Bir buzul kırılıyor. Resim: sn st / Unsplash lisansı
Denizler yükselir. Bütün dünyada. Şimdiye kadar hala nispeten yavaş, ancak geçmişe daha yakından bakıldığında, yükselişin aniden dramatik bir şekilde hızlanacağı endişeleri artıyor. Bu, günlüğe yeni bir şey koyar Doğa İngiliz ve Norveçli bilim adamları tarafından yayınlanan çalışma.
Son buzul çağının sonlarına doğru, İskandinavya’da bir zamanlar bir kilometre kalınlığında olan buzun bazen günde 600 metreye kadar geri çekildiğini buldular. Hızla kenarlara yükseldi ve ani deniz seviyesinin yükselmesine neden oldu.
Yüzen buz, içinde donmuş olan aynı miktarda suyu değiştirir. Buzulların uçlarında bir buz bloğu kırıldığı anda veya buzulların uçları yüzdüğü anda deniz seviyesi yükselir, bu özellikle Antarktika’da geçerlidir. Yazın yeterince sıcaksa – Antarktika’da değil, Grönland’da olduğu gibi – anakaradan akan eriyik su bile deniz seviyelerinin yükselmesine katkıda bulunabilir.
Geçen hafta tartıştığımız yerel özellikler, İsveç ve Finlandiya’daki Bothnia Körfezi örneğinde olduğu gibi, bu artışı hızlandırabilir veya yavaşlatabilir. Ayrıca deniz suyu ısındıkça yoğunlaşır ve buna göre genişler.
Ne de olsa, şimdiye kadar iklim sistemindeki insan faaliyetlerinden kaynaklanan ek sera gazları tarafından yakalanan enerjinin yüzde 90’ından biraz fazlası okyanuslarda kayboluyor.
Şimdiye kadar, su seviyeleri – daha doğrusu, onlar tarafından belirlenen ortalama deniz seviyesi – hala çok yavaş yükseliyor ve günlük yaşamda neredeyse hiç fark edilmiyor. 20. yüzyılda, ortalama deniz seviyesi zamanın başlangıcından beri esasen sabit kaldıktan sonra, yılda ortalama bir milimetreden fazla değildi.
1990’ların başından bu yana, deniz seviyesi ilk kez uydularla da gözlemlenebiliyor; bu sayede, iki gözlem sisteminin şaşırtıcı derecede iyi uyum gösterdiği görüldü; seviyelerin kıyılarda çok eşit olmayan bir şekilde dağılması ve neredeyse orada uzun ölçüm serileri olması şaşırtıcı. yalnızca Avrupa ve Kuzey Amerika’dan.
Ancak şimdi ölçümler artışın hızlandığını gösteriyor. Hafta sonu bildirildiği üzere, 1993 ile 2002 arasında yılda ortalama 2,27 mm idi, ancak 2013’ten 2022’ye kadar olan son on yılda şimdiden yılda 4,62 mm oldu.
Uzun zamandır bunun bir son olmayacağından korkuluyordu. Küresel deniz seviyelerinin bazen her yüzyılda on metreye kadar yükselebildiği, son buzul çağı ve son evresindeki birikintilerden bilinmektedir. Ancak aynı zamanda, Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli’nin (IPCC) çalışma grubu 1’in son raporuna göre, mevcut seviyeye kıyasla iki metrelik bir artış, sera gazı emisyonlarının mevcut yüksek seviyede devam etmesi durumunda göz ardı edilemez. kıyılar ve onların birkaç yüz milyon sakini için şimdiden çok büyük tehlikeler barındırıyor.
Önerilen editoryal içerik
İzninizle, harici bir kitaptan (Amazon İştirakleri) bir öneri buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi yükleyin
Yükselen denizler: Çok hızlı da gidebilir
Buzul çağının sonundan ne öğrenebiliriz?
Bir sayfada okuyun
Denizler yükselir. Bütün dünyada. Şimdiye kadar hala nispeten yavaş, ancak geçmişe daha yakından bakıldığında, yükselişin aniden dramatik bir şekilde hızlanacağı endişeleri artıyor. Bu, günlüğe yeni bir şey koyar Doğa İngiliz ve Norveçli bilim adamları tarafından yayınlanan çalışma.
Son buzul çağının sonlarına doğru, İskandinavya’da bir zamanlar bir kilometre kalınlığında olan buzun bazen günde 600 metreye kadar geri çekildiğini buldular. Hızla kenarlara yükseldi ve ani deniz seviyesinin yükselmesine neden oldu.
Yüzen buz, içinde donmuş olan aynı miktarda suyu değiştirir. Buzulların uçlarında bir buz bloğu kırıldığı anda veya buzulların uçları yüzdüğü anda deniz seviyesi yükselir, bu özellikle Antarktika’da geçerlidir. Yazın yeterince sıcaksa – Antarktika’da değil, Grönland’da olduğu gibi – anakaradan akan eriyik su bile deniz seviyelerinin yükselmesine katkıda bulunabilir.
Geçen hafta tartıştığımız yerel özellikler, İsveç ve Finlandiya’daki Bothnia Körfezi örneğinde olduğu gibi, bu artışı hızlandırabilir veya yavaşlatabilir. Ayrıca deniz suyu ısındıkça yoğunlaşır ve buna göre genişler.
Ne de olsa, şimdiye kadar iklim sistemindeki insan faaliyetlerinden kaynaklanan ek sera gazları tarafından yakalanan enerjinin yüzde 90’ından biraz fazlası okyanuslarda kayboluyor.
Şimdiye kadar, su seviyeleri – daha doğrusu, onlar tarafından belirlenen ortalama deniz seviyesi – hala çok yavaş yükseliyor ve günlük yaşamda neredeyse hiç fark edilmiyor. 20. yüzyılda, ortalama deniz seviyesi zamanın başlangıcından beri esasen sabit kaldıktan sonra, yılda ortalama bir milimetreden fazla değildi.
1990’ların başından bu yana, deniz seviyesi ilk kez uydularla da gözlemlenebiliyor; bu sayede, iki gözlem sisteminin şaşırtıcı derecede iyi uyum gösterdiği görüldü; seviyelerin kıyılarda çok eşit olmayan bir şekilde dağılması ve neredeyse orada uzun ölçüm serileri olması şaşırtıcı. yalnızca Avrupa ve Kuzey Amerika’dan.
Ancak şimdi ölçümler artışın hızlandığını gösteriyor. Hafta sonu bildirildiği üzere, 1993 ile 2002 arasında yılda ortalama 2,27 mm idi, ancak 2013’ten 2022’ye kadar olan son on yılda şimdiden yılda 4,62 mm oldu.
Uzun zamandır bunun bir son olmayacağından korkuluyordu. Küresel deniz seviyelerinin bazen her yüzyılda on metreye kadar yükselebildiği, son buzul çağı ve son evresindeki birikintilerden bilinmektedir. Ancak aynı zamanda, Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli’nin (IPCC) çalışma grubu 1’in son raporuna göre, mevcut seviyeye kıyasla iki metrelik bir artış, sera gazı emisyonlarının mevcut yüksek seviyede devam etmesi durumunda göz ardı edilemez. kıyılar ve onların birkaç yüz milyon sakini için şimdiden çok büyük tehlikeler barındırıyor.
Önerilen editoryal içerik
İzninizle, harici bir kitaptan (Amazon İştirakleri) bir öneri buraya yüklenecektir.
Kitap önerilerini her zaman yükle
Kitap önerisini şimdi yükleyin