2004’te bir NATO manevrası sırasında Challenger 2 tankı. Resim: Fiorellino, CC BY-SA 3.0
Ocak ayı ortasında İngiltere Başbakanı Rishi Sunak, Ukrayna’ya 14 adet Challenger 2 tankının teslim edileceğini duyurdu. Bunu yaparak, başından beri Batı tank teslimatları tartışmasını ateşledi ve parlamento tartışması sırasındaki rolünden zevk alıyor gibi görünüyordu.
Görünüşe göre Batılı ortakları İngilizlerin teslim olmasıyla hareket etmeye zorlamayı amaçladı ve başardı. Kendi cephaneliğinden mevcut silah sistemlerini savaşa gönderme tabusunu kırmak, Britanya’da yalnızca hafif bir şekilde eleştirildi.
Ukraynalı personel, Birleşik Krallık’ta Challenger tankları konusunda kapsamlı bir eğitim aldı. Askeri açıdan teslimiyet hemen belli olmuyor. İlk olarak, on dört tankın gönderilmesi, özellikle düzenleme bir dizi lojistik sorunu içerdiğinden, hiçbir şekilde savaş için belirleyici olamaz. Bu arada Ukrayna, tankları hızlı bir şekilde taşımak için gereken yarı römorklara bile sahip değil.
Derin zeminde ağır tanklar
Tüm batı tankları gibi, Challenger 2’ler de çok ağırdır. Wehrmacht’ın Barbarossa Harekatı’ndan bu yana, bu tür silah sistemlerinin Doğu Avrupa’da kullanımı pek başarılı olmadı. O zamanlar, büyük boyutlu Nazi tankları sık sık takılıp kalıyor ve daha küçük, manevra kabiliyeti daha yüksek Sovyet tankları için kolay bir av oluyordu.
Bununla birlikte, yeni Challenger 2 – Alman Leopard 2 ve Amerikan Abrams’ın yanı sıra – Rus T-72 ve T-90’da bulunmayan çok sayıda navigasyon teknolojisi ve ölümcül silah sistemi içeriyor.
Batı tanklarının kalıcı olarak teslim edilmesi ve gerekli lojistiğin geliştirilmesi bu nedenle – uzun vadede – savaş için belirleyici olabilir. En azından ordunun hikayesi bu.
Sadece Challenger 2’nin tesliminin duyurulması, sohbetin değişmesine neden oldu, çünkü o andan itibaren medyada tanklar tartışıldı. Görüşülen askeri uzmanlar ve generaller, silahlarla gurur duymalarının ve zırh teknolojisine duydukları coşkunun analizlerinde yankı bulmasına izin vermekten mutlu oldular.
Aydınlanmış bir kamuoyu muhtemelen bu konuda şu anda olduğundan daha fazla şüpheye sahip olacaktır. Savaş alanı, askeri hünerleri sergilemek için gizlice ve bir test alanı olarak kullanılmak üzere tasarlanmıştır.
Sonunda, pahalı tanklar hala güncel olduklarını kanıtlamak zorunda. Savaş sırasında şimdiye kadar tahminen 2.000 tank imha edildi. Özellikle yüksek Rus kayıpları, tanksavar füzelerinin taşınmasının kolay olduğu zamanlarda, tankların çoktan işe yaramaz hale gelip gelmediği sorusunu gündeme getiriyor.
Bununla birlikte, Batılı uzmanlar genellikle Rusların tank kullanımındaki hatayı görüyorlar. Mesele, askeri olmayanların tasavvur ettiğinin tam tersi: piyadeleri koruyan tanklar değil, piyadelerin tankları koruması gerekiyor. Rus Ordusu çok az kara birliği konuşlandırdığından, tanklar savunmasız hale geldi.
Önerilen editoryal içerik
İzninizle, harici bir kitaptan (Amazon İştirakleri) bir öneri buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi yükleyin
Ukrayna için İngiliz tankları
Psikoloji meselesi
Bir sayfada okuyun
Ocak ayı ortasında İngiltere Başbakanı Rishi Sunak, Ukrayna’ya 14 adet Challenger 2 tankının teslim edileceğini duyurdu. Bunu yaparak, başından beri Batı tank teslimatları tartışmasını ateşledi ve parlamento tartışması sırasındaki rolünden zevk alıyor gibi görünüyordu.
Görünüşe göre Batılı ortakları İngilizlerin teslim olmasıyla hareket etmeye zorlamayı amaçladı ve başardı. Kendi cephaneliğinden mevcut silah sistemlerini savaşa gönderme tabusunu kırmak, Britanya’da yalnızca hafif bir şekilde eleştirildi.
Ukraynalı personel, Birleşik Krallık’ta Challenger tankları konusunda kapsamlı bir eğitim aldı. Askeri açıdan teslimiyet hemen belli olmuyor. İlk olarak, on dört tankın gönderilmesi, özellikle düzenleme bir dizi lojistik sorunu içerdiğinden, hiçbir şekilde savaş için belirleyici olamaz. Bu arada Ukrayna, tankları hızlı bir şekilde taşımak için gereken yarı römorklara bile sahip değil.
Derin zeminde ağır tanklar
Tüm batı tankları gibi, Challenger 2’ler de çok ağırdır. Wehrmacht’ın Barbarossa Harekatı’ndan bu yana, bu tür silah sistemlerinin Doğu Avrupa’da kullanımı pek başarılı olmadı. O zamanlar, büyük boyutlu Nazi tankları sık sık takılıp kalıyor ve daha küçük, manevra kabiliyeti daha yüksek Sovyet tankları için kolay bir av oluyordu.
Bununla birlikte, yeni Challenger 2 – Alman Leopard 2 ve Amerikan Abrams’ın yanı sıra – Rus T-72 ve T-90’da bulunmayan çok sayıda navigasyon teknolojisi ve ölümcül silah sistemi içeriyor.
Batı tanklarının kalıcı olarak teslim edilmesi ve gerekli lojistiğin geliştirilmesi bu nedenle – uzun vadede – savaş için belirleyici olabilir. En azından ordunun hikayesi bu.
Sadece Challenger 2’nin tesliminin duyurulması, sohbetin değişmesine neden oldu, çünkü o andan itibaren medyada tanklar tartışıldı. Görüşülen askeri uzmanlar ve generaller, silahlarla gurur duymalarının ve zırh teknolojisine duydukları coşkunun analizlerinde yankı bulmasına izin vermekten mutlu oldular.
Aydınlanmış bir kamuoyu muhtemelen bu konuda şu anda olduğundan daha fazla şüpheye sahip olacaktır. Savaş alanı, askeri hünerleri sergilemek için gizlice ve bir test alanı olarak kullanılmak üzere tasarlanmıştır.
Sonunda, pahalı tanklar hala güncel olduklarını kanıtlamak zorunda. Savaş sırasında şimdiye kadar tahminen 2.000 tank imha edildi. Özellikle yüksek Rus kayıpları, tanksavar füzelerinin taşınmasının kolay olduğu zamanlarda, tankların çoktan işe yaramaz hale gelip gelmediği sorusunu gündeme getiriyor.
Bununla birlikte, Batılı uzmanlar genellikle Rusların tank kullanımındaki hatayı görüyorlar. Mesele, askeri olmayanların tasavvur ettiğinin tam tersi: piyadeleri koruyan tanklar değil, piyadelerin tankları koruması gerekiyor. Rus Ordusu çok az kara birliği konuşlandırdığından, tanklar savunmasız hale geldi.
Önerilen editoryal içerik
İzninizle, harici bir kitaptan (Amazon İştirakleri) bir öneri buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi yükleyin