bunu Sweetgreen’de bulamazsın.
Takip et Instagram’da New York Times Cooking , Facebook , Youtube , TikTok ve Pinterest . Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile New York Times Cooking’ten düzenli güncellemeler alın .
Okumaya devam et...